Over verwoede pogingen om binnen het gezinsleven een balans te vinden tussen bewust consumeren, duurzaam leven, gezondheid, geld besparen en dan ook nog eens tevreden te zijn….
Soms is het gewoon lekker om een tijd op YouTube door te brengen.
Wat heen en weer gaan tussen al die films, video's en rare beelden. En zeker wanneer het wat later wordt, wanneer het huis stil is en de rest van het gezin ligt te slapen, dan slaat sentiment en melancholie toe.
Iedereen heeft zijn eigen herinneringen aan de goede oude tijd. Bij mij speelt muziek dan een grote rol en de gedachten gaan terug naar de vele concerten die ik toen heb gevolgd.
En wat past er beter op zo'n late nacht, dan stemmige muziek van Type O Negative.
Daar stond ik dan, 17 jaar jonger dan nu. Redelijk vooraan in een zwetende, stinkende en dampende mensenmassa. Kijkend naar een reus op het podium. Zowel in gestalte als in de muziek.
De fles wijn in de handen tegen de podiumvrees, de zware basstem. Talloze vrouwen in het publiek vielen in katzwijm bij het horen van stem. Veel meer vrouwen in het publiek dan bij de andere bands.
De koelte van de avond, maar nog wel de warme zomerbries in de lucht. De sfeer, de geur, de drank en ja, de muziek.
Jaaaaaaaren geleden heb ik ze een keer mogen meemaken.
De band 'Iron Maiden' in Den Bosch, in de Brabanthallen, ergens in de jaren 90.
Een mooi indrukwekkend concert van een legendarische band. Althans, voor mij dan. Als hardrockertje waren er een aantal bands die je leuk 'moest' vinden, wilde je een beetje bij de kliek horen.
Metallica, Megadeth, Slayer, Anthrax en Iron Maiden.
Ik heb ze ondertussen allemaal een keer meegemaakt, maar 1 band wilde ik nog erg graag nog een keer zien. Je raadt het al: Iron Maiden!!
En vandaag is het dan zo ver, op Werchter, sta ik te springen en mee te zingen tussen duizenden mensen en te genieten van Iron Maiden!
Woehoe!
Deze actie is een goede voor de droommap, aangezien dit dus een puntje is op een lijst van nog meer bands die ik graag wil meemaken in mijn leven.
Ineens hoorde ik dat ze op Werchter zouden komen en ik heb mijn kans genomen. Zo doe je dat, wanneer je een droom wil verwezenlijken. Je ziet een mogelijkheid, en als je ervoor kan gaan, dan ga je ervoor!
Dus over een paar uur, zing ik mee, met onder andere dit prachtige nummer, een topper om live mee te maken...
Of nee, anders gezegd. Wat maakt het dat we gehecht zijn aan onze spullen?
Is het de functionaliteit? Het uiterlijk? Of misschien de herinnering die er aan vast zit?
En hoe moeilijk is het dan om afstand te doen van die spullen? Wat geef je er voor op? Of klopt dat wel? Geef je er iets voor op?
Is die functionaliteit wel nodig? Misschien kan je zonder. En als het alleen om het uiterlijk gaat, waarom maak je er dan geen foto van? En de herinnering. Is die verdwenen wanneer het voorwerp ook weg is? Zit die herinnering in het voorwerp, of in je hoofd of hart? Blijft die niet altijd bij je?
Hoe moeilijk is het om los te laten?
Ontzettend moeilijk wanneer het om pure en essentiele dingen gaat. Bij verdriet om iemand die er niet meer is. Kinderen die de grote boze wereld in gaan. Of bij het loslaten van controle. Of emoties.
Maar loslaten van spullen, fysieke dingen, dat is toch niet zo moeilijk?
Toch is het behoorlijk lastig. Op dit moment ben ik bezig om los te laten. En wel een hele stapel cd's.
Dat klinkt een beetje raar, cd's, is dat nou alles? Die blinkende schijfjes?
Toch valt het tegen. Terwijl ik de schijfjes op mijn computer zet, er foto's van maak en op Marktplaats zet en ondertussen wat luister via iTunes, gaan mijn gedachten terug in de tijd.
Totaal trippen met alleen de muziek als drugs tijdens een concert van 35007 (Loose). Voor het eerst zo'n massale houseparty in Beursgebouw Eindhoven op de klanken van Speedy J. De knallende kanonnen van AC/DC in Nijmegen. Het wapperen van mijn broek door de dubbele bassdrum bij een optreden van Fear Factory. De gogo danseressen van 7Zuma7. Meezingen met Type O Negative op Dynamo Open Air. De opkomst van Anneke van Giersbergen met The Gathering. En zowiezo nog veel meer herinneringen aan dertien jaar lang Dynamo Open Air.
Wat heerlijk om lekker melancholisch terug te denken aan die goeie oude tijd. Dat heb ik toch maar mooi voor elkaar, door mijn actie om de muziek te gaan digitaliseren.
En zo valt het afscheid nemen van mijn cd's niet zo zwaar. Want ik heb tenslotte de muziek nog, en vooral de herinneringen. Ook zonder die schijfjes kan ik het zo naar boven halen, daar is weinig moeie voor nodig.
Dus daarom, beste cd's van me. Het ga jullie goed. Dat er maar ook andere mensen mogen genieten van jullie muziek. Dat er nog meer plezierige herinneringen mogen loskomen bij diegene die naar jullie luisteren. Zorg goed voor jullie nieuwe eigenaren! Vaarwel!
Wauw, 111 cd's in de kast en dat zijn alleen nog maar de hardrock cd's.
Mooie muziek hoor, maar besef wel, zo'n 80% ligt al jaren stof te verzamelen en komt amper het kastje uit. Waarom heb ik ze dan eigenlijk nog in mijn bezit? Kan ik daar niet vanaf?
Jawel! Dat kan!
Een mooie strategie om cd's op te ruimen. Of hoe je honderden cd's in een paar vierkante centimeter stopt.
Niet voor iedereen toepasbaar, maar eens kijken of dit gaat werken voor mij, en misschien brengt het anderen ook op een idee. (of komen er anderen met nog betere suggesties)
Benodigdheden:
een computer met internetverbinding en genoeg ruimte
ITunes of een vergelijkbaar programma op de computer
tijd
Stap 1: Zet alle cd's die je nog de moeite waard vind op de computer
Via Itunes kan je alle cd's rippen. Een voor een worden ze op de harde schijf gezet en dat gaat reuze gemakkelijk. ITunes zorgt er zelf voor dat de bestanden mooi op de harde schijf belanden en hangt er ook een mooi albumhoesje aan en een genre en allerlei andere gegevens.
Zo heb je toch al je muziek beschikbaar en kan je vanaf dat moment de cd's gaan wegdoen.
Stap 2: Zet alle cd's op marktplaats
Dit kost de meeste tijd.
Eventueel foto's maken, de advertenties maken, biedingen en reacties afhandelen, geld ontvangen en de cd's versturen. En maar hopen dat er mensen in de cd's zijn geinteresseerd natuurlijk.
Natuurlijk is Marktplaats niet heilig en kan je ook voor bol.com gaan of gewoon de rommelmarkt.
Stap 3: Zet het verdiende geld apart op een spaarrekening
Al die kleine beetjes geld die je binnenkrijgt via de cd's, verzamel je in een grote bak, ergens op een spaarrekening. In een ouderwetse spaarpot kan ook, maar dan loop je de rente mis!
Je zou nu kunnen stoppen. Een leuk bedrag op de bank, meer ruimte in huis en toch nog de muziek op de computer.
Maar zelf wil ik die muziek ook kunnen beluisteren op de stereo in de huiskamer. Aangezien de computer boven staat, heb ik iets anders nodig om die muziek beneden te kunnen luisteren.
En daar komt dan het doel van het gespaarde geld om de hoek kijken:
Stap 4: Koop een IPod en docking station van het verdiende geld.
Daar ga ik voor!
Het hoeft niet eens het nieuwste model te zijn, maar het streven is een IPod waar ik alle muziek op kan zetten. Die sluit ik aan op de stereo en zo heb ik ineens een cd-wisselaar tot mijn beschikking met minstens 111 cd's erin!
En ik vind een exemplaar van Marktplaats ook prima, dat scheelt ook nog eens geld.
Stap 5: Geniet van de muziek
En zo heb je de beschikking over muziek die je misschien al jaren niet meer hebt gehoord. IPod op shuffle of je maakt een mooie playlist, of je laat de Genius functie lekker nummers uitzoeken.
En ineens komen er nummers voorbij waarvan je denkt: 'Oh ja! Mooi! Dat is lang geleden zeg. Leuk om die nog eens te horen.' Of je droomt weg bij de mooie herinneringen aan een bepaald nummer uit je jeugd.
Heerlijk.
Dus hopelijk over niet al te lange tijd heb ik het volgende voor elkaar:
alle cd's op de computer
een mooi bedrag door de verkochte cd's
extra ruimte door minstens twee cd-kastjes die weg kunnen
meer kastruimte
een opgeruimd gevoel
een ipod
vaker goeie muziek uit de stereo
Ondertussen staan er al 19 cd's op de computer, nog 92 te gaan!
En luisterde naar de tekst van een van de nummers op het album. En ik dacht: 'He, dat past precies in het thema van de website!'
Daarom kan je hier naar de muziek luisteren via het youtube filmpje, en daaronder de tekst meelezen.
Een prachtig nummer over de huidige maatschappij, de hebzucht en de drang naar meer, meer, meer. Ook een boodschap die je uit de oorspronkelijke film kan halen.
Oh it's a mystery to me.
We have a greed, with which we have agreed...
and you think you have to want more than you need...
until you have it all, you won't be free.
Society, you're a crazy breed.
I hope you're not lonely, without me.
When you want more than you have, you think you need...
and when you think more then you want, your thoughts begin to bleed.
I think I need to find a bigger place...
cause when you have more than you think, you need more space.
Society, you're a crazy breed.
I hope you're not lonely, without me.
Society, crazy indeed...
I hope you're not lonely, without me.
There's those thinkin' more or less, less is more,
but if less is more, how you keepin' score?
It means for every point you make, your level drops.
Kinda like you're startin' from the top...
and you can't do that.
Society, you're a crazy breed.
I hope you're not lonely, without me.
Society, crazy indeed...
I hope you're not lonely, without me
Society, have mercy on me.
I hope you're not angry, if I disagree.
Society, crazy indeed.
I hope you're not lonely...
without me.
Zoals ik al eens in het begin heb gezegd, ik schrijf deze weblog om mezelf er ook aan te herinneren wat ik allemaal leuk vind, over dingen die me een goed gevoel geven.
En daar kunnen wel eens dingen bij zitten, die voor mij heel erg leuk zijn, maar waarbij anderen zich eens goed achter de oren krabben en me met zo'n meewarige blik zullen aankijken. En denken:"Wat mankeert die jongen eigenlijk?"
Dit berichtje gaat over zo'n moment.
Afgelopen zaterdagavond heb ik een gezellige tijd doorgebracht met zo'n 100 andere bezoekers in een obscuur cafeetje in Kerkrade, waar een al even obscuur bandje optrad, genaamd Powerwolf.
Dit is een Duitse hardrockband, met hele goede stevige muziek (let op: smaken kunnen sterk verschillen) en veel show op het podium. Heerlijk over de top, met geschminkte gezichten, rare rituelen, en gewoon lekker tekeergaan op het podium.
Voor de niet-kenners onder de lezers, dit lijkt een erg duistere band met allemaal liedjes over bloed, demonen en meer van die dingen. Maar dat is vooral show, je moet er een beetje doorheen kunnen kijken om die vage grens te zien tussen parodie en muzikaal vakmanschap.
Zie het volgende filmpje als voorbeeld.
Ta, ik geef het toe, dit vind ik mooi, vooral het langzame begin, ik kan er niks aan doen.
Maar weet je wat het meest opmerkelijke van deze avond was?
We raakten in gesprek met de vriendin van de zanger en dat was me toch een aardige vrouw!
Ondanks haar afwijkende kleding kwam ze erg vriendelijk en zachtaardig over. En dan vertelt ze dingen over de bandleden, die je totaal niet achter ze verwacht.
Bekijk ze nog eens goed, zo geschminkt, die woeste blik in hun ogen. Gevaarlijke gasten, zou je denken.
Maar dan vertelt ze dus dat een van hen een leraar is. De zanger heeft een klassieke opleiding en zingt ook in musicals en opera. En weer een ander werkt met verstandelijk gehandicapten. En weer een ander is even vrij, omdat hij net vader is geworden.
Dit zijn gewone mensen!
Onder dat uiterlijk vertoon zitten mensen die, net als ik, geluk nastreven, die een fijn leven willen hebben. Deze muziek is gewoon een bijbaantje voor hen, naast hun normale baan.
Dat is zo mooi van de metal scene. Ik maak het zo af en toe mee, vanaf halverwege de tachtiger jaren en steeds word ik weer getroffen door de kameraadschap, het respect voor elkaar. Mensen worden in hun waarde gelaten, hoe ze ook eruit zien. Het mag er dan agressief uitzien, maar er is geen agressie. Wel veel 'ruigheid', maar verder komt iedereen voor hetzelfde: genieten van muziek. We delen allemaal hetzelfde doel en dat kweekt saamhorigheid.
Dus een wijze les die ik voor mezelf hier kan leren, ik moet me minder laten leiden door uiterlijkheden. Want dat wil ik toch nog wel eens doen. Terwijl uiterlijk niet veel zegt, het gaat er vooral om wat er zich aan de binnenkant afspeelt en hoe je anderen behandelt.
Afgelopen weekend hebben we lekker genoten van een aantal dingen, niet te ingewikkeld, maar wel heel mooi en gezellig. En de moeite waard om toch even naar terug te denken en op deze weblog te zetten
Ik schreef al eens eerder dat Glow in Eindhoven aan de gang was, maar eerlijk gezegd, de paar dingen die ik heb gezien, vielen toch wel tegen. Althans, niet de moeite waard om mooie foto's van te maken.
Maar dat wil niet zeggen dat er geen mooie dingen tussen zaten! De zingende 1000 watt gloeilampen waren erg speciaal en ook een heel vaag rondglijdend orkestje speelde prachtige muziek, een beetje in de stijl van Philip Glass.
Ik ben even YouTube ingedoken en hier kan je ze aan het werk zien:
Het blijft toch een aanrader om het Glow festival eens te bezoeken. Het kost niks, het is cultureel en kunstzinnig, dus goed voor de algemene ontwikkeling. En je komt op plaatsen in de stad, waar je gewoonlijk nooit een voet zet. Dus volgend jaar ga ik zeker weer.
De afsluiter van ons weekend was een topper, een optreden van Agua de Annique in de Effenaar.
Lekker genieten in een klein zweterig zaaltje, goeie muziek en na afloop met tuterende oren weer naar huis. Ik blijf het speciaal vinden! Eigenlijk moeten we zoiets vaker doen.
Ook hier heb ik weer een duik genomen in YouTube, want ik zag vanuit het publiek wat telefoontjes de lucht in steken en ja hoor! Een paar mooie filmpjes gevonden.
Ik zet ze hier neer om af en toe weer eens terug te kijken en nog eens te genieten van een fijne avond. De muziek is niet ieders smaak, maar goed, dat is niet erg. Als ik zelf er maar van kan genieten! En dat ga ik zeker doen!
Veel plezier!
Eigenlijk toch wel mooi, dat YouTube, zo kan ik gratis naar concerten kijken, waar ook ter wereld! Hm, ik zal eens wat meer gaan zoeken, wie weet kom ik nog pareltjes tegen...
Er hoeft eigenlijk helemaal niet zoveel te gebeuren om mij blij te maken, merk ik wel. Slechts 1 zinnetje op 3FM deze ochtend:
'En zo dadelijk Within Temptation met hun nieuwe single.'
Woehoe! En nog meer goed nieuws. Over een kleine maand komt hun nieuwe cd uit, een akoestische live-cd "An Acoustic Night at the Theatre". Extra leuk, omdat we zelf ook bij een van die concerten zijn geweest. Dat maakt het net allemaal wat specialer.
Vorig weekend zijn we ook nog naar Ed Kowalczyk (de zanger van Live) en het Metropole Orkest geweest, waar ook al dvd opnames werden gemaakt. Die avond hadden we ook al flink genoten van de muziek, dus die schrijf ik ook meteen op ons verlanglijstje!
Maar goed, hier de promo van het nieuwe album van Within Temptation:
We raakten in gesprek met de vriendin van de zanger en dat was me toch een aardige vrouw!
