Elke dag iets oprapen

Tijdens een wandelingetje door de stad, liep achter een groepje jeugd aan.

Met stijgende verbazing keek ik naar het spoor van afval dat ze achterlieten.

Sigarettenpeuk op de grond.
Zo'n energiedrank blikje.
Twee zakken chips.
En tussendoor een hoop rochels, fluimen en kwatsen op de grond.
(Is dat tegenwoordig populair of zo? Ik zie het regelmatig)

Nu ben ik zo'n type dat er niks van durft te zeggen, en vaak een uur later ineens weet hoe ik het eigenlijk had moeten aanpakken met een grappig maar duidelijke opmerking. Veel te laat natuurlijk.

En ik heb het idee, dat je er nie zo veel mee bereikt, met een opmerking. Alleen maar een hoop ergernis en met een beetje pech ook nog eens een grote bek terug.

Maar zo zijn er heel veel mensen die een spoor van rotzooi achter zich laten. En dat zie je overal. Kijk eens langs de berm, vaak het toppunt van achteloos weggegooide rotzooi.

Hoe krijg je het voor elkaar om die mensen te laten stoppen met rotzooi weggooien?

Niet.

Maar misschien moet het ook anders worden aangepakt. We moeten de mensen niet afleren om troep op straat te gooien, maar we moeten ze juist leren om rotzooi op te rapen!

Te beginnen bij jezelf! Want zo is het hè, goed voorbeeld, doet volgen!

En het kost amper moeite, je hoeft maar 1 stukje vuil op te pakken en weg te gooien, gedurende de hele dag!

Haalt dat nou iets uit?

Het onderstaande inspirerende filmpje zegt van wel.
En ik geloof het graag! Een mooie boodschap!
Kijken!

En dan doen!

7 Dagen Afval - Gregg Segal

Hoeveel afval produceren we eigenlijk?

Elke week zetten we de kliko buiten. Eerst de grijze en dan de groene. Als ik na een week de inhoud van de grijze en de groene kliko in de tuin gooi, met al het oud papier erbij, het glas, de compostbak en al het plastic, dan ligt daar denk ik toch wel een flinke, stinkende stapel!

Ik ga het niet doen, maar ik hoef er niet veel fantasie voor te hebben om me voor te stellen dat het best wel wat is.

De fotograaf Gregg Segal heeft het wel gedaan.

Hij heeft aan verschillende mensen gevraagd om hun afval voor een week op te sparen. Daarna werd het afval een beetje uitgespreid als een bedje, en mochten ze er in gaan liggen.

Vreemd om te zien, heel apart.

Maar ook best confronterend. Want gewoonlijk ligt al het afval netjes in de afvalbak, wordt het weggevoerd en verdwijnt het uit ons zicht. Opgeruimd staat netjes, zou je zeggen.

Maar het afval is er nog steeds, op de vuilnisbelt, in de verbrandingsoven, in het water, de zee, de lucht. Of weer gerecycled in producten of vergaan in de grond. Alles op onze planeet blijft bestaan, niks verdwijnt. Alleen de vorm verandert en blijft rond en rond gaan in een eeuwige kringloop.

Het lijkt net alsof de mensen zelf ook zijn weggegooid. Ze liggen er maar ongemakkelijk bij, in die stinkende zooi.

Het is ook geen pretje lijkt me, maar toch zijn ze daar vrijwillig gaan liggen, zodat er een foto van gemaakt kon worden. De fotograaf vertelt dat sommige mensen niet al hun afval hadden meegenomen, ze schaamden zich er voor.

Wat zullen de mensen na deze fotosessie hebben gedaan? Zouden ze minder afval zijn gaan produceren? Hebben ze er iets van geleerd? Zou ik zelf er iets van kunnen leren?

Kijk ze nou eens liggen. Tussen al die troep. Wat een triest gezicht. Het is ook triest. Verdrietig. We gooien onszelf ook weg, samen met het afval. Beetje bij beetje vervuilen we onze wereld, totdat we een grens bereiken. Of misschien is de grens al bereikt.

Maar ik blijf altijd hoop houden! Laat ik ook eens ons eigen afval onder de loep nemen, dat moet toch minder kunnen? Ik ga er eens over nadenken.

Ondertussen kan je hier nog meer foto's zien, in het artikel 'Mesmerizing Photos of People Lying in a Week's Worth of Their Trash.'

Gaan jullie bewust met afval om? Alleen maar scheiden of doen jullie nog meer?