Wel of geen vaatwasser?

Er zijn veel reacties binnengekomen op het vorige bericht, over de vraag wat nou milieuvriendelijker is, de afwas met de hand of de vaatwasser. Iedereen bedankt!

Later zal ik de reacties samenvatten in een volgend bericht, want er zitten best bruikbare tips tussen die ook voor andere mensen interessant zijn.

Ondertussen ben ik een beetje aan het meten geslagen en heb ik het volgende verzameld over het verbruik van water en energie van onze handafwas.

Waterverbruik
Gemiddeld gebruiken we zo'n 6,5 liter water voor een afwas, inclusief af en toe afspoelen.
Een zuinige vaatwasser gebruikt ook gemiddeld 6,5 liter.

We wassen bijna elke dag af, en in het weekend 's middags wel eens een tussenafwasje. Dan reken ik nog niet het water mee, waarmee we het aanrecht afdoen en de wasbak nog eens naspoelen.

In dit geval is het voordeel voor: 'de vaatwasser'.

Energieverbruik
Volgens de specificaties van de gekozen vaatwasser, verbruikt deze gemiddeld 0,92 kWh bij een afwasbeurt.

Onze eigen close-in boiler verbruikt 0,3 kWh per keer dat hij het water opwarmt, van helemaal koud naar heet. Als ik voor het gemak uitga van 2 keer afwassen per dag, kom ik nog op 0,6 kWh. In de praktijk zal het minder zijn, omdat het water nog warm zal zijn van de vorige keer en dus is er minder energie nodig om het op te warmen. Gemiddeld zal het op zo'n 0,5 kWh per keer zijn.

Ik ga er van uit dat we dagelijks een afwas in de vaatwasser zetten. Stel dat het lukt om de vaat op te sparen en om de dag af te wassen, dan ontlopen de handafwas en vaatwasser elkaar amper.

Maar uiteindelijk denk ik dat het energieverbruik het gunstigst is bij 'de handafwas'.

Verborgen energieverbruik
Heel vaak wordt er gesproken over het directe energieverbruik, maar je hebt ook nog verborgen energieverbruik. Hoeveel energie kost het om het apparaat te maken, te vervoeren, af te voeren, recyclen en te onderhouden?

De vaatwasser is een groot en zwaar pakket van 51 kilo aan kunststof, metaal en mechanische onderdelen. Het neemt de nodige ruimte in in een vrachtwagen, waarmee deze wordt vervoerd. Flink verpakt met plastic, karton en andere middelen om hem te beschermen.

Eenmaal thuis zal hij hopelijk pas aan het eind van de levensduur gebreken vertonen, waar misschien een monteur voor langs moet komen. Die komt niet te voet, maar met de auto, inclusief eventuele reserve onderdelen. En met wat pech herhaalt zich dat meerdere keren.

En ook het afvoeren gebeurt weer met auto/vrachtwagen, plus allerlei mensen die hem uit elkaar halen, en onderdelen hergebruiken. Dat is dan weer een pluspunt, maar het is wel duidelijk, dat er veel verborgen energiekosten in het apparaat zitten!

De afwasteil is 1 plastic geheel, weegt een halve kilo en is zeer efficient te vervoeren, door er meerdere in elkaar te steken. De levensduur is heel lang, langer dan een afwasmachine.

Daarnaast hebben we af en toe een afwasborstel nodig, die gedurende het jaar verschillende keren vervangen wordt door een nieuw exemplaar. Maar ook hier is wel duidelijk:

Verborgen energieverbruik is het minst bij 'de handafwas'.

Afwasmiddel
Het schijnt, wanneer je gewoon afwasmiddel in de vaatwasser doet, dat je keuken binnen de korste keren helemaal vol met schuim staat! We zijn dus gebonden aan de vaatwastabletten.

Hoe lang we met een fles afwasmiddel doen, weet ik helaas niet. Dat heb ik niet bijgehouden. Best wel lang.

Er zijn veel verschillende variaties mogelijk met vaaswastabletten. All in one, of met apart gebruik van glansspoelmiddel en zout. Allerlei producten, met bijbehorende verpakkingen. Vaatwastabletten die per stuk zijn voorverpakt, lijken me minder vriendelijk voor het milieu, dan recyclebare flessen afwasmiddel.

Daarnaast schijnen vaatwassertabletten agressievere stoffen te bevatten, omdat je zie niet met de handen hoeft aan te raken.

Nergens op gebaseerd, maar toch denk ik dat hier het voordeel ligt bij 'de handafwas'.

Tijd
Het laatste categorie valt niet echt onder de noemen 'milieuvriendelijk.' Maar hij is wel belangrijk bij onze beslissing om wel of geen vaatwasser te kopen. Wat besparen we aan tijd?

Aangezien er altijd iemand bezig is om de kleine naar bed te brengen, is er steeds 1 persoon die de afwas doet. Gemiddeld doen we er zo'n 40 minuten over, voordat alles klaar is en opgeruimd.

Stel dat je met de vaatwasser toch ook een minuut of 10 bezig bent (wilde gok), houden we 30 minuten per keer over. Maal 6 keer per week afwassen, is minimaal 180 minuten extra vrije tijd per week.

Dat is toch lekker! Allemaal tijd die we kunnen besteden aan hobby's, de weblog of elkaar! Een heel belangrijke factor.

Beste tijdsbesparing door: 'de vaatwasser'.

Samenvatting

Minste waterverbruik: vaatwasser
Minste energieverbruik: handafwas
Minste verborgen energieverbruik: handafwas
Minste afwasmiddel: handafwas
Minste tijd: vaatwasser

Let wel, dit is echt specifiek voor onze situatie. Anderen zullen misschien meer water verbruiken of minder energie of minder vaak of juist meer afwassen.

De conclusie?
Die komt de volgende keer!

Afwassen, met de hand of in de machine?

Vorige week hebben we lekker de tijd doorgebracht in een mooi appartement in Sauerland, Duitsland. Een heerlijk ruime plek, luxe ingericht en van allerlei gemakken voorzien. Inclusief:

een vaatwasser!

Thuis doen we het nog ouderwets, met de hand. En ik heb altijd beweerd dat dat voorlopig ook zo blijft, vooral uit milieu oogpunt. En nog steeds is dat erg belangrijk.

Volgens mij is afwassen met de hand nog altijd milieuvriendelijker dan de vaatwasser. Maar echt harde cijfers zijn er nog niet. Het is vooral een gevoel.

• Een vaatwasser kost meer energie om te maken en te vervoeren en gaat minder lang mee dan een afwasteiltje.
• Al die tijd dat hij aanstaat, gebruikt de machine energie, terwijl afwas met de hand op pure lichaamskracht werkt.
• De vaatwasser gebruikt meer water vergeleken met de hand afwassen.
• De vaatwasmiddelen zijn vaak per blokje verpakt in plastic en lijkt meer afval te genereren dan een standaard fles afwasmiddel.

Maar is dat echt zo? Een zoektocht op internet helpt me geen steek verder.

Milieu Centraal zegt dat met de hand afwassen beter is.
Ergens anders beweren ze het tegenovergestelde.

Wat er vooral op het net staat, is dat het per situatie verschilt. Wanneer je bijvoorbeeld een close-in boiler hebt (en die hebben we), kan een vaatwasser wel eens minder energie verbruiken. Als je van tevoren veel afspoelt, is ook een vaatwasser beter. Maar heb je warm water via de hr-ketel en je doet zuinig met je water, dan is met de hand afwassen veel beter.

Maar goed. Het allergrootste voordeel hebben we nog niet genoemd. Daar zijn we dus achter gekomen tijdens onze vakantie. En dat grootste voordeel is:

tijd

Vooral nu we een kleine hebben, zijn de avonden gevuld met naar bed brengen en de afwas en daarna is het al snel bedtijd voor de grote mensen. En wat dat betreft komt er veel tijd vrij die we op een andere manier kunnen besteden. Met lezen, leuke dingen doen, noem maar op.

Tijd is wat dat betreft ook erg kostbaar en eenmaal verstreken komt het nooit meer terug. Dus kan je die tijd maar beter goed besteden.

Alle informatie op Internet is zo divers, dat ik me beter kan richten op de eigen situatie. Dus we gaan weer eens meten en vergelijken! Binnenkort meer!

Wat vinden jullie? Met de hand? Vaatwasser? En waarom doe je het met de hand of vaatwasser? Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties.

DKFD #14: De sterren

Al eerder heb ik ooit aangegeven dat ik ooit gefascineerd ben geraakt door de sterrenhemel.

Dat was toen wel een uitzonderlijke situatie, op een plek, ver van de bewoonde wereld, aan de rand van een groot natuurreservaat. Geen stad, geen dorp, geen licht, de duisternis was compleet.

En dan stap je uit de landrover, klungelt wat met je zaklamp. Eerst schijn je nog op de grond en daarna volg je de lichtstraal de lucht in.

En valt de mond open van verbazing.

Echt. Sterren zijn niet alleen wit, ze hebben ook andere kleuren. Rood, blauw. En dan de nevel van de melkweg. Zo prachtig, zo mooi! Ik gun iedereen zo'n ervaring, bijna mystiek, spiritueel. Daar sta je dan, als nietig persoontje in een klein hoekje van het het wijde universum.

Machtig.

Plains Milky Way from Randy Halverson on Vimeo.

Maar..

Dit gaat over de kleine dingen, dus dan stap je niet in een vliegtuig om duizenden kilometers verderop naar de lucht te staren. Dat kan hier ook, in ons eigen landje.

Vooral nu de herfst aanbreekt en straks in de winter, komt mijn favoriete sterrenbeeld weer in de lucht.

Orion.

Een mooi sterrenbeeld dat je makkelijk met het blote oog kan zien, de riem van 3 sterren en de 2 sterren boven en onder de riem. Je hebt het vast wel eens gezien.

Wanneer je eenmaal het sterrenbeeld hebt gezien, zul je hem nooit meer missen, zo duidelijk kan je hem in de sterrenhemel zien staan.

En mocht het nog te vroeg in het jaar zijn, vergeet dan niet de klassieker: De Grote Beer! Nog zo'n mooie sterrencombinatie.

De kenmerkende vorm van de steelpan, hoog in de lucht. Zoek maar eens goed.

En dat is het fijne van deze ervaring. Lekker in het donker, op een koude en heldere nacht, buiten op straat, of ergens in een donker gebied, het platteland of op de hei. Naar boven staren, de duisternis in.

Laat je ogen even wennen en ontdek de sterren. En hoe langer je kijkt, hoe meer sterren je gaat zien. Met wat geluk zie je ook nog een snelle flits een streep door de lucht van een 'vallende ster'.

Vergeet geen wens te doen!

Klik hier voor meer kleine, fijne dingen.

Het leven van een plastic zakje

Ik stond in de rij voor de kassa, geduldig te wachten op mijn beurt.

De vrouw voor me had twee ansichtkaarten gekocht en rekende ze af. Om haar handen vrij te maken, had ze twee grote tassen op de grond gezet.

'Wilt u er een tasje bij?' vroeg de cassière.
'Ja, doe maar,' was het antwoord.

De dame achter de kassa pakte een piepklein plastic zakje, met precies de grootte van een ansichtkaart en stopte de twee kaarten erin. Het plastic tasje verdween in een van de grote tassen op de grond.

Met verbazing bekeek ik het tafereel.

Twee grote tassen, met nog heel veel ruimte over. Genoeg ruimte om zo twee losse ansichtkaarten erin te schuiven, die dan mooi beschermd in die tas zitten. Ze kon de kaarten eventueel tussen twee pakjes klemmen, zodat er geen vouwen in komen.

Waarom moeten die kaartjes in een plastic zakje??!!

En dan ook nog eens zo'n piepklein zakje! Waar je verder helemaal niks mee kan!

Kijk, grote plastic zakken kan je mooi hergebruiken, als vuilniszak, of als boodschappentas, noem maar op. Desnoods gebruik je ze om je fietszadel droog te houden.

Maar zo'n ieniemienie zakje? Wat moet je daar mee?!

Ik kan er met mijn verstand niet bij, dit is toch pure plastic verspilling? Of overdrijf ik nou? Ben ik de enige die dit totaal overdreven vind?

Maar goed, hoe dan ook. Dit is een mooie aangelegenheid om een prachtige documentaire te laten zien, over het leven van de plastic zak. Een sfeervolle en leerzame ervaring over het leven van dit wonderbaarlijk wezen...

DKFD #13: Onweer

Voordat je dit gaat lezen, open eerst deze website op de achtergrond, en ga dan weer verder met lezen.

Je hebt ze al een tijdje gezien, hoog boven je, in de lucht. Die typische compacte bloemkoolwolken, die een voorbode zijn voor wat er gaat komen.

Onweer.

Dat is echt genieten. Onweer biedt zoveel momenten om van te genieten, dat wordt zwaar onderschat.

Wanneer er een flinke storm gaande is, gepaard met heftige donderslagen en bliksemschichten, reken er maar op dat ondergetekende dan voor het raam staat. Om met ontzag in de ogen te kijken naar al dat natuurgeweld.

Zoveel mooie momenten.

Wanneer de donkere buitenwereld ineens helder wordt verlicht. Je ziet de wolken, met daarachter een lichtbron, opfiltsen. De huizen en bomen vormen een silhouet, met op de achtergrond de hemel in vuur en vlam.

Bij de flits begin je met tellen. Een, twee, drie, vier... en dan hoor je de donder. En dan weet je dat die bliksem op zo'n 1200 meter afstand door de lucht knalde, omdat de snelheid van het geluid zo rond de 300 meter per seconde is. (Eigenlijk nog sneller, maar ronde getallen rekenen makkelijker.)

En bij de volgende flits ga je weer tellen. En merk je dat je minder seconden tot aan de donder nodig hebt. Het onweer komt dichterbij! (en ik moet dan altijd aan de film Poltergeist denken)

En dan zie je de eerste duidelijke bliksemschichten. Een lange schicht, of juist allerlei vertakkingen horizontaal door de lucht. Wauw!

Wat een geweld, wat een kracht!

Omringd met donder, omgeven door lichtflitsen. De wind zet aan, regen slaat met vlagen tegen de ramen. Ja, echt prachtig.

En ondertussen wordt de tijd tussen de flitsen en de donder weer langer, en weet je dat de storm verder trekt. Uiteindelijk heb je nog 1 ding te doen, wanneer het onweer voorbij is.

Ga naar buiten of zet de ramen open. En inhaleer die frisse, natte, ozon, regenlucht.

Heerlijk!

Misschien niet echt de categorie 'klein', maar toch echt wel 'fijn', ook al kunnen meningen hierover verschillen. 
Klik hier voor meer kleine, fijne dingen.

Dubbel genaaid

Net als miljoenen andere Nederlanders zijn ook wij slachtoffer geworden van graaiende, hebzuchtige, bedriegende, gehaaide, gemene verzekeraars.

 Ik kom er eerlijk voor uit, ook wij hadden een woekerpolis.

Met de nadruk op HADDEN, aangezien we de polis vorig jaar de nek hebben omgedraaid. Na 11 jaar.

Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. Of beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald, om maar eens een oud Hollandsch spreekwoord uit de kast te trekken.

In die 11 jaar hebben we heel wat geld in de polis gestopt, met de gedachte dat we een leuk spaarcentje voor later zouden hebben. Wisten wij veel, de bemiddelaar beloofde ons gouden bergen. Tonnen! We zouden een dief zijn van onze eigen portemonnee, wanneer we deze regeling niet zouden afsluiten.

Uiteindelijk bleek dat niet wij, maar zij die dief uit onze portemonnee zouden zijn.

Maar liefst 30% van onze inleg was verdampt! Aan administratiekosten, transactiekosten, initiële kosten, poliskosten, fondskosten, en wie weet wat nog kosten nog meer.

Belachelijk. Oplichters! Zwendelaars! Smiechten! Bah.

Maar goed, we waren blij dat we van ze af waren. Ondanks tegensputterende bemiddelaars hebben we er een einde aan gemaakt. Voortaan gaat het geld linea recta naar de spaarrekening, dat levert nog meer op, dan die 'geweldige' woekerpolis.

Uiteindelijk ben ik er zelf ook nog eens achter gekomen, dat er een regeling in het leven is geroepen, waarin ik restitutie kan krijgen van de kosten die ze te veel hebben berekend. Alles wat boven de 1,60% aan kosten is ingehouden, was onterecht en krijgen we terug!

Woehoe!

Ik ben meteen gaan rekenen en kom op een aardig bedrag aan kosten die we terug gaan krijgen. Honderden euro's. En dan alleen de kosten die ik zelf kon vinden, er zullen vast nog meer onzichtbare, verborgen kosten zijn.

Honderden euro's!

Meteen een brief geschreven en compensatie geeist. Na wat heen en weer mailen, en anderhalf jaar later heb ik eindelijk een brief van hen ontvangen!

Lees even mee:

Het blijkt dat wij meer kosten in rekening hebben gebracht dan volgens de regeling was toegestaan. De begunstigde op deze polis ontvangt daarom een tegemoetkoming van 10,02 euro.

Pardon?
Hoeveel euro?
Ik herhaal de laatste woorden nog maar eens:

een tegemoetkoming van 10,02 euro.

Zucht.
Alsof ze de eerste keer al niet genoeg de boel hadden belazerd.
Ik voel me weer gepakt.

Wordt vervolgd!

Recept: Gevulde muffin maankoeken

Al jaren probeer ik het ultieme recept te vinden, voor eetbare Chinese maankoeken.

Voor degene die niet weten wat dit zijn, een korte uitleg:

Deze koeken worden gegeten en uitgedeeld tijdens een typisch Chinese feestdag: Het maanfeest. Ook wel de viering van de zomer naar de hersft, het midherfstfeest.

Zo'n koek bestaat uit wat vettig deeg, gevuld met lotuspasta en een gestolde eierdooier.

En mocht je nu denken: "Dat klinkt niet zo lekker." Nou inderdaad! Het is totaal NIET lekker!

Al verschillende pogingen heb ik ondernomen om een soort van eetbare variant te maken, die wel goed valt op onze Nederlandse smaakpapillen. Op onze vorige weblog had ik al een aantal recepten gedeeld:

De eerste poging leek vooral op gevulde koeken.
De tweede poging was eigenlijk een prachtige taart geworden met de Chinese vlag als thema.

En deze keer ben ik erg tevreden met het laatste experiment, een soort van gevulde koeken, gebakken in een muffin vorm. Zo hou ik de mooie ronde vorm en de smaak is vertrouwd. En daarnaast zijn ze ook nog eens erg machtig, dus kan je ze beter delen met anderen. Precies naar het idee van het Chinese maanfeest.

Gevulde muffin maankoeken


Ingrediënten:


0,5 theelepel bakpoeder
200 gram boter
2 eieren
275 gram bloem
140 gram basterdsuiker
0,5 theelepel zout
300 gram amandelspijs
2 theelepels citroenrasp

Omdat ik niet alles in huis had, had ik als alternatieve ingrediënten:

In plaats van spijs: marsepein vermengd met amandelmeel
In plaats van citroenrasp: een theelepel sinaasappelmarmelade

---

Werkwijze:

• Scheidt het eiwit en de dooiers van de eieren.
• Snijdt de boter in kleine stukjes.
• Doe de volgende ingrediënten in een kom: bloem, boter, basterdsuiker, zout en eiwit.

• Kneed het geheel tot een gladde bal.
• Begin daarna aan de vulling.
• Meng de spijs met een halve eierdooier en citroenrasp.

• Tijd om alles samen te voegen in de vorm.
• Verdeel tweederde van het deeg over de muffinvorm, in de vorm van kleine balletjes.
• Druk met je vingers het deeg in de vorm en maak ruimte om straks de vulling in te doen.

• Zorg er voor dat de dikte van het deeg niet te dun is, anders breken de wanden wanneer je de vulling in de vorm drukt.
• Verdeel ook de vulling in kleine balletjes, groot genoeg om in de holte van de muffin te passen.

• Vul de vormen met de vulling.
• Druk ze zachtjes aan.
• Vouw de randen van het deeg ietwat om de vulling heen.
• Rol het overige deeg plat met de deegroller op een met bloem bestoven oppervlak.
• Steek rondjes uit, ter grootte van de bovenkant van de muffin.

• Bedek de vulling met deze gemaakte dekseltjes.
• Druk ze rondom goed aan, zodat alles goed aansluit.

• Bestrijk daarna de bovenkant met de geklopte eierdooier.
• Zet het bakblik in het midden van de voorverwarmde oven op 175 graden.
• Bak ze gaar in 30 minuten of kijk of ze mooi bruin zijn en haal ze dan eruit.
• Even laten afkoelen.
• Voorzichtig uit de vorm halen.

---

Smakelijk!

DKFD # 12: Wanneer dromen uitkomen

Lang geleden had je een droom, misschien ergens opgeschreven, of opgeslagen in je hoofd.

Een belofte, een droom, een voornemen:

"Ooit zal ik ..." 

Jaren gaan voorbij, het leven gaat door. Je wordt ouder, wijzer misschien.
Er verandert veel, herinneringen vervagen, beloftes worden vergeten of verdwijnen naar de achtergrond.

Tot die ene dag...

Waarin je ineens ten volle beseft dat je toen een droom had, en nu leef je in die droom! Die droom is werkelijkheid geworden!

Vijf jaar geleden hadden we ook een droom. En ook opgeschreven, op onze andere weblog:

3 oktober 2006:
Het Chinese Maanfeest is een mooi festival met als thema het samenzijn van familie en vrienden. Dat klinkt heel mooi, en dat is het ook! Het idee spreekt me ontzettend aan, want het is een Dag van Samenzijn. En zeker met adoptie als thema, hoop ik dat we dit feest als een soort jaarlijks familieritueel kunnen vieren.

Ga maar na, het is een mooie traditie. Men voert een ceremonie, met een altaartje als offerplaats. Daar worden wierrookstokjes gebrand en offert men zoetigheid en de bekendemaankoeken. Men buigt zich naar de maan en zingt het Midherfstlied. Op het eind eten ze de maankoeken op en (en dat spreekt me aan) laat men stukjes over voor de afwezige familieleden.

Wat zou het mooi en vooral speciaal zijn om dit samen met ons kind te beleven. Op onze eigen manier. Misschien maken we ook een altaartje, steken we wat wierrook aan. En dan zeggen we een mooi gedicht op, over ons als familie, en de familie in China. Over een verbond, gescheiden, maar toch samen.

Als laatste eten we de maankoeken op, maar laten we twee stukjes liggen. Speciaal voor de biologische ouders.

En weet je wat het nou zo ontzettend speciaal maakt? Heel misschien, vieren die Chinese ouders ook het Maanfeest. En kijken ze naar de maan, dezelfde maan waarnaar wij hebben gekeken. En heel misschien, laten ze ook een stukje maankoek achter op het altaar. Voor hun kind, voor ons kind. Ook al kennen we elkaar dan niet, zo zijn we toch verbonden, en denken we aan elkaar...

Vandaag drong het tot me door.
Kijk:
hoe uitgekomen dromen er uit kunnen zien:

Klik hier voor meer kleine fijne dingen.

Vruchtbare oogst

Maakte ik me eerst nog zorgen of het goed zou komen met de perenboom, vandaag is het wel duidelijk dat het goed is gekomen!

Sterker nog, de fruitboompjes doen het goed, en ook de vijgenstruik heeft weer de nodige kilo's aan vijgen geproduceerd. En dat in ons koude kikkerlandje met dit jaar een erg natte zomer.

Het is genieten, steeds wanneer ik de tuin en de toekomstige oogst bekijk.

Nu nog bekijken wanneer ik het fruit kan plukken. Wanneer zie je eigenlijk dat de peren of appels klaar zijn om geplukt te worden?

Boontjes met en zonder slakken

De laatste sperziebonen uit onze tuin zijn geplukt. Er zitten geen nieuwe bloemen in, dus de planten kunnen binnenkort op de composthoop.

Aangezien we een speeltoestel voor onze kleine in de tuin hebben gezet, was er geen plaats meer om allebei de potten met sperziebonen naast elkaar te zetten. Daarom stonden ze ieder apart, de ene helemaal links in de tuin en de andere helemaal rechts.

Om de een of andere reden was er een kant van de tuin erg geliefd bij de slakken. En zij vielen dan ook maar wat graag de bonenplant aan, al smikkelend en smullend deden ze zich tegoed aan de blaadjes.

Met als gevolg dat er niet genoeg blaadjes meer waren om lekkere boontjes te produceren.

Die slakken. Zucht.

 Maar goed, zie hier twee foto's. Een mooi beeld hoe een plant er uit kan zien, ZONDER slakken. En MET slakken...

DKFD # 11: Eerst vergeten en dan ineens beseffen dat het weekend is

Deze ligt een beetje in het verlengde van nummer DKFD 9.

Met een schok word ik wakker en kijk op de wekker.

O nee! Het is al half zeven!

Ik ben te laat!

Ik moet naar het werk! Wat stom, ik ben de wekker vergeten te zetten. Ik moet me haasten, snel!

Snel schiet ik omhoog en zwaai mijn benen over de rand van het bed. Nog slaapdronken probeer ik op te staan, maar val nog terug op het bed.

Naast me klinkt slaperig gemompel vanonder de dekens.

"Wat ben je toch aan het doen?"

"Ik heb me verslapen, ik moet eruit, naar het werk!"

"Maar schat, het is zaterdag. Het is weekend, je hoeft niet te werken."

Het duurde even voordat het kwartje viel. Ik staar voor me uit en langzaam drong het tot me door.

Ik hoef helemaal niet naar het werk! Het is weekend!

Ik mag weer terug het bed in, nog lekker doorslapen, en daarna heerlijk genieten van het weekend en mijn vrije tijd. Lekker leuke dingen doen.

Ik kruip weer onder de dekens en zoek weer de slaperige warmte op. Heerlijk, ik kan gewoon uitslapen vandaag. Langzaam gaan mijn ogen dicht en val ik weer in slaap.

Ja, het is weekend.
Fijn!

Klik hier voor meer kleine fijne dingen.