Maak je geen zorgen...

Mannetje Timpetee, een actueel sprookje

Laatst schreef ik nog over de wreedheid en pure horror in de bekende sprookjes, maar dat wil niet zeggen dat ik sprookjes vermijd.

Integendeel!

Er komt nu een bekentenis:

Ik had vroeger van die Efteling langspeelplaten. Prachtige verhalen, mooi verteld met leuke liedjes en geluiden. Heerlijk genieten van de meest bekende sprookjes. Enne... ik luister er nu nog naar!

Jawel, als 40-er luister ik naar sprookjes van de Efteling! Ik geef het eerlijk toe! Kindersprookjes! Op de iPod, met koptelefoon, in bed!

Zo, het is eruit.

Hieronder kunnen jullie genieten van mijn favoriete verhaaltje, over Mannetje Timpetee die een tovervis vangt.

Denk nou niet dat dit zomaar een kindersprookje is, luister maar eens goed, het is een zeer actueel verhaal!

Over meer, meer, meer. Hebben, hebben, hebben. Niet tevreden zijn met wat je hebt.

Toepasbaar op de huidige tijd, de economische crisis, de hebzucht, alsmaar lenen, de banken, de huizenprijzen, ongeremde groei, ga zo maar door.

En hoe loopt het dan uiteindelijk af?

Dan luister het sprookje maar en trek je eigen conclusies...

deel 2:

(met een kleine samenvatting)

50 dingen die je gedaan moet hebben voor je 12-de

Na het lezen van de onderstaande lijst, bevond ik me ineens weer jaren terug in het verleden.

Daar stond ik dan, als klein mannetje. Nog onbedorven, vol fantasie en onschuld. Schaafplekken op mijn knieën, zandvegen op mijn gezicht. Lekker spelen in de buitenlucht, de bossen redelijk in de buurt. Vennen met kikkerdril, waar je nog gewoon in kon zwemmen. Krootjes zoeken. Schrijvertjes op het water volgen.

Ah, nostalgie! Tegenwoordig zijn er nog amper vennetjes met kikkerdril, laat staan dat je er in kan zwemmen.

Ja! Vroeger! Toen het allemaal nog zo mooi en goed was! Vroegah! Of nee, op z'n Brabants dan: Vruuuuger.

Het Engelse National Trust heeft een campagne opgestart, om kinderen in de buitenlucht te krijgen. Weg van hun computer en hop, de natuur in!

Ze hebben een lijst met 50 punten opgesteld. Officieel heet het:

50 dingen die je gedaan moet hebben voordat je 11¾ jaar oud bent.

Lees het maar eens, die lijst en kijk eens wat je zelf hebt gedaan. Of wat je met je kinderen zou willen gaan doen, of al gedaan hebt.

Genoeg ideeën ook om de komende zomer te gaan doen. En dat hoeft echt niet eens met kinderen te zijn. Je kan ze ook zelf gaan doen, zelfs als volwassene! Waarom niet? Super leuk!

1. In een boom klimmen
2. Van een heuvel rollen
3. Wildkamperen
4. Een hutje bouwen in het bos
5. Een steen over het water ketsen
6. Rennen in de regen
7. Vliegeren
8. Vissen met een net
9. Een appel van de boom eten
10.Spelen met kastanjes
11.Sneeuwballen gooien
12.Schatgraven op het strand
13. Moddertaartjes bakken
14. Een dammetje aanleggen
15. Sleeën
16. Iemand ingraven in het zand
17. Een slakkenrace houden
18. Over een omgevallen boom lopen
19. Touwslingeren
20. In de modder rollen
21. Bramen plukken
22. In een boom kijken
23. Naar een eiland gaan
24. ‘Vliegen’ in de wind
25. Een grasfluitje maken
26. Fossielen en botten zoeken
27. De zon zien opgaan
28. Een flinke heuvel beklimmen
29. Achter een waterval kruipen
30. Een vogel uit je hand voeren
31. Insecten jagen
32. Kikkerdril vinden
33. Een vlinder vangen in een net
34. Wilde dieren opsporen
35. Ontdekken wat er in een meertje zit
36. Een uil roepen
37. De opmerkelijke diertjes in een strandpoel bekijken
38. Een vlinder grootbrengen
39. Een krab vangen
40. Een natuurwandeling maken in de nacht
41. Plant het, laat het groeien, eet het
42. Wildzwemmen
43. Raften
44. Een vuur maken zonder lucifers
45. Je weg vinden met kaart en kompast
46. Rotsklimmen
47. Koken op een kampvuur
48. Abseilen proberen
49. Een geocache vinden
50. Kanovaren op een rivier

Bijna alles van de deze lijst heb ik wel gedaan, op een paar na. 38, 43, 46, 48. Wie weet komen die dingen ook nog wel eens.

Wat is jullie favoriet? En welke heb je zelf pas nog gedaan?

Kom, laten we naar buiten gaan!

Verbranden van iPads, auto's en huizen

Wij hebben onze Allerheiligen, de Chinezen hebben het QingMing festival.

Een feestdag waarop de Chinezen hun doden eren met bezoek aan de begraafplaats, de boel wordt eens goed opgepoetst en de voorvaderen geëerd.

Er wordt wierrook verbrand, vuurwerk afgestoken om de kwade geesten te weren, gezongen, gedanst. En er worden kostbare zaken verbrand; geld, kleding, auto's, electronica.

Pardon? Verbrand?!?

Ja, wacht. Natuurlijk niet ECHTE exemplaren, maar papieren versies.

De voorvaderen moeten het goed hebben in het hiernamaals, en dus zijn ze erg blij met eten, kleding en geld. Zo hebben ze daar een luxe leven en eventuele zonden kunnen ze afkopen met het ontvangen geld.

En het is altijd fijn om bereikbaar te zijn, ook in het hiernamaals. Dus een mobieltje is dan fijn, of een mooie auto om in rond te cruisen. En een leuk huis om in te wonen.

Aan ons de taak om die spullen naar hun wereld te sturen, door ze aan te bieden aan een vuur, waarmee de spullen van de stoffelijke naar de spirituele wereld overgaan.

Bestonden de giften vroeger uit voornamelijk geldbiljetten, tegenwoordig is het duidelijk dat ook de Chinese maatschappij steeds meer een kapitalistische consumentenmaatschappij is geworden.

Een aantal voorbeelden wat er allemaal naar de geestenwereld kan worden gestuurd. (via deze Taiwanese website)

Iphone

Ipad

Wii

Canon 5D

En dit is allemaal van papier! Knap gemaakt hoor! Bijna levensecht. En het blijft natuurlijk niet alleen bij electronica.

Een dure auto

Mountain bike

Kleding

Gezellig Mahjong spelen

Compleet huis met inboedel

 Kortom, prachtige spullen! De voorvaderen zullen er erg blij mee zijn. En misschien dat ze niet alleen nuttig kunnen zijn voor de voorvaderen.

Stel nou dat je nog geen consuminderaar bent, maar een slachtoffer van de materialistische ratrace van meer, meer, meer. En je wilt de schijn ophouden dat je makkelijk kan meekomen met de laatste trends, zodat de buren niet zien dat je eigenlijk zulke producten niet kan veroorloven.

Leg dan een paar papieren 'dure' producten in het zicht!

Voor een schijntje heb je weer aanzien en maak je indruk met je flitsende moderne inboedel.

Wel er voor zorgen dat men niet samen met je een Wii spelletje wil spelen, dan val je door de mand!

Nog veel meer te zien op de website (via google vertalen)

Alles komt terug

Zo, even een korte pauze op de weblog gehad, mijn offline leven was even extra druk! Maar nu si er weer wat tijd voor mijn online leven. Dus tijd voor een nieuw berichtje.

Laatst had ik een filmpje op de weblog gezet, waar een vriendelijke daad van persoon tot persoon werd doorgegeven, om uiteindelijk weer terug bij de eerste persoon te komen.

What goes around, comes around. Wie goed doet, goed ontmoet. Wat je zaait, zal je oogsten. En zo heb je vast nog meer uitdrukkingen die het idee beschrijven.

Hier heb ik een soortgelijk filmpje gevonden, maar dan over hoe slecht gedrag met afval ook weer bij je kan terugkomen!

Willekeurige daden van vriendelijkheid

Het ene moment blader ik door het boekje Random acts of Kindness, gewonnen tijdens de give away van Roerend Goed.


En nog geen uur later zie ik het volgende filmpje. Leuk!

De slimme meter (1) : Je mag hem weigeren

Goed, de slimme meter.

Vorige keer gaf ik al aan dat ik iets over de slimme meter wilde schrijven, maar ik kwam er maar niet uit. Ik zat me zo te ergeren dat er niet echt iets zinnigs uit mijn toetsenbord kwam.

Daarom nog maar eens een poging wagen.

De aanleiding was een berichtje in het nieuws, de slimme energiemeter wordt geintroduceerd voor 450.000 huishoudens en kleine bedrijven.

Met een filmpje waarvan ik nu nog gillend wakker van wordt. De deurbel gaat, je doet open en daar staat Verhagen op de stoep!! Aaaah!!

Er valt zoveel over te vertellen, dat ik heb besloten om de informatie maar te verdelen over verschillende berichten.

Niet verplicht

Laat ik beginnen met de belangrijkste informatie, het wordt zelfs door de rijksoverheid op de site gezet:

De slimme meter wordt niet verplicht. Mensen kunnen de meter weigeren of weigeren dat hun gegevens op afstand worden uitgelezen.

Onthou dit goed, want de beheerders die straks met deze energiemeter komen aanzetten, zullen het anders doen overkomen. Maar laat je niets wijsmaken, de meter is NIET VERPLICHT. En mocht je hem al in huis hebben, dan is de UITLEZING NIET VERPLICHT.

Sterker nog, de minister van Economische zaken heeft toegezegd dat hij een brief gaat sturen naar de uitvoerende instanties, nog voor de uitrol. Juist om de keuzevrijheid van ons, de consument, te benadrukken. Die brief kan ik niet vinden, maar de toezegging wel. Alle betrokken bedrijven horen dit nu dus te weten!

Wettellijk geregeld

En laat je niet intimideren door de installateur, want je hebt de wet achter je staan.

De wet is zelfs zodanig aangepast dat het verplichte karakter eruit is gehaald:

Tijdens de plenaire behandeling op 7 april 2009 van wetsvoorstel 31.374 heeft de Eerste Kamer verzocht om een novelle waarin kleinverbruikers de plaatsing van een slimme meter kunnen weigeren. Als een slimme meter al is geplaatst, kan de kleinverbruiker de meter 'administratief' uit laten zetten. Dan worden de meterstanden niet automatisch doorgegeven aan de netbeheerder. Het opgeven van de meterstanden gebeurt dan op de tot nu toe gebruikerlijke wijze. Voor het gebruik van de slimme meterfuncties is de toestemming van de eindgebruiker nodig.

Meer informatie vind je op de site van de Eerste Kamer.

Waarom weigeren?

Maar waarom zou je een slimme meter weigeren? Het is toch zo'n handig apparaat? Ze zeggen het zelf, zo gauw je zo'n meter in je huis hebt, ga je energie besparen!

Of dat echt zo is, daar schrijf ik de volgende keer over.

Producten die een leven lang meegaan

Het kan.
Echt!

Een paar sokken die een leven lang meegaan.
Gloeilampen die eeuwig kunnen branden
Electrische apparaten die niet stuk gaan.
Batterijen die jaren lang goed functioneren.

We kunnen apparaten maken, waar je er maar eentje van nodig hebt, voor de rest van je leven.

Maar ...

Dat zou een ramp zijn voor de fabrikant, de economie. Want je verkoopt een exemplaar, en daarna verkoop je niks meer, want het slijt niet, dus niemand heeft nog echt een nieuwe nodig. Er valt geen geld aan te verdienen en de mensen die de produkten maken, zijn op een gegeven moment ook uitgewerkt en zullen hun banen verliezen.

Dus wordt er een manier bedacht, waardoor de consumenten gedwongen worden om regelmatig nieuwe producten te kopen.

Geplande slijtage.

De producten gaan stuk, of je nu wilt of niet. En dat kan op verschillende manieren.

In de vorm van software, dat op een gegeven moment niet meer werkt. Of een tellertje in een chip die er voor zorgt dat een product ermee stopt, wanneer het tellertje op 0 staat. Een batterij die zodanig is ontworpen dat hij maar anderhalf jaar meegaat. Of producten worden expres minder sterk gemaakt, zodat ze binnen een bepaalde tijd zijn versleten.

Er wordt weinig meer gemaakt om lang mee te gaan, alles gaat bewust en gepland kapot. Wat voor rare gedachtenkronkel is dat toch eigenlijk?

Eigenlijk is het belachelijk. Vooral omdat het dus echt mogelijk is! We kunnen producten maken die ontzettend lang mee kunnen gaan.

Stel je eens voor wat dat zou betekenen. Minder milieuvervuiling. Meer rust omdat je niet bezig bent met kopen, kopen, kopen. Een andere economie, meer gericht op diensten en welzijn. Een totaal andere wereld!

Onderstaand filmpje is een aangepaste versie van de documentaire 'The Lightbulb Conspiracy', uitgezonden door de Belgische televisie.

Een half uurtje van je tijd en je kijkt met andere ogen naar de spullen in je huis!

(via groenhuis.org)

Marktwerking bij de tandarts

Wat lees ik nu weer op internet?

De overheid streeft naar meer marktwerking in de (mond)zorg om de kosten van de zorg beheersbaar te houden, de kwaliteit te verhogen en vraaggerichte zorg te bevorderen. Een meerderheid van de Tweede Kamer is daarom akkoord met de start van een driejarig experiment met marktwerking en vrije prijsvorming in de mondzorg per 1 januari 2012. Vanaf 1 januari start een nieuwe fase voor alle tandartsen, orthodontisten, mondhygiënisten en tandprothetici.

De prijzen worden vrijgegeven bij tandartsen?

Hm, moet ik dan toch weer die aanvullende verzekering gaan afsluiten, terwijl ik die een tijd geleden nog heb opgezegd?

De mythe van marktwerking wordt nog steeds vol overtuiging gebracht.

De prijzen zullen goedkoper worden door de onderlinge concurrentie en de mensen zullen naar een goedkopere tandarts overstappen. Andere tandartsen willen hun klanten niet kwijt en zullen dus ook hun prijzen verlagen.

Tuuurlijk.

Vorig jaar ben ik van tandarts overgestapt, omdat ik voor de eerste tandarts 35 kilometer moest rijden, enkele reis. En mijn nieuwe tandarts op fietsafstand van mijn werk is.

Van de 12 tandartspraktijken in de stad, was er maar 1 die toevallig nieuwe patienten aannam, omdat er een nieuwe beginnende tandarts was bijgekomen.

Hoezo 'even' overstappen?!

En hoezo goedkopere prijzen? Reken maar dat ze bij sommige omhoog gaan. En dat andere tandartsen dan volgen, aangezien de mensen gewoon die hogere prijzen blijven betalen.

Pfff, moeten we dan gaan onderhandelen over de prijs?

Tandarts:
"Zo meneer Patrick, we gaan even boren. Doet u de mond maar verder open."

Ik:
'Aaad aaaght ohhuh?'

"Wat dat gaat kosten? Voor de prijs van 199 euro is uw gaatje gevuld. Nog verder open graag."

'An aaad ieh ih uh?'

"Of het niet wat minder kan? Wilt u zeggen dat ik te duur ben? Is dat wat u bedoelt, meneer Patrick? Wat wilt u dan?"

'Ie an eh eieieij aah? Ishhie? Ahuh aat aaah ijhuh.'

"Wat van de prijs af? Hoezo laat het anders maar zitten? Niet tegenstribbelen nu meneer Patrick, de boor zit al in uw mond. Hij kan elk moment aan gaan. U wilt korting? Ik kan wat weglaten van de behandeling, dan wordt het een kwart goedkoper. Is dat wat u wilt?"

'Uh elllh ah!'

"De helft?! Nee, nee, nee. U kunt dat niet beslissen. Ik heb hier de boor vast meneer Patrick. Andere tandartsen nemen geen nieuwe patienten, u zult het met mij moeten doen. U bent het er niet mee eens? U krijgt korting van me, meneer Patrick. Take it or leave it, 25%."

'Oh eeeh.'

"Okee. Goed. Daar gaan we!"

Bzieieiieieiieieiiiiiiiiiwhiiiiiieieiieieieiieiei. Brszzzzzzzjjzjzjzjjjjieiiiiiiiiiiiiiiii.

'WAAAAAAAH!!! AAAAAAAAAAAHHHHH! EEEEEEEEEE!! AAAHHHHHHHH'

"Zo meneer Patrick. Spoelt u maar. Dat wordt dan 175 euro. Het bekertje water extra gerekend, maar inclusief de korting, omdat ik de verdoving heb weggelaten voor u. U kunt in termijnen betalen, maar liever niet. Mijn nieuwe auto wil ik snel terugverdiend hebben. Tot de volgende keer!"

Update:
Ik schreef dit stukje vorig jaar al. Vandaag in de krant: Tandartsbezoek gemiddeld tien procent duurder

Feestdagenstress

Zomaar een paar taferelen die me opvielen tijdens een wandelingetje door de stad, afgelopen weekend:

Een vrouw loopt me met grote stappen tegemoet. In de ene hand een grote tas met allerlei spullen erin, en in de andere hand een mobieltje, tegen haar oor gedrukt. Met luide stem aan het overleggen:

'Maar wat?! Moet ik ook nog naar die andere winkel? Het is al zo laat en ik ben hartstikke moe! Ik trek het niet meer!'

En terwijl ze me voorbij stuift, kan ik bijna horen dat ze op het punt staat om in huilen uit te barsten.

Of even later, in de Blokker:

Ik sta in de rij van de kassa. Er zijn al twee kassa's geopend. Op het moment dat een vrouw voor me aan de beurt is, wordt er een derde kassa geopend. De man achter de kassa zegt met vriendelijke stem: 'Er is een nieuwe kassa open, u kunt hier ook aansluiten.'

De vrouw voor me (die dus aan de beurt is), draait zich pijlsnel om en kijkt de man fel aan.

'Wat ben jij een ongelovelijke grote L*L! Met je gore k*tkop! Sta ik een half uur in de rij, gaat er geen kassa open! En nu ineens wel! Dat had toch veel eerder gekund! Dan was ik allang thuis geweest! Vuile *%5E#@%!'

Terwijl ze haar boodschappen afrekende, ging ze verder tegen de kassadame die haar aan het helpen was. 'Wat een k*twinkel! Ik kom hier nooit meer! Jullie zullen me hier nooit meer zien, stelletje s*kkels! Bla blab beuh bèeh bèèèèèh!'

Zelfs buiten stond ze nog te foeteren en haar man, die erbij kwam te staan, riep nog eens de winkel in: 'We gaan wel naar het Kruidvat, die hebben hetzelfde als jullie, we komen hier nooit meer!'

Iedereen bleef verbijsterd achter en vroeg zich terecht af: 'Waar gaat dit over?'

En verder door de hele stad chagrijnige gezichten en haastende mensen.

Kortom,

Alvast fijne feestdagen toegewenst!
Geniet ervan!

Toch maar niet over de iPod

Aan het begin van het jaar ben ik fanatiek begonnen om oude cd's te verkopen, om met de opbrengst ervan een iPod te kopen.

En het duurde niet lang of er stond inderdaad een gloednieuw apparaatje te pronken in de kast. Aangesloten op de stereo en de tv. Een hoop cd's de deur uit en een prachtig apparaatje er voor terug.

Tijdens mijn griep heb ik in bed liggen nadenken over een mooi logje over de iPod. Dat het zoveel meer toevoegde dan we gedacht hadden.

Over het opzeggen van de tv-gids. Uitzending gemist kijken. Of kinderprogramma's als Zandkasteel en de Teletubbies. De duizenden online radiostations die we aankunnen, van Chinees tot duitse Powermetal. Over films en YouTube via de tv kijken. Even snel internetten of de mail lezen, zonder de computer aan te zetten. Het luisteren van muziek. Spelletjes. En nog veel meer.

Terwijl ik in bed lag te griepen en een uitgebreid logje aan het verzinnen was, hoorde ik beneden mijn vrouw en kind rondlopen.

Gerommel en geschater. Meezingen en dansen op Cowboy Billie Boem. Het gekletter van de duploblokken over de vloer. De stofzuiger en de fluitketel met het theewater.

En ik dacht bij mezelf:

'Wat zit ik nu te bedenken over een electronisch apparaatje? Over spulletjes? Terwijl de meest belangrijke zaken beneden mij, een verdieping lager gebeuren. Mijn gezinnetje, een warm bed en een thuis!'

Iedereen weet het eigenlijk wel, maar soms moet het weer even doordringen. Even erbij stil staan. Het gaat niet om spulletjes, de economie, de ratrace, voetbal, carrière maken. Maar gewoon basale zaken.

Lekker eten op je bord, een dak boven je hoofd en lieve mensen om dingen mee te delen.

Dus toch maar geen logje over de iPod.

Gezien, Gehoord, Gelezen: Een dringende boodschap

Via de sociale media stuitte ik op een link van een toespraak door een 12 jaar oud meisje, waarin zij met erg rake bewoordingen een gezelschap toespreekt op een bijeenkomst van de Verenigde Naties.

Luister en kijk naar haar woorden:

'If you don't know how to fix it, please stop breaking it.'

Deze prachtige woorden blijven me vooral bij en vatten de kern prima samen wat betreft onze omgang met de planeet.

Er zit ook een triest punt aan dit bericht. Deze speech is nog 100% actueel vandaag, maar de woorden werden al in 1992 uitgesproken.

Als zulke woorden worden gezegd tegen beleidsmakers en wereldleiders, de mensen die de hele planeet regeren, en ze doen er helemaal NIETS mee. bij wie moeten we dan in hemelsnaam zijn om de boel nog goed te krijgen?

Ook daar heeft ze zelf een antwoord op gevonden, flink wat jaren later:

But in the 10 years since Rio, I have learned that addressing our leaders is not enough. As Gandhi said many years ago, "We must become the change we want to see."

Loslaten van spullen

In hoeverre zijn we gehecht aan onze spullen?

Of nee, anders gezegd. Wat maakt het dat we gehecht zijn aan onze spullen?

Is het de functionaliteit? Het uiterlijk? Of misschien de herinnering die er aan vast zit?

En hoe moeilijk is het dan om afstand te doen van die spullen? Wat geef je er voor op? Of klopt dat wel? Geef je er iets voor op?

Is die functionaliteit wel nodig? Misschien kan je zonder. En als het alleen om het uiterlijk gaat, waarom maak je er dan geen foto van? En de herinnering. Is die verdwenen wanneer het voorwerp ook weg is? Zit die herinnering in het voorwerp, of in je hoofd of hart? Blijft die niet altijd bij je?

Hoe moeilijk is het om los te laten?

Ontzettend moeilijk wanneer het om pure en essentiele dingen gaat. Bij verdriet om iemand die er niet meer is. Kinderen die de grote boze wereld in gaan. Of bij het loslaten van controle. Of emoties.

Maar loslaten van spullen, fysieke dingen, dat is toch niet zo moeilijk?

Toch is het behoorlijk lastig. Op dit moment ben ik bezig om los te laten. En wel een hele stapel cd's.

Dat klinkt een beetje raar, cd's, is dat nou alles? Die blinkende schijfjes?

Toch valt het tegen. Terwijl ik de schijfjes op mijn computer zet, er foto's van maak en op Marktplaats zet en ondertussen wat luister via iTunes, gaan mijn gedachten terug in de tijd.

Totaal trippen met alleen de muziek als drugs tijdens een concert van 35007 (Loose). Voor het eerst zo'n massale houseparty in Beursgebouw Eindhoven op de klanken van Speedy J. De knallende kanonnen van AC/DC in Nijmegen. Het wapperen van mijn broek door de dubbele bassdrum bij een optreden van Fear Factory. De gogo danseressen van 7Zuma7. Meezingen met Type O Negative op Dynamo Open Air. De opkomst van Anneke van Giersbergen met The Gathering. En zowiezo nog veel meer herinneringen aan dertien jaar lang Dynamo Open Air.

Wat heerlijk om lekker melancholisch terug te denken aan die goeie oude tijd. Dat heb ik toch maar mooi voor elkaar, door mijn actie om de muziek te gaan digitaliseren.

En zo valt het afscheid nemen van mijn cd's niet zo zwaar. Want ik heb tenslotte de muziek nog, en vooral de herinneringen. Ook zonder die schijfjes kan ik het zo naar boven halen, daar is weinig moeie voor nodig.

Dus daarom, beste cd's van me. Het ga jullie goed. Dat er maar ook andere mensen mogen genieten van jullie muziek. Dat er nog meer plezierige herinneringen mogen loskomen bij diegene die naar jullie luisteren. Zorg goed voor jullie nieuwe eigenaren! Vaarwel!

Voor de geinteresseerden, via deze link zie je alle cd's op Marktplaats staan.

Enne....ik heb natuurlijk niet alles weggedaan, er zijn een paar exemplaren, die kan ik gewoon echt niet weg doen! Zoals deze band (klik) en deze band (klik) en ook deze band (klik).

Dus zo makkelijk gaat dat loslaten nou ook weer niet...

Gezien, gehoord, gelezen: Energieblikjes

Hier heb ik smakelijk om moeten lachen. Erg herkenbaar ook, aangezien we ook naast een veldje wonen.

Ook ons speeltuintje voor ons huis wil ik weleens opschonen. Je zou zeggen dat onze jeugd tegenwoordig genoeg suikers binnen krijgt, maar blijkbaar niet genoeg, want het voetbalveldje ligt bezaaid met energy-blikjes. Maar ze werken niet. De jeugd kan simpelweg de energie niet opbrengen om die blikjes, na lediging, ook nog eens in de vuilnisbak naast hen te werpen.

Gelezen op de weblog: milieuridder.blogspot.com
Zowiezo een leuke weblog om te lezen!

Eindelijk.

Pffff. Wat was er toch een grote achterstand met de administratie. Zo'n 4 maanden aan bonnetjes!
Even flink doorgezet en nu zit alles in het systeem. Eindelijk!

En vanaf nu weer netjes regelmatig de uitgaven op de computer bijhouden.

Uitverkoopwaanzin

Toen ik het begin van dit filmpje zag, was ik eerst verbaasd en moest ik wel lachen. Maar hoe langer ik keek, hoe vreemder het werd eigenlijk.

Eerst komisch, maar al snel kon ik er niet meer om lachen, maar vond het zelfs een beetje eng. En uiteindelijk vond ik het vooral triest en sneu om al die mensen zo te zien.

Uiteindelijk vroeg ik me af: 'Waar gaat dit in hemelsnaam over?' Waarom gaan al die mensen zo finaal door het lint voor... tja ... voor wat eigenlijk?

Voor spulletjes!

Dat is het.
Afgeprijsde spulletjes!

Meer niet.

Triest.



Wat vinden jullie hier nou van?

Besparen met middelpuntvliedende kracht

Dat is nog eens een leuk woord voor scrabble of galgje:

Middelpuntvliedende kracht

Ook wel 'centrifugale kracht' genoemd.

Wat is middelpuntvliedende kracht?

Dat kan met moeilijke woorden beschreven worden, maar je kan het heel makkelijk zelf bekijken.

Ga voor de wasmachine zitten en kijk door het venster wanneer de machine aan het centrifugeren is. En zowaar, je bent getuige van het wonder van de middelpuntvliedende kracht!

Door de ronddraaiende beweging wordt de kleding in de trommel buitenwaarts gedrukt. Het water in de kleren ook en dat vliegt door de kleine gaatjes in de trommel naar buiten. Allemaal door die ronddraaiende beweging.

Wat bespaar ik met middelpuntvliedende kracht?

Flesjes met lotion. Tandpastatubes. Flacons met shampoo. Tubes met zalf. Schoonheidcrèmes.

Je kent het vast wel, wanneer je niets meer uit die tubes of flesjes krijgt, blijken ze toch nog niet leeg te zijn. Schroef ze maar eens open of knip ze open. Vaak zit er nog een hoop in, langs de wanden of helemaal onderin. Maar je krijgt het er niet meer uit.

En dat gooi je dus in de prullenbak, terwijl je misschien nog wel een stuk of 5 keer gebruik van de inhoud kan maken. Op de lange termijn kan dat een aantal flessen schelen.

En daar komt de middelpuntvliedende kracht om de hoek kijken!

Door de centrifugale kracht, zwier je die vastzittende lotion of zalf naar de opening van de fles toe. En heb je bijvoorbeeld weer de beschikking over een flinke klodder tandpasta uit een ogenschijnlijke lege tube!

Hoe bespaar ik met middelpuntvliedende kracht?

Volg deze stappen om met behulp van de revolutionaire middelpuntvliedende kracht extra inhoud te toveren uit, op het eerste gezicht, een lege tube / fles/ flacon (container):

• Belangrijk: Zorg dat de dop op de container zit.
• Neem de container aan het uiteinde (de onderkant) vast. Houdt deze stevig vast!
• Strek de arm recht omhoog, boven het hoofd, met de container in de hand, ook met de opening gestrekt naar het plafond.
• Zwaai de gestrekte arm in een cirkelvormige beweging zo snel en hard mogelijk naar beneden.
• Herhaal deze beweging meerdere malen.
• Of maak een volledige cirkelvorm met gestrekte arm.
• Na een aantal keer stopt u de beweging.
• Draai de dop van de container en maak gebruik van de inhoud, die richting de opening is gestuwd!

Bekende problemen bij besparen met middelpuntvliedende kracht:
Vraag:
Ik heb gezwierd tot ik een ons woog. Maar er komt niks uit wanneer ik na het zwieren mijn tandpasta op de borstel wil doen. Hoe kan dit? PS. Er zit geen dop meer op de tube.
Antwoord:
Controleer de muren, de vloer of het plafond. Daar zit de tandpasta.

Vraag:
Tijdens het douchen wilde ik door middel van de middelpuntvliedende kracht het laatste restje shampoo uit de fles krijgen. Hij vloog echter door de kracht uit mijn handen, dwars door de badkamer tegen de spiegel. Die ligt nu in duizend stukken op de grond. Wat nu?
Antwoord:
Kijk uit voor je blote voeten op de badkamervloer. En zorg dat je handen droog zijn bij het uitoefenen van de middelpuntvliedende kracht!

Vraag:
Ik heb de middelpuntvliedende kracht geprobeerd, maar er komt toch echt niks meer uit. Volgens mij is het flesje echt leeg.
Antwoord:
Probeer dan naar voorkeur de volgende stappen:

• doe water in de fles, schudden en de inhoud alsnog gebruiken
• knip of snij de fles open (als het plastic is) en gebruik dan nog de laatste restjes inhoud die aan de binnenkant zit
• gooi de fles weg en neem een nieuwe, volle

Succes! En mochten jullie nog andere handige toepassingen weten met de middelpuntvliedende kracht, laat het weten in de reacties. Al is het alleen maar om het prachtige woord 'middelpuntvliedend' eens te gebruiken.

Jeanine Schreurs - Downshiften

In maart 2010 zijn we naar de Landelijke Consuminderdag geweest, heel interessant, je kan er een klein verslagje over lezen in een eerder bericht.

Tijdens die dag woonden we een lezing bij van Jeanine Schreurs.

Die lezing werd bevlogen en enthousiast voorgedragen, daarom is haar naam mij steeds bijgebleven. Plus het onderwerp van de lezing sprak erg aan.'Leven met minder.'

Daar vertelde ze over haar onderzoek naar gedwongen en vrijwillig 'downshiften'. Het onderzoek was nog in volle gang en over een tijdje zou het worden gepubliceerd. En die tijd is nu aangebroken. Het onderzoek is afgerond en ligt nu bij de universiteit van Maastricht, bij het onderzoeksinstituut ICIS (International Centre for Integrated Assessment and Sustainable Development).

Met als titel: Living with Less: Prospects for Sustainability.

Volgens de beschrijving op haar website, houdt het proefschrift het volgende in:

Ondanks het groeiende besef dat een meer duurzame manier van leven noodzakelijk is, geldt minder consumeren nog steeds als een bijzonder lastige optie.

Dit proefschrift onderzoekt welke impact minder geld uitgeven heeft op de manier van leven binnen een postmoderne consumptiemaatschappij. Naast een theoretische analyse van 150 jaar consumptie studies, wordt de ontwikkeling van het denken over zuinigheid geschetst vanaf de klassieke oudheid tot het heden.

Kwalitatief en kwantitatief empirisch onderzoek resulteert onder meer in het consumptiegedragsverandering model: het Transformatie Model Leven met Minder.

Verder wordt een sociaaleconomisch profiel van Nederlandse downshifters gepresenteerd.

Aan de hand van de zogenaamde Triple G van een duurzame levensstijl (Geld, Groen, Gezondheid) worden de resultaten voor duurzaamheid besproken.

Tot slot geeft het proefschrift aanbevelingen voor een marketingstrategie om een duurzame levensstijl te bevorderen.

Op haar website kan je erover lezen en eventueel het proefschrift bestellen.

Ik ben wel erg nieuwsgierig naar het proefschrift. Het zou fijn zijn wanneer ik een gratis exemplaar zou kunnen bemachtigen! Geheel in het kader van consuminderen. ;-)

Het principe van de Triple G van een duurzame levensstijl, is al eerder beschreven in een bericht. Maar in het proefschrift wordt daar natuurlijk veel dieper op ingegaan.

Daarnaast wordt er ook gesproken over het transformatiemodel 'Leven met Minder'.

Dit gaat over een veranderingsproces dat mensen doorlopen bij leven met minder geld. Het model bestaat uit 7 stappen:

1. Prelude
2. Facing reality
   - de realiteit onder ogen komen dat er minder geld is.
3. Coming out
   - bekend maken aan de buitenwereld over de nieuwe situatie, met kritiek of steun als gevolg
4. Restyling
   - hoe het leven opnieuw vorm te geven, de leefstijl concreet gaan veranderen
5. Repositioning
   - veranderingen in maatschappelijke positie en activiteiten
6. Redefining
   - de wijziging van je zelfbeeld
7. Postlude
   - dezelfde levensstijl aanhouden, ook als er later weer meer inkomsten zijn

Vooral het stappenplan is erg boeiend, omdat je het goed op jezelf kan toepassen.

De komende tijd ga ik hier eens wat verder op broeien, aangezien we zelf ook een kleine verschuiving gaan meemaken, van vrijwillig naar ietwat gedwongen downshiften. Dan is het wel fijn om te weten wat ons straks allemaal te wachten staat!

De meeste lezers van dit weblog, en de meeste schrijvers van de weblogs die ik lees, hebben allemaal te maken met al dan niet gedwongen of vrijwillig consuminderen. En zullen zich misschien wel herkennen in 1 van de stappen. Het is interessant om jezelf eens af te vragen in welke fase van het model je zelf staat.

Moet je nog accepteren dat je het minder gaat doen? Of heb je moeite om het aan de buitenwereld te vertellen? Of misschien zit je net in de laatste fase en heb je je leven opnieuw ingericht.

In welke fase zitten jullie?

Is het de presentatie, ons brein of gewoon lekker?

(Ook dit berichtje is nog geautomatiseerd. We zijn nog aan het uitrusten van de reis!)

We eten zo veel mogelijk biologisch. En het liefst ook nog uit eigen tuin, verser kan gewoon niet!

En weet je, het is net alsof het eten veel lekkerder smaakt dan het reguliere eten uit de supermarkt. Meer smaak, alsof je het ontbreken van de insecticide letterlijk proeft! De volle aardse smaak, de vele uren zon die het heeft gehad. Heerlijk.

Maar smaakt het nu echt zo veel lekkerder?
Of is het psychisch?

Want misschien vinden we het veel lekkerder smaken, omdat we zelf denken dat het veel lekkerder zou moeten smaken!

Misschien houden we ons voor de gek, onbewust. We hebben het idee dat biologisch veel beter is, en dus automatisch vinden we het ook lekkerder smaken. We overtuigen onszelf, op dezelfde manier waarop iemand onder hypnose met veel smaak een citroen zit op te eten, alsof het een appeltje is.

Of smaakt het echt lekkerder?

Of neem een restaurant. Kwalitatief hoogwaardig voedsel, met zorg bereid. Prachtige presentatie, het voelt erg speciaal wanneer je een mooi gerecht aan het verorberen bent. Samen met een heerlijk glas speciale wijn. Hmmmmm. Heerlijk.

Zoveel lekkerder dan thuis, toch?

Is dat echt? Of is het, op zijn goed Nederlands, de 'entourage'?

Want als ik eerlijk ben, als we thuis het eten ook wat specialer opmaken, in plaats van zomaar op het bord te kwakken, dan lijkt het meer smaak te hebben! terwijl het niet lekkerder is gemaakt dan anders.

Zou het echt lekkerder zijn? Of speelt de presentatie van het eten ook een rol? En speelt vooral onze hersenen een spelletje met ons?

Het volgende filmpje, van Pen en Teller laat het op een prachtige manier zien!

Niets meer kopen (2)

Kijk, dat bedoel ik nou!

Stel dat we hadden besloten om helemaal niets te kopen...

Dan hadden we niet kunnen genieten van dit grappige beestje, dat we laatst kochten in Parijs. Die staat nu te pronken op de kast en elke keer krijg ik een plezierig gevoel wanneer ik er naar kijk:

Maar aan de andere kant.

We hadden al de originele tekening waarop dit beeldje is gebaseerd, die is ook erg grappig en nog steeds vind ik het erg leuk om er af en toe naar te kijken!

Maar, weer aan de andere kant...

Als ik al zo'n fijn gevoel krijg om naar die twee foto's te kijken. Zou het dan niet voldoende zijn om alleen in het bezit te zijn van die twee foto's?

Of weer van een andere kant....

Zou het niet voldoende zijn om af en toe op het Internet te kijken naar deze grappige kat van Dubout?

Of ....

Waarom blijft het gevoel heel goed, ongeacht of ik ze in het echt zie, of op het Internet? Wat voor extra waarde geeft het 'bezit' van deze dingen?

Hmmm, peins, peins. Voer voor psychologen.