Over een dodelijk huwelijk en waarom ik weer begin met schrijven.

Door mijn schuld zijn er honderden, misschien wel duizenden vissen gestorven. Ik ben persoonlijk verantwoordelijk voor ernstige ziektes van tientallen mensen in Afrika en ik durf zelfs te zeggen dat er door mij diverse mensen te vroeg zijn gestorven onder miserabele omstandigheden.

En waarom?
Heel simpel: 'Omdat ik getrouwd ben!'

Huh wat? 
Trouwen, dodelijk?
Wat voor onzin verkondig je nu weer?

Jawel, dat is schrikken he? Ze zeggen wel eens dat het huwelijk een paar jaar van je leven kan kosten, maar dat het zo gevaarlijk en zelfs dodelijk is, wie had dat verwacht?

Ik niet!

Maar het ligt natuurlijk wat genuanceerder. Het is niet ons huwelijk zelf, maar het is een klein dingetje wat daar bij komt kijken, wat zo ontzettend gevaarlijk is:

Onze gouden trouwring.

Ongelooflijk, maar waar. Die gouden trouwring is de oorzaak van ontzettend veel ellende.

Een boekje open over goud

Dertien jaar lang getrouwd en nooit echt bewust nagedacht over dat stukje goud rondom mijn vinger. Totdat ik het boek The Story of Stuff van Annie Leonard las.

Ik schrijf er nog wel eens uitgebreider over, maar ondanks de goede plannen en tips achterin het boek, zag ik het even niet zitten en zag de hele planeet ten onder gaan in hel en verdoemenis. Daarom heb ik het boek even terzijde gelegd.

Een bepaalde passage maakte ontzettend veel indruk op mij:

"... en vroeg me hardop af welke geologische processen ervoor hadden gezorgd dat er zoveel lukraak verspreide heuveltjes in het landschap lagen. 'Dat zijn geen heuvels,' legde mijn Zuid-Afrikaanse gastheer uit. 'Dat zijn bergen mijnafval.'

Het delven van voldoende goud voor de gemiddelde trouwring zorgt voor ongeveer 20 ton gevaarlijk mijnafval, dat soms in rivieren of in de zee gedumpt wordt, soms ook gewoon wordt achtergelaten waar het werd geproduceerd, zoals ik in Zuid-Afrika zag. De reden dat het giftig is, is omdat, om het goud uit het erts te winnen, de mijnbouwbedrijven een proces toepassen waarbij het goudhoudende erts op een hoop wordt gegooid, waarna er cyaankali overheen gegooid wordt dat langzaam naar onderen sijpelt en onderweg het goud meeneemt. De cyaankali neemt tegelijkertijd ook giftige metalen mee, zoals cadmium, lood en kwik. De stroom cyaankali en giftige metalen eindigt uiteindelijk in een groot bassin, waar vervolgens het goud eruit wordt gehaald. Wat overblijft is een vijver vol cyaankali en zware metalen, naast een zwaar vervuilde berg ertsafval. Een hoeveelheid ter grootte van een rijstkorrel is al genoeg om een mens te doden en een miljoenste van een gram in een liter water is dodelijk voor vissen; een groot probleem, aangezien veel mijnafval uiteindelijk in rivieren en meren terechtkomt..."

En dan hebben we het dus over 1 trouwring. Eentje maar! Dus ik heb maar liefst 20 ton mijnafval op mijn naam staan! En samen met de ring van mijn vrouw, staat ons huwelijk dus tegenover veertig ton mijnafval!!

Visualisatie van 20 ton mijnafval

Hoe ziet die 20 ton mijnafval er dan uit, in verhouding tot die kleine ring? Ik heb mijn oude hobby maar weer eens uit de kast gehaald en het in beeld gebracht:

Op schaal getekend, de verhouding zijn representatief voor de werkelijkheid. Schrikbarend!

Terug naar leven in een grot met berenvelletje?

Als zo'n klein ringetje al zo'n gigantische impact op onze wereld en mensenlevens heeft, wat betekent dat dan niet voor al die andere dingen die we gekocht hebben? Of nog gaan kopen?

Op dat moment voelde ik het pas echt diep van binnen dat mijn koopgedrag en mijn levensstijl zoveel invloed op de hele wereld heeft. Slechte invloed, ook nog eens.

Wat kan ik daar aan doen? Hoe kan ik dit veranderen? Lukt me dat eigenlijk wel, of is het onmogelijk? En hoe ver moet ik gaan? All the way? Baan opgeven, wonen in een grot en gaan rondlopen in een berenvelletje, terug naar de periode jager/verzamelaar?

Of mijn weg vinden in de huidige maatschappij en de schade tot een minimum proberen te beperken? En misschien sommige kwalijke zaken maar voor lief nemen, maar er wel bewust van zijn?

Voor een goed huwelijk en de gemoedsrust, dat laatste dan maar.

Waarom ik weer begin met schrijven

En om een beetje een stok achter de deur te houden, heb ik de weblog dus weer nieuw leven in geblazen. Natuurlijk ook, omdat ik het gewoon leuk vind om dingen op te schrijven, maar ook als een stimulans, een stok achter de deur.

Hopend op ervaringen van anderen, die me kunnen helpen. Tips, advies van mensen die verder zijn dan ik. Maar ook om het een en ander te delen, een beetje steun zoeken bij gelijkdenkenden, of om juist wat tegengas te krijgen van de kritische medemens.

Hoe dan ook, er is genoeg stof om over te schrijven, want er zijn genoeg gebieden om te veranderen of te verbeteren. Stapje voor stapje.

Nu eens gaan nadenken over de eerste stappen, waar zal ik eens gaan beginnen...

PS:
Voortaan dus tweedehands goud en eventueel laten bewerken door een goudsmid om er iets moois van te maken. Misschien wel duurder, maar nog altijd betaalbaarder dan de schade door de mijnbouw!

De Kleine Dingen (REDUX)

Ik ben deze weblog begonnen om wat bewuster in het leven te staan.

En dan vooral wat de positieve dingen betreft. Te genieten van 'De Kleine Dingen', als herinnering dat ik me niet moet laten meeslepen door de ratrace in onze maatschappij. Maar juist stil moet blijven staan bij de eenvoudige, simpele dingen. Aandacht geven voor wat goed voelt, wat geluk brengt. Genieten van dromen, de dingen om me heen.

Dat ging prima, nog steeds.

Eigenlijk heb ik daar geen weblog meer voor nodig. Met twee jonge kinderen word je vanzelf op een lager niveau getrokken! Op kniehoogte en door kinderogen is de wereld fascinerend, eenvoudig en wonderbaarlijk. Een voorrecht om mee te maken!

Maar alles leuk en wel, als volwassene zie je naast de kleine dingen, ook de wat grotere dingen. Hoe de wereld in elkaar steekt, en vooral, op wat voor zieke manier onze wereld eigenlijk in elkaar steekt. Financieel, milieutechnisch, politiek, klimaat, noem maar op. En dan kan je heel hard proberen om te genieten van al die kleine dingen, maar dat is ontzettend moeilijk, wanneer je het grote plan bekijkt, het overkoepelend totaalbeeld.

Een voorbeeld:

De Kleine Dingen:
Ik geniet heerlijk van een prachtige zonnestraal, die schijnt op een klein bloemetje in een weiland. Ooooh, prachtig, kijk die dauwdruppels op de blaadjes! Hoe dat glinstert!

En daar! Een gezellig dik hommeltje zoemt door de lucht, op weg naar een lekker bloempje. En hoor de vogeltjes! En volgens mij hoor ik daar een lammetje in de verte! Zo'n schattig bolletje wol! Zoooo lief!!

Het is lente! Ik wil huppelen! Jaaa! Zie mij springen van genot, woehoe! Prachtig!!

En al springend en hupsend, bloemetjes strooiend en dansend verdwijn ik aan de horizon...

De harde realiteit:
Zonnestraal? Veel te warm voor de tijd van dit jaar! Elke maand wordt er wel weer een record gebroken, het klimaat wordt warmer en warmer!

En dat bloemetje in de wei, alleen maar paardenbloemen! Het enige wat nog enigszins wil bloeien op deze gigantische lap monocultuur, compleet volgespoten met veel te veel mest!!

Hommeltje? Hommeltje?!? Leuk, maar waar zijn de bijen?? Ze zeggen dat de mensheid gedoemd is om onder te gaan zonder de bijen, nou daar hoef je de bijen niet voor uit te roeien hoor, de mensheid is vakkundig genoeg om de hele planeet om zeep te helpen, veel efficiënter!!

En mekkerende lammetjes?? Pure wolfabriekjes! Geen dier, maar een productie middel! En dat geldt ook voor koeien, kippen, geiten noem maar op. Eerst volledig uitbuiten, en daarna met veel dierenleed slachten. En dan opgevreten worden, als aanbieding gekocht in de supermarkt, door miljoenen gedachteloze, slobberende, vretende, allesverslindende, verwoestende consumenten!!!

Een pikzwart toekomstbeeld voor onze Moeder Aarde. Ook Zij wordt volledig door ons uitgebuit, geplunderd, kaalgevreten en verwoest. Alleen is nu de vraag nog, wanneer wordt Ze geslacht? Of is dat ook al gebeurd en zijn we aan het vreetfestijn begonnen? En wanneer nemen we de laatste hap en is het afgelopen?

Een ding is zeker, er zal geen toetje meer zijn na deze copieuze maaltijd!!!!

AAAAARRHHHHGGGHH!!!

(even rustig, diep ademhalen, goed zo, ga maar zitten, het komt goed, ruuustig maar.)

...

Dus...

Toch maar een doorstart van deze weblog. Het gaat nog steeds om de 'Kleine Dingen', maar anders nu.

Niet meer om me bewust te laten genieten van al dat kleins (nou vooruit, toch wel een beetje dan). Maar ook om bewuster te zijn van het grotere geheel. En mijn invloed op dat grote geheel.

Wat is mijn rol als consument in de huidige wereld? Waar heb ik invloed op en waar niet? Dat wil ik in beeld hebben. Wat is mijn voetafdruk? Een groen spoor van blote voeten? Of alles platgestampt door mijn modderbruine stappers? Of is er een middenweg? Moet ik met ALLES rekening houden? Kan dat? Of ben ik rijp voor het gekkenhuis na een paar pogingen?

We zullen het zien.

Hoe dan ook, ik heb het schrijven gemist, de weblog.
Het is fijn om weer terug te zijn!

Lentekriebels

Het kriebelt.

Buiten in de natuur, beestjes en plantjes komen weer tot leven. De lente geeft alles een frisse groene kleur. Alles begint te groeien en te bloeien.

En het kriebelt ook weer van binnen.

Sinds het laatste bericht op deze weblog, is er anderhalf jaar aan tijd verstreken. En al die tijd heeft de weblog gesluimerd in mijn achterhoofd, ergens in een donker hoekje. Even geparkeerd, deurtje op een kier, het is altijd in het zicht gebleven, maar ik heb nog geen behoefte gehad om de deur weer open te maken.

En nu met de lente, begint het dus te kriebelen.

Ik mis het schrijven, het uitzoeken, de reacties. De weblog is een geliefde hobby van me. Een tijdverslindende hobby weliswaar, lastig tijdens een druk gezinsleven, maar toch...

Het kriebelt.

En ik krijg nog regelmatig mailtjes. Over updates, brood bakken, link uitwisselingen, kaarsen maken. Google advertenties betaalt nog steeds uit. Stiekem komen er nog steeds bezoekers op de weblog en wordt er hier en daar gereageerd.

Het kriebelt!!!

Ik ga me eens beraden over de weblog. Het thema, onderwerpen, de vorm, de frequentie. Misschien hier en daar alvast opruimen, aanpassen.

Het is lente, het zaadje is geplant en nu maar wachten totdat het plantje boven de grond uitkomt.

Nog even geduld.

Van digitale vakantie naar digitale sabbatical

Zo, de vakantie is voorbij. Maar toch blijft het een tijd rustig op de weblog.

Die digitale vakantie beviel me zo goed, dat het een digitale sabbatical gaat worden! Ik stop er een tijdje mee, even aandacht voor wat andere dingen. Ik weet nog niet hoe lang, dat zal later wel duidelijk worden.

Het trekt me nog steeds om dingen te schrijven, uit te zoeken, te besparen, nou goed, alles wat zo'n beetje op deze weblog voorkomt. Maar de behoefte om het te delen met de buitenwereld is een stuk minder geworden.

Mijn blik is verschoven, van de wijde buitenwereld, terug naar binnen. Mijn gezin, vrienden, de mensen die dichterbij me staan. Dat zijn de mensen waar ik nu mijn hersenspinsels voornamelijk mee wil delen. Ook al vind ik al die reacties van mijn lezers erg fijn, ik denk dat het nu veel belangrijker is om me te concentreren op mijn eigen persoonlijke wereld. Op mezelf ook.

Een stapje terug, back to the roots, thuis komen in jezelf, terug naar de basis, en vul nog maar wat cliches in.

Misschien ligt het aan de leeftijd, de veertig net gepasseerd, tijd voor een midlife crisis! :-) Een ommezwaai!

Dus goed, lieve lezers. Heel erg bedankt voor jullie reacties, jullie interesse, jullie ideeen. Deze weblog heeft me veel goeds gebracht, maar er ligt vooral heel wat goeds te wachten bij de mensen die ik liefheb. Daar ga ik me nu veel meer mee bezighouden.

Ik heb er zin in.

Op digitale vakantie

Het is al even stil, maar nu officieel.

Ik ben even digitaal op vakantie!

Fysiek ben ik nog gewoon thuis, maar andere zaken hebben op dit moment even voorrang. Zoals een gekraakt email account, de moestuin en overige privé-zaken.

Binnenkort wel weer terug, met frisse energie en nieuwe berichten!

Heel even offline

Beste lezers,

In het kader van besparen stappen we over naar een nieuwe internet provider.

Op zich zou dat gewoon goed moeten gaan. Maar wanneer je in de ICT werkt (zoals ik), weet je dat er vaak iets om de hoek kan komen kijken, waardoor het totaal niet meer werkt.

Daarom even voor de zekerheid dit berichtje.

Als alles goed gaat, dan komt er binnenkort weer een bericht.

Wanneer het niet goed gaat, dan zijn we even offline en ook telefonisch niet bereikbaar.

Tot later!

Uitslag poll: De leeftijd van mijn lezers

Enige weken terug vroeg ik me af hoe oud jullie nou zijn.

Dus gooide ik er een poll tegenaan, met een aantal leeftijdscategorieën, in de hoop dat ik een beeld zou krijgen van de leeftijdsverdeling onder de lezers van deze weblog.

Ondertussen is de poll gesloten en zijn de resultaten binnen:

En het is leuk om te zien, dat meer dan de helft van de lezers een beetje in mijn eigen leeftijdscategorie valt.

Zo'n 56% valt tussen de 35 en 55 jaar. De grootste groep, in de leeftijd tussen 35 en 45 jaar, is 30%. In die categorie zit ik zelf ook. De tweede groep zit in de leeftijd tussen 45 en 55 jaar. (26%)

Het volledige overzicht:

0-15    3%
15-25   7%
25-35  19%
35-45  30%
45-55  26%
55-65  11%
65-75   3%
75+     0%

Zo, nu weet ik dus weer wat meer van jullie. Dat het meerendeel uit vrouwen bestaat (94%) en voor het grootste gedeelte mooi in het midden van het leven staat, qua leeftijd.

Ik zal eens nadenken wat ik nog meer kan onderzoeken, er zal vast nog wel een poll volgen in de toekomst.

Mocht iemand suggesties hebben....

Poll: Hoe oud zijn mijn lezers?

Ik weet toch wel het een en ander over mijn lezers.

In een eerder bericht had ik al onderzocht hoe de verdeling was tussen mannen en vrouwen. Maar liefst 94% van de lezers zijn van het vrouwelijke geslacht.

Niet echt een verrassing, gezien de vele consuminderblogs, allemaal geschreven door vrouwen.

Maar nu ben ik toch ook nieuwsgierig naar de leeftijd van mijn lezers!

Sommige reageerders laten duidelijk blijken dat ze al een respectabele leeftijd hebben bereikt. Weer anderen komen nog jong en vitaal over in hun opmerkingen.

En daarnaast gaan de onderwerpen soms over dingen die rond een bepaalde leeftijd spelen, wanneer mensen dingen willen veranderen in hun leven of zoekende zijn naar nieuwe inzichten.

Dus ben ik benieuwd en vraag ik aan jullie:

Hoe oud zijn jullie, mijn lezers?

Ik heb een poll geplaatst op de weblog. Mensen die lezen via een RSS-feed zullen even moeten doorklikken naar de weblog zelf. Daar kan je een categorie kiezen.

Ik ben benieuwd!!

Veranderingen

Omdat ik toch behoefte heb aan verandering, ga ik eerst maar eens wat prutsen met de layout van de weblog. Kan ik ondertussen nadenken wat ik nu echt wil.

Dus het kan zijn dat je ineens links mist, of vreemde dingen ziet.

Vreest niet, het komt goed!

Een teken van leven

Zo, over een lange pauze gesproken!
Bijna een maand niets meer geschreven!

Hoe dat zo?

Tja, om verschillende redenen eigenlijk. Ik weet niet goed wat ik precies wil. Ik heb er af en toe over nagedacht, maar ik ben er nog niet uit.

Het komt er op neer: 'Ga ik door of stop ik met deze weblog?'

Ik vind het zo zonde om ermee te stoppen. Want ik beleef echt plezier aan het schrijven, het uitzoeken en de positieve reacties die op de weblog worden achtergelaten. Het is een leuke hobby, ik doe het graag.

Maar... aan de andere kant...

Het kost ook erg veel tijd. En tijd is de laatste periode kostbaarder geworden. Een nieuwe baan en een kleine meid in huis. Er is minder tijd om mijn eigen ding te doen, dus moet ik prioriteiten stellen. En de weblog stond niet zo hoog op de prioriteitenlijst.

Maar toch, ik blijf die kriebel houden om dingen het Net op te slingeren. En vaak genoeg maak ik iets mee, waarbij ik denk: ' Oh! Dat moet ik gewoon op de weblog zetten, dat past perfect!'

Maar dan ontbreekt de tijd om er eens rustig voor te gaan zitten en een mooi stuk te schrijven, wat weer frustraties oproept, want ik zou het wel graag willen doen. En dan kost het dus energie, in plaats van dat het energie oplevert.

Hm, dus ik twijfel.

Er moet iets veranderen, maar hoe en wat? Echt ermee stoppen en me gaan richten op iets anders wat ik ook graag wil doen? Zoals beginnen aan mijn droom om een stripboek te maken?

Of toch verder gaan met de weblog, misschien in een wat uitgeklede versie, minder vaak, maar wel meer kwaliteit?

Of een andere opzet? Misschien gaan combineren met andere zaken, zoals strips en cartoons en fotografie. Maar dan gaat het weer meer tijd kosten en die is juist zo schaars.

Hoe dan ook, er gaat iets veranderen, maar ik weet nog even niet hoe. Tips zijn welkom!

Het zal wel aan de leeftijd liggen, ik zit nu precies op de 'midlife-crisis' leeftijd. Maar in plaats van mijn grijze haren te verven en motor te gaan rijden, worstel ik dus met mijn weblog. Wel of niet, andere dromen volgen.

Ik denk er nog even over na...

In de flow

Ik zit 'in een flow'.

Kent u die uitdrukking?

En dan heb ik het niet over het tijdschrift 'Flow', maar over 'in een flow zitten.'

Hoe zeg je dat in het Nederlands? Wanneer je bezig bent met iets en dat het zo lekker gaat, dat je helemaal 'in het moment' zit. Lekker bezig en dat gaat zo goed, dat het nog wel even zo doorgaat.

'Hoezo in een flow?', zul je je misschien wel afvragen. 'Het is al een week stil op de weblog, ik zie geen flow.'

Dat klopt, want ik zit ergens anders te flowen. Achter de computer, dat wel, druk bezig met honderden foto's die we in China hebben gemaakt tijdens onze adoptiereis. Al tijden uitgesteld, maar nu ben ik ermee bezig en moet het ook af!

Het wordt een prachtig fotoboek en het is heerlijk om ermee bezig te zijn. Vooral omdat de gedachten weer terug gaan, naar al die speciale momenten die we toen hebben beleefd.

Dus voorlopig flow ik nog even door, dan zal het hier een beetje rustiger worden. Maar dat is tijdelijk, want oh boy, ondertussen flowen mijn gedachten ook alle kanten op. Genoeg onderwerpen om over te schrijven!

Over onze vingerverfperikelen, de bewustwording van de troep in verzorgingsproducten, genetisch gemanipuleerde voeding, programma's om de uitgaven bij te houden, en niet te vergeten, de komende week worden de zonnepanelen geinstalleerd. En nog veel meer.

Maar eerst even deze flow afmaken dus.

Ondertussen zijn hier trouwens de antwoorden van de foto's. Een slimme lezer had al een truukje gevonden om erachter te komen, maar voor al diegenen die dat niet hebben gedaan:

Een naald in de groef van een langspeelplaat.
Een katoenen draad door het oog van een naald.
De snaar van een gitaar.
Het oppervlak van een DVD.
Klitteband!
Tandplaque tussen flosdraad.
De rand van een afgescheurde postzegel.
Toiletpapier.

Hou de weblog in de gaten, natuurlijk zet ik er af en toe nog wat op, alleen is de frequentie even tijdelijk lager.

Tot snel!

We staan in de Genoeg!

Zo, weer terug van weggeweest. En ik kan wel zeggen, een hele week op een plek waar geen of bijna geen internetverbinding is, dat is toch wel vervelend!

Ik heb serieus de weblog gemist, het zoeken op het Net naar interessante onderwerpen. Bijlezen op de andere weblogs, reageren op berichten. Mijn email. Filmpjes kijken, al die dingen die te maken hebben met het bijhouden van de weblog.

Is er sprake van een verslaving?

Niet echt, ik begon niet spontaan te zweten en mijn handen trilden niet, dus het viel wel mee. maar ik miste wel mijn hobby!

Maar goed, ik ben weer terug, mijn hoofd vol nieuwe kennis (niet bruikbaar voor de weblog) en klaar om weer aan de slag te gaan.

Te beginnen met onze hoofden in de Genoeg! Jawel, het is echt waar! We staan in de Genoeg!

Mocht je een exemplaar van januari 2011 hebben, sla hem dan open op pagina 57. In het kader linksonder, daar kan je ons vinden, op de foto! (het is wel even zoeken....)

Goed he?
We zijn beroemd!

We zijn er nog - de laatste status

Zoals jullie wel hebben gemerkt, is het nu wat rustiger op de weblog.

Dat komt vooral omdat we nu druk bezig zijn met de voorbereidingen voor onze komende reis naar China. En daarnaast zijn er nog veel meer dingen gaande die het grootste deel van onze tijd opslokken.

Allerlei zaken die ik hier niet ga noemen, omdat ze niet de hele wereld aangaan, maar die toch niet zouden misstaan op deze weblog. Misschien de volgende keer, dat ik er algemeen over ga schrijven, dat zien we later wel.

Ik ga na terugkomst nog wel over onze zonnepanelen schrijven. Alles is rond, de boel is besteld, maar de levering is tijdelijk uitgesteld, omdat er een groot tekort is aan omvormers. En zonder die apparaten hebben we helemaal niets aan zonnepanelen op ons dak. Maar dat verhaal wordt zeker vervolgd!

De frequentie zal wel wat minder worden, er komt tenslotte een klein mensje in huis, dat ook de nodige tijd zal krijgen. Dus ben ik straks wat meer overgeleverd aan de loze uren in de avond.

Maar vreest niet! Ik ga niet stoppen! Ik heb deze weblog nu langer dan een jaar en ik ben een heel trouw mannetje wat dat betreft. Kijk maar naar onze andere weblog, die is al 5 jaar actief!

Ik heb wat voorbereidingen getroffen voor de komende weken. Jullie hoeven je niet te vervelen, er zal af en toe nog een bericht verschijnen op deze weblog. Een speciale reeks aan recepten met een Chinees tintje. Voor de liefhebbers die graag wat dingen uitproberen in de keuken.

En ondertussen kan je onze reis volgen op de andere weblog, waar we af en toe wat zullen schrijven.

Dus blijf regelmatig even terugkomen en wanneer we eenmaal weer terug zijn, pikken we de draad weer op!

Tot snel!

Een award!

We hebben een award gekregen!
Van de weblog: Een beetje groener.

Met het lovende commentaar:

...omdat ze zulke praktische zaken op het gebied van consuminderen zo goed kunnen verwoorden. Ik kijk altijd weer naar een nieuw logje van jullie uit.

Kijk! Dat is toch wel heel leuk. Maar ik voel meteen schuldig, want de laatste tijd is het zo druk, dat ik wat achterloop met de berichtjes. Dus dat uitkijken naar een nieuw logje, dat kan wel een hele tijd wachten zijn, de afgelopen dagen.

Maar we zijn zeer vereerd!

Er staat ook wat tegenover. Ik moet vijf dingen vertellen die jullie nog niet van me weten.
Ahem, eens denken, dat is best wel moeilijk eigenlijk. Maar hier wat feitjes die ik wel kwijt wil dan:

1. Ik hou van flink stevige muziek, maar wanneer ik in de stemming ben dan kan ik vochtige oogjes krijgen van het beluisteren van Miserere Mei van Allegri.
2. Op dit moment ben ik oude Taptoes uit mijn jeugd aan het lezen. Kennen jullie die ook? En wanneer die uit zijn, dan begin ik aan de Jippo's van nog langer geleden. Ik heb ze nog allemaal.
3. Ik ben gek op klassieke zwart-wit science fiction films uit de jaren 50. Van 'Them!' tot 'Earth vs The Flying Saucers'. In mijn jonge jaren werden er ontzettend veel uitgezonden op Duitsland 3. Sinsdien hebben ze een speciaal plekje en kijk ik er graag naar.
4. Om in de 'fantastische scenes' te blijven: Mijn favoriete boeken zijn Fahrenheit 451 van Ray Bradbury en The Stand van Stephen King.
5. Onze broodbakmachine is kapot en ik moet nu de deur uit om een nieuwe te gaan kopen!

Nu is het de bedoeling om de award weer door te geven aan 5 andere weblogs. Maar heel veel hebben ook al deze award gekregen, via weer andere weblogs. Daarom laat ik het hierbij, maar toch wil ik Jolanda nog een keer bedanken van Een beetje groener voor de award!

En nu snel naar de stad voor een nieuwe broodbakmachine!

Even pauze

Met dit warme weer worden er diverse tips gegeven, wat je het beste kan doen:

• vermijd de zon
• zoek de schaduw op
• veel drinken
• doe rustig aan

Daarom ga ik vanaf vandaag 4 dagen lang, pal in de zon staan, continue in de weer zijn, hete, dampende plekken bezoeken en flink wat zon op mijn bolletje krijgen.

En wel HIER.

Tot over een tijdje, dan wordt er weer geblogd! (Mits ik geen zonnesteek heb opgelopen.)

Uitslag van de poll

Wat een hoop reacties op de poll! Erg leuk om zoveel stemmen te krijgen en het heeft uiteindelijk een mooi antwoord opgeleverd op de vraag:

Lieve Lezer, bent u een man of vrouw?
(en voor uitzonderingen: iets anders)

De uitslag was overduidelijk! Wij mannen zijn zwaar in de minderheid.

• Maar liefst 94% van de stemmen zijn van vrouwen.
• Een kleine 5% is van mannen, waarvan 1 stem van mijzelf was, om te testen.
• En 1 persoon liet weten dat hij (of het) man noch vrouw was, of misschien juist allebei. Dat blijft gissen. Maar voel je vrij om het toe te lichten in de reacties.

Er gaat niet echt iets veranderen nu ik deze uitslag weet. Eigenlijk is het geen verrassing, maar het is altijd fijn om wat bevestiging te krijgen.

Duidelijk is wel, dat de consuminder weblogs toch duidelijk populair zijn onder de vrouw. Hoe zou dat komen?

Ik ga er over nadenken, hebben jullie misschien enig idee?

Even een klein onderzoekje naar onze lezers

Ik lees al heel wat weblogs over consuminderen, milieu vriendelijker of bewuster leven, minimalisme, sparen, duurzaamheid, noem maar op.

En weet je wat me op valt? Het zijn voornamelijk vrouwen die de weblogs bijhouden. Hetzelfde geldt voor weblogs over adoptie.

Wij mannen zijn zwaar in de minderheid!

Geeft niks hoor, maar nu ben ik wel nieuwsgierig geworden naar onze lezers en lezeressen. Wat is de verhouding man/vrouw? Ik heb zo'n vermoeden, maar dat gaan we nu dus even uitzoeken.

Er staat nu een kleine poll op de website, hij staat rechtsboven. Voor degene die via RSS leest, moet even naar de weblog doorklikken om te reageren. Op de poll kan je aangeven of je een mevrouw of een meneer bent.

Alvast bedankt voor de moeite!

Even aan de slag met de weblog

Beste lezers,

Ik ga even fröbelen met het uiterlijk van de weblog. Het kan zijn dat je allemaal rare dingen ziet, of misschien werkt het niet meer.

Maar het komt goed. Als het goed is.
Hoop ik.

Ik ben nog niet klaar. Ik ga later nog wel verder.
Is het iets?

Terug van weggeweest

Terwijl er toch nog berichtjes verschenen op deze weblog, was ik ergens anders, lekker vakantie aan het houden. Dat is het handige van automatisch berichten laten verschijnen.

De planning was om weer voor het weekend terug te zijn, maar er deed zich een probleem voor, in de vorm van een vulkaanuitbarsting!

Het gevolg was, dat we voor straf nog een paar extra dagen moesten doorbrengen in een lekker warm vakantieoord. Verschrikkelijk! Verplicht nog extra vakantie houden! Uit pure ellende moesten we maar op het strand gaan liggen. Het kon niet anders.

Maar goed, we zijn weer terug. Met vertraging.

Tijd om alles weer eens rustig op te pakken, beginnend met alle reacties die jullie hebben gegeven. Want er zijn heel wat vragen gesteld en opmerkingen geplaatst, die verdienen een antwoord.

En daarna weer aan de slag met nieuwe berichten op deze weblog, want ik heb weer een hoop stof om over te schrijven!

Let even op de onderstaande foto, alle vluchten zijn gecancelled, behalve de onderste. Moet je eens voor de gein kijken waar die vlucht naar toe gaat!
(klik op de foto voor een grotere versie)

De Kleine Dingen

Regelmatig zie ik ze voorbij komen.

In van die tijdschriften, je kent ze wel, Flow of Happinez. Of op het Internet, op allerlei weblogs of websites over bewust leven, simplify your life, in die trant. En af en toe hoor ik het ook iemand zeggen. Soms heel oprecht, andere keren twijfelend of smalend.

Waar ik het over heb?

De kleine dingen!

Ach, als je het leest, dan weet je wat ik bedoel:

'Het zijn de kleine dingen die het doen.'
'Zoek het geluk in de kleine dingen.'
'Geniet van de kleine dingen in het leven.'

Het beste kan je rechtop staan, wanneer je het uitspreekt. Een voet naar voren, en een hand op het hart. De andere hand houd je wat omhoog, richting de lucht. Een beetje zoals een operazanger staat op een podium, tijdens het hoogtepunt van een aria.

Even diep ademhalen en dan duidelijk de woorden over je lippen laten komen, tegelijk met het uitademen.

"Het Geluk zit in het Genieten van den kleine Dingen des Levensch."

Of zoiets dan.

En dan gaat het vaak over de eerste zonnestralen. Of een bloempje in een weiland. Of de glimlach van een kind. Of de eerste slok koffie van de dag. Of vul maar in.

Daar gaat deze weblog niet over.

Althans, niet precies. Het is wat breder, het zit wat anders in elkaar.

Deze weblog houd ik bij om mezelf eraan te herinneren, dat er hele mooie dingen om me heen gebeuren, die wel wat aandacht verdienen. Dingen die ik graag doe, die ik graag zie, of juist graag WIL doen, maar er nooit aan toe kom. Gewoon meer focussen op de wat positievere kanten van het leven.

Ze zeggen wel eens, dat wat je aandacht geeft, dat groeit. Nou, eens kijken of dat werkt dan.

Meer aandacht voor aangename zaken, positieve gedachten, dingen die WEL goed gaan, dingen die me stimuleren, die een prettig gevoel van binnen geven, dingen die me opvallen, dingen die me geld opleveren, dingen die me geluk opleveren, dingen die zo'n behaaglijk warm winter/Kerstmis gevoel geven. Of dingen die me aan het lachen maken, die me verbazen, die me verontwaardigen, die me aanzetten tot denken...dingen...allerlei dingen!

Dus ook die kleine dingen als den Geneugten desch Levens.

Nou ja, van alles dus.

We zien wel waar we uitkomen, wat voor weblog dit gaat worden.
De eerste stap is gezet.

Een klein stapje, maar dat is goed. Kleine stapjes maken uiteindelijk ook grote afstanden. Ik ben benieuwd waar we terecht komen...