Wat ik had willen zien

Het gaf me toch een onbevredigd gevoel, dat Fred gisteren zomaar is ontkomen.

Ik heb hem trouwens nog gevonden, na lang zoeken, zagen we hem onder de bank. Daar zat hij te mokken. We hebben hem maar snel buiten gezet, ergens ver van onze tuin.

Maar goed, ik had slachtoffers willen zien!

Ik had gehoopt om een slak flink wat elektrische schokken te geven met koperdraad. Maar helaas.

Gelukkig hebben we Photoshop, wat tijd en creativiteit. En heb ik zo toch een beetje voldoening bij het beeld van een geslaagd experiment....

Hoe bestrijd je slakken

Ze zijn er weer, de aartsvijanden van onze moestuin.

Slakken!

Ik heb ze weer gezien, mijn raapsteeltjes zijn in gevaar!

Het wordt tijd om te kijken hoe ik de slakken goed kan weren uit onze mini moestuin. Er zijn honderden manieren om slakken te bestrijden. Eens kijken welke methode het beste is om de slakken voorgoed uit onze moestuin te houden.

Na wat zoeken op het net, kom ik bij een mooi artikel van Trouw, Eenentwintig manieren om van slakken af te komen.

De volgende passage spreekt me wel aan:

Schuurpapier of een ring van koperdraad om de plant zou ook helpen. ...()...En natuurlijk kun je ook nu weer koperdraad om de pot heen draaien, slakken krijgen daar een elektrisch schokje van.

Dat zou een mooie methode zijn. Ik span gewoon een koperdraad om de bak van de moestuin heen, en zo vormt het een onneembare barrière voor de slak! Een elektrisch hek voor die slijmerige beesten! Ja, goed idee!

Dit vraagt om een experiment!

Eerst moet ik aan koperdraad komen. Dat is niet zo moeilijk, we hebben nog meters stroomdraad op zolder liggen. Het kost even wat moeite om de stroomdraad te strippen, maar daarna heb ik een mooi stuk koperdraad.

En binnen een mum van tijd heb ik een mooie slakken gevangenis van koperdraad gemaakt!
Klik op de foto's voor een grotere versie.

Goed, nu nog een slachtoffer.

Die is zo gevonden, ik ga gewoon op gemeen en hatelijk geroezemoes af, ergens uit de tuin. En ja hoor, binnen de kortste keren vind ik een vijandige slak in de compostbak. Domme beesten, daar zitten ze heel vaak verstopt, alsof ik dat niet doorheb.

Dus beste lezers, mag ik u voorstellen, de slak Fred betreedt de arena:

En nu is het afwachten, wat gaat Fred doen?

Hij kijkt wat afwachtend rond, en gooit ondertussen continue verwensingen naar mijn hoofd. Hoe belachelijk dit allemaal niet is, wat denk ik wel niet, wacht maar, bla bla bla.

En ineens rent hij in volle vaart op de koperdraad af! Nu gaat het gebeuren, hier draait het hele experiment om!

Zal Fred een elektrische schok krijgen van het koperdraad? Zal het de slak tegenhouden, vormt de koperdraad een effectieve barrière tegen slakken? Ik hou mijn adem in...

Nee!

Nee! Ongelooflijk! De slak gleed onverstoorbaar over het koperdraad heen! Hij aarzelde geen moment! Geen elektrische schokken, geen haperingen, geen dodelijke stuiptrekkingen, geen vonken, geen rook, helemaal niets!!

Kortom, dit experiment is mislukt. Koperdraad helpt totaal NIET tegen slakken.

Maar eh...

Waar is Fred nu gebleven?

Hallo?

Fred?

Tijd voor de volgende KIVA lening

Het is weer zover, tijd voor een nieuwe KIVA lening.

Er is weer voldoende geld binnengekomen van de aflossingen van de oudere leningen. Op een paar dollar na, weer genoeg om een nieuw bedrag uit te lenen. De dollars die we nog tekort komen, vul ik aan met het geld van onze Paypal rekening, daar staat nog net genoeg op om tot het totaal van 25 dollar te komen.

Deze keer weer een uitstapje naar Bolivia, waar een jonge ondernemer graag een koelkast wil kopen. In zijn eetstalletje serveert hij lekkere maaltijden aan zijn klanten en zo'n koelkast is dan erg handig om de boel zo vers mogelijk te houden. Zoiets komt zijn zaak ten goede en zo komt hij weer een stapje dichterbij bij zijn droom om ooit een grotere kiosk te kopen.

Ik hoop dat het hem gaat lukken.

Als je er eens goed over nadenkt dan zie je dat deze kleine investering zoveel gevolgen kan hebben in het leven van de aanvrager.

• Hij krijgt een lening die hij anders nooit zo kunnen krijgen van een normale bank.
• Hij kan daardoor een koelkast kopen en zo zijn zaak en service verbeteren.
• Zijn klanten profiteren van een stijgende kwaliteit en zullen misschien vaker terugkomen.
• Zijn kinderen kunnen voortaan naar school dankzij zijn gestegen inkomen, waardoor ze meer kans hebben op een betere toekomst.
• En wie weet, dankzij die betere toekomst voor de kinderen, kan hij genieten van zijn oude dag, verzorgd door zijn kinderen.

Door 25 dollar uit te lenen zorg je voor een soort van positief domino effect in verschillende levens aan de andere kant van de aardbol.

Dit is trouwens ook de eerste lening die gekoppeld is aan een nieuw initiatief:
Dutch Bloggers for Kiva.

Binnen KIVA kan je op persoonlijke titel geld uitlenen, maar je kan tegelijkertijd ook meedoen met teams. Dutch Bloggers for Kiva is zo'n team, waar verschillende Nederlandse webloggers zich verenigd hebben, waaronder ondergetekende.

Kijk anders eens op de website van Dutch Bloggers for Kiva, regelmatig verschijnen er bijdragen van de deelnemers, het is altijd leuk om te lezen over de achtergronden en de beweegredenen van de verschillende mensen.

En wanneer je zelf ook een weblog bijhoudt en toevallig ook aan Kiva meedoet, dan ben je van harte welkom in het team!

Klik hier om naar de website te gaan.
Klik hier om mijn bijdragen te lezen
Klik hier om de Kiva pagina van Dutch Bloggers te bekijken.
Klik hier om naar onze Kiva pagina te gaan.

Uitslag van de poll

Wat een hoop reacties op de poll! Erg leuk om zoveel stemmen te krijgen en het heeft uiteindelijk een mooi antwoord opgeleverd op de vraag:

Lieve Lezer, bent u een man of vrouw?
(en voor uitzonderingen: iets anders)

De uitslag was overduidelijk! Wij mannen zijn zwaar in de minderheid.

• Maar liefst 94% van de stemmen zijn van vrouwen.
• Een kleine 5% is van mannen, waarvan 1 stem van mijzelf was, om te testen.
• En 1 persoon liet weten dat hij (of het) man noch vrouw was, of misschien juist allebei. Dat blijft gissen. Maar voel je vrij om het toe te lichten in de reacties.

Er gaat niet echt iets veranderen nu ik deze uitslag weet. Eigenlijk is het geen verrassing, maar het is altijd fijn om wat bevestiging te krijgen.

Duidelijk is wel, dat de consuminder weblogs toch duidelijk populair zijn onder de vrouw. Hoe zou dat komen?

Ik ga er over nadenken, hebben jullie misschien enig idee?

Magische ochtend

Verschillende keren ben ik er op uit gegaan om heel vroeg in de ochtend door de natuur te struinen. Op zoek naar vogels, herten, frisse lucht, zonsopgang of wat je ook maar tegenkomt.

Zo vroeg op de ochtend geeft een speciaal gevoel. Moeilijk te omschrijven. Nog moe door het vroege tijdstip, maar al snel vol energie door de speciale omstandigheden. De geluiden, de lage zon, de frisheid, het groen. En het is al helemaal speciaal als je dan oog in oog staat met een hert, zoals we al ooit hebben meegemaakt. Je moet het meemaken om het te begrijpen, om de magie van de vroege ochtend te kunnen voelen.

Gelukkig heeft iemand anders het ontzettend goed in beeld gebracht, een Amerikaanse artieste Raina Telgemeier heeft een mooie strip gemaakt, waarin precies die sfeer en dat gevoel wordt weergegeven.

Ik kwam toevallig op haar website GoRaina.com en las daar, naast andere leuke strips, ook de strip met de titel 'Deer'.

Met haar toestemming plaats ik de strip op onze weblog om jullie ook een klein beetje dat magische ochtend gevoel te geven. En het mooie ervan is, dat je er niet vroeg voor hoeft op te staan!

Klik op de plaatjes voor een grotere en meer leesbare versie.

Plastic, overal plastic, plastic en nog eens plastic.

Na het lezen van het boek No Impact Man, het zien van de documentaire Recipes for Disaster, de film Home en het volgen van de weblog Fake Plastic Fish zie ik het steeds meer.

Plastic.
Overal.

In de supermarkt, in huis, in de natuur, op straat, in het water, winkels, overal waar je maar kijkt, plastic, plastic en nog eens plastic.

Telkens wanneer we een mooie wandeling maken in de natuur, komen we de onvermijdelijke vuilniszakken in het bos tegen. Of de talloze plastic flesjes, plastic zakjes of noem maar op.

Hoe voelt dat nou om zoiets steeds vaker te zien?
Nou, dat voelt zo:



Ondanks dat dit niet om een fijn gevoel gaat, toch maar gepost.
Met dank aan de site Fake Plastic Fish.

Na IJsheiligen mogen de plantjes naar buiten

Ik heb totaal niet aan ze gedacht. Ik heb ze zelfs een beetje genegeerd.

Enige dagen geleden stonden ze nog voor de deur. En maar kloppen en aanbellen, roepen. Door het raam naar binnen getuurd. Op een gegeven moment stonden ze zelfs in de achtertuin, met hun voeten tussen de plantjes. Brutaal!

Pas toen ze zich omdraaiden en er voorgoed vandoor gingen, had ik ineens in de gaten wie die rare snuiters waren. De IJsheiligen!

Drie heiligen genaamd Pancratius (12 mei), Servatius (13 mei) en Bonifatius (14 mei) staan centraal in een stukje volksweerkunde. Op het moment dat deze figuren zijn vertrokken, is het veilig genoeg om de vorstgevoelige plantjes buiten te zetten, omdat de kans op vorst dan een stuk minder is geworden.

Gisteren viel het kwartje pas, de IJsheiligen waren allang vertrokken, dus tijd om weer wat in de mini moestuin te doen!

Boontjes planten!

Onze tomaten- en komkommerplanten waren al zwaar aangetast door de vrieskou, en helaas zagen ze er niet florissant uit. Het was (kom)kommer en kwel, dus A. had ze al naar de composthoop verbannen.

De vrijgekomen potten werden weer gebruikt om de bonen in te zaaien.

In elke pot staan 3 bamboestokken. Vorig jaar groeiden er bij elke stok 4 bonen, deze keer gaan we weer een klein stapje verder en worden er 5 bonen rond de stok geplant.

Drie stokken per pot, twee potten, maal 5 bonen, dat zijn 30 stokbonen in totaal. Mits ze natuurlijk allemaal goed uitkomen. Daar hopen we maar op.

Ook de rest van de square foot garden stond er prima bij.

De sla en raapsteeltjes groeien explosief, we blijven er van plukken, dus de komende tijd eten we flink wat salades.

En ook de aardbeienplantjes staan vol met bloemen, we verheugen ons nu al op de vele smakelijke aardbeien.

Ik blijf het zeggen, square foot gardening is echt perfect voor de eh.. luie tuinier. Met een paar potten erbij heb je redelijk wat groenten met weinig inspanning.

Tot nu toe hebben we de plantjes alleen nog maar wat water gegeven. Twee keer hebben we een paar plantjes weggeknipt, uitgedund. Maar aangezien je maar heel selectief wat zaadjes in de grond stopt, in plaats van een heel pak, hoef je ook maar een paar plantjes weg te halen om uit te dunnen. Ideaal!

En onkruid wieden ... wat is dat ook alweer? Nog niet nodig geweest!

Aan de rechterkant van deze weblog, staat ergens een lijstje met de opbrengsten van de moestuin. Ik ben benieuwd hoeveel dat aan het einde van het seizoen heeft opgeleverd. We zullen zien!

Wat is een flexitariër?

Eens in de zoveel tijd komt de carnivoor in ons naar boven. Dan is er ineens een verlangen naar vlees!

Terug naar onze oorsprong, toen we nog over de steppen zwierven en leefden van de jacht. Met een speer achter een rendier aan, om het na uren achtervolgen neer te steken en te doden. En om het dier daarna in stukken te scheuren en verorberen in een grot. Mwahajamajmajam. Smak. Skrontsj. Hmmm.

Dus lagen er gisteren biologische kippenpootjes in de oven. Ook na een soort van jacht, maar dan op aanbiedingen in de supermarkt.

A. heeft met smaak gegeten, ik zelf vond het niks. Maar dat heeft meer met het kluiven te maken, dan met het vlees zelf. Ik gruw nogal van krakende peesjes tussen mijn tanden, vette vingers en stukken knisperend huid. Brrr!

Maar, wat ik wil zeggen. Ik mis het vlees totaal niet.

Al een lange tijd geleden zijn we gestopt met het eten van vlees. Maar niet zo consequent, af en toe pakken we nog wel iets en wanneer we bij iemand anders zijn, eten we gewoon wat de pot schaft.

Niet echt vegetariër, maar meer een parttime vegetariër, of een thuis-vegetariër. Zo noemde ik het eerst, maar nu blijkt er een officiële term voor ons eetgedrag te zijn:

Een Flexitariër

Een Flexitariër volgt in hoofdzaak een vegetarisch dieet, maar eet incidenteel vlees en/of vis. Een belangrijk doel is om de vlees- en vis-consumptie te verminderen uit het oogpunt van wereldvoedselpolitiek. Voor de productie van één kilo vlees is immers een veelvoud aan plantaardig voedsel nodig.

Dat zijn we dus, flexitariërs! Altijd leuk om weer een hokje te hebben waarin we ons kunnen plaatsen.

Waarom nou bijna geen vlees meer eten?

Daar zijn heel veel goede redenen voor, zoveel zelfs dat ik ze niet allemaal ga noemen in dit bericht, anders wordt het wel erg lang. Misschien leuk om er op in te gaan in een vervolg.

Maar een paar wil ik er wel uitlichten.

• vlees is duur, minder vlees bespaart op de boodschappen
• je bespaart 16.000 liter water voor de productie van 1 kilo vlees
• minder vlees, is minder bos dat wordt gekapt voor veevoer zoals soja
• het dwingt je creatiever (en misschien ook gezonder) te koken zonder vlees

De aanleiding van dit bericht, is een filmpje dat ik zag, via de website van Groenhuis.org.

Hier wordt het fenomeen 'Donderdag Veggiedag' gepromoot, In België weliswaar, maar ook daar komen goede ideeën vandaan! De oproep om voortaan een dag in de week geen vlees te eten. In het filmpje wordt uitgelegd over het hoe en waarom.



Zijn er meer flexi- of vegetariers onder jullie? Of kan je echt nooit zonder vlees? Ik ben benieuwd.

Even een klein onderzoekje naar onze lezers

Ik lees al heel wat weblogs over consuminderen, milieu vriendelijker of bewuster leven, minimalisme, sparen, duurzaamheid, noem maar op.

En weet je wat me op valt? Het zijn voornamelijk vrouwen die de weblogs bijhouden. Hetzelfde geldt voor weblogs over adoptie.

Wij mannen zijn zwaar in de minderheid!

Geeft niks hoor, maar nu ben ik wel nieuwsgierig geworden naar onze lezers en lezeressen. Wat is de verhouding man/vrouw? Ik heb zo'n vermoeden, maar dat gaan we nu dus even uitzoeken.

Er staat nu een kleine poll op de website, hij staat rechtsboven. Voor degene die via RSS leest, moet even naar de weblog doorklikken om te reageren. Op de poll kan je aangeven of je een mevrouw of een meneer bent.

Alvast bedankt voor de moeite!

Gehoord, gezien, gelezen: Energiebronnen

Gezien op de site Fake Science.

Kijken bij zonnepanelen tijdens Solar Days

Afgelopen zaterdag zijn we dus in het kader van Solar Days 2010 naar zonnepanelen gaan kijken, gewoon bij mensen thuis.

En ik moet zeggen, het was erg interessant om te zien wat het nu betekent om zonnepanelen in huis te hebben.

Er lag foldermateriaal klaar, informatie over verschillende aanbieders, belangenverenigingen, ballonnen, handige draaischijfjes om te kijken of je huis wel optimaal ligt voor zonne-energie. Heel veel statistieken over opbrengst, kosten, vermogen.

En natuurlijke de panelen zelf, de omvormer die erbij hoort en wat er allemaal is veranderd aan de meterkast.

De grafieken waren nog het interessantst, want die lieten duidelijk zien hoeveel energie de panelen opleverden en in welke periode. En dat viel me reuze mee.

Zelfs op een bewolkte grauwe dag als die zaterdag, produceerden de panelen energie. Dus de zon hoeft er niet perse hard voor te schijnen. En dus zag je aan de grafieken dat er elke maand wel stroom wordt geleverd, waarvan maart tot en met oktober het meest de moeite waard zijn.

Ook was men erg eerlijk over de aanschafprijs en de terugverdientijd. De set was 1,5 jaar geleden aangeschaft. Wanneer je op dit moment diezelfde set panelen zou kopen, zou het 45% minder hebben gekost. Zo snel dalen de prijzen van zonnepanelen.

Maar we waren het er allemaal over eens, het loont de moeite om er toch zo snel mogelijk mee te beginnen. Je kan wel blijven wachten tot de prijzen nog meer dalen, maar wanneer koop je ze dan? Ondertussen stijgen de energieprijzen en vanaf het moment dat de panelen op het dak liggen, produceer je energie en bespaar je op de energierekening.

"Heb je nog een gouden tip?", vroeg ik tenslotte.

Verdedig je elektriciteitsmeter met zo'n draaiwieltje met hand en tand. Een ferrarismeter heet zo'n ding.

Wanneer je zonnepanelen elektriciteit leveren, en je verbruikt op dat moment veel minder dan er binnenkomt. Dan draait het wieltje op de meter terug.

Heel handig, want zo wordt dus automatisch je energieverbruik verrekent met de opbrengst. Geen ingewikkeld rekenwerk. En op deze manier krijg je voor de geproduceerde energie hetzelfde bedrag als wat je gewoonlijk moet betalen voor de stroom.

Maar de netbeheerder, die wil graag geld aan je verdienen. Dus die wil veel liever dat je zo'n slimme digitale meter in huis neemt. Op zo'n meter kan je de totale opbrengst van de panelen zien, zonder saldering. En daar kunnen dan kosten voor in rekening worden gebracht. En nog belangrijker, ze kunnen precies zien hoeveel energie je hebt geleverd in het jaar. En wanneer je dan boven een vastgesteld maximum komt (volgens mij is het nu 5000 kWh), dan raak je je vergoeding kwijt en krijg je helemaal niets voor de geleverde energie!

Dus, verdedig je oude meter met je leven!

Na de informatieve middag weten we het nu dus echt zeker, die zonnepanelen gaan er komen. Nu nog het budget vaststellen, maar daar schrijf ik nog een apart bericht over.

Genoeg

We proberen toch te leven met het woord 'genoeg' in ons achterhoofd. Niet laten verleiden door reclame, gewoon even nadenken of je het echt wel nodig hebt, is er een goedkopere en net zo goede variant. Je kent de vragen wel.

Maar toch trap ik af en toe weer in de val. En is het best moeilijk om verleidingen te weerstaan.

Zo ook gisteren, tijdens een uitstapje in het Limburgse land.

Daar heb je bij Vijlen een bekende plek waar je lekker ijs kan kopen. En daar had ik wel zin in, een lekker ijsje op een mooie zonnige dag.

Dus bestel ik een hoorntje met twee bolletjes. Niks aan de hand.

Totdat de verkoper me meewarig aankijkt en een hoorntje pakt, waar mijn oorspronkelijke hoorntje wel 3 keer in past.

"Meneer, u gaat toch niet van dat Hollandse ijs kiezen? Die zuinige bolletjes? U bent in Limburg! Dus dan ga je voor bourgondische, Limburgse porties!"

Ik sputterde nog wat tegen, maar hij vroeg al wat voor smaken ik wilde en herhaalde nogmaals dat het toch veel beter is om van die lekkere grote bollen ijs te pakken.

Ik ging overstag.

En hij laadde mijn hoorn (want een hoorntje kon je het echt niet noemen) vol met twee gigantische porties ij en nog een extra toefje ijs erbovenop!

En daar stond ik dan, met een halve liter ijs in mijn handen. En 75 cent meer betaald dan ik had gepland.

Was het lekker?
Dat wel.

En was het ijs nou een stuk lekkerder nu ik van die grote porties had?
Dat weer niet.

Was ik gelukkiger met zo'n groter ijsje?
Neen.

En was ik nu meer voldaan, met meer ijs?
Ook niet. Sterker nog, ik zat boordevol, een beetje ongemakkelijk zelfs.

Was het meer genieten?
Misschien heel even, maar dat was snel voorbij toen mijn buik begon te protesteren.

Kortom, wat hebben we weer geleerd die zondag?

Zelf nadenken! Sterk in de schoenen staan! En dat hoeveelheid totaal niets te maken heeft met kwaliteit. Dat een groter bedrag uitgeven, niet automatisch betekent dat je dan ook meer waarde voor het geld krijgt.

Leerzaam dus. Gaat dit nog een keer voorkomen?
Ehm....

Grote kans van wel.

Meel van de molen (3)

Vandaag is het trouwens de Nationale Molen- en Gemalendag.

Dit weekend zijn er honderden molens en gemalen door het hele land geopend voor het publiek. De ideale gelegenheid om dus in je eigen omgeving te kijken of er nog meel wordt gemalen of andere broodbak producten worden verkocht.

En natuurlijk vooral om de molens en hun werking te bewonderen. Lijkt me erg interessant.

Jammer genoeg hebben we vandaag (en ook morgen) andere plannen, dus dat zit er niet in.

Maar ik denk nog even terug aan een verzoek van Mama Muis, naar aanleiding van een ouder bericht.

Ze vroeg of er ook nog een molen ergens in Groningen was. Misschien dat de volgende pagina op de site van de Nationale Molen - en Gemalendag erg handig is:

Een kaart met daarop alle molens en gemalen van Nederland.

Wanneer je een molen in je buurt aanklikt, krijg je allerlei informatie. Zo kom je er snel achter of er iets in de buurt is. En soms staat er ook bij of er een winkeltje is of niet.

Veel plezier met het zoeken of bezoeken van de molens.

Solar Days 2010

In het kader van onze droom om zonnepanelen te plaatsen, gaan we vandaag binnengluren bij mensen die al een tijdje zonnepanelen op het dak hebben liggen.

We mogen daar gewoon naar binnen, want vandaag beginnen de Solar Days. Een week vol evenementen met zonne-energie als thema. Waarvan op 8 mei dus ook een kijkdag.

Dan kunnen we eerst zelfs eens kijken hoe het eruit ziet, waar je rekening mee moet houden. Misschien leren van de ervaringen van anderen, tips en truuks. Er zijn vragen genoeg, dus ik ben erg benieuwd wat we vandaag gaan leren.

En natuurlijk komt het resultaat hier op de weblog!

Kijk hier voor een lijst van adressen waar je welkom bent om te komen kijken.

Oogst van radijsjes en recept timbaaltje rijst en bietjes

Gisteren alweer de volgende oogst uit het moestuintje gehaald. Twee vakken met radijsjes. Gewogen en geteld, zijn het 25 stuks en wegen ze 115 gram. (Met het groen er afgehaald).

Eenmaal schoongemaakt zien ze er lekker smakelijk uit.

Het mooie bij Square Foot Gardening vind ik dat de twee vrijgekomen vakken meteen weer worden ingezaaid met nieuwe groenten. Dus nu is er 1 vak gereserveerd voor 16 snijbietplantjes en 16 spinazieplantjes. Dat zijn er wat meer dan normaal, maar ik ben een beetje de grenzen aan het zoeken, hoeveel er in een vakje past.

En natuurlijk gaan ze weer in een lekker gerechtje, een koud gerecht deze keer:

Timbaaltje van rijst, bietjes, wortel en radijs.

Ingredienten:

1 grote wortel
radijsjes
2 bieten, gekookt
200 gram rijst
2 eetl. peterselie
1 eetl. bieslook
2 eetl. olijfolie
peper en zout

---

Werkwijze:

1. Kook de rijst gaar en giet het af. Laat het in de pan zitten.
2. Rasp de wortel, de bietjes en de radijs en meng deze goed door de rijst.
3. Meng de kruiden, wat peper en zout en de olijfolie er door.
4. Schep het mengsel in een ringvorm op het bord (ik gebruik een oud ananasblikje) en druk alles goed en stevig aan.
5. Zet het geheel minimaal een uur in de koelkast en serveer daarna.

---

Smakelijk!

Melk uit de fles of uit een pak?

Wat is het soms toch ontzettend moeilijk kiezen, wanneer je een duurzame keuze wilt maken. Neem nou de volgende vraag:

Wat is beter voor het milieu, melk uit een glazen fles of uit een kartonnen pak?

Dat lijkt toch een simpele vraag, je zou denken dat een glazen fles duurzamer is, maar het zit toch behoorlijk ingewikkeld in elkaar Er komen zoveel factoren bij kijken dat het toch moeilijk is om tot een conclusie te komen.

Tijdens het zoeken naar een antwoord kwam ik eerst op een onderzoek van CE Delft, een onderzoeks- en adviesbureau, gespecialiseerd in milieuvraagstukken. Dit werd in opdracht van Zuiver Zuivel uitgevoerd, met betrekking tot de overgang van glazen flessen naar kunststof flessen en uiteindelijk naar kartonnen pakken.

Klik hier voor het onderzoek en de uitslag. (pdf)

Wat is volgens het onderzoek beter, melk uit een fles, of melk uit een pak?

Dit wordt er vergeleken:

• een hervulbare fles van plastic (polycarbonaat ofwel PC), die negen keer gebruikt wordt;
• een hervulbare fles van glas, die twintig keer gebruikt wordt;
• een drankenkarton, die na gebruik wordt weggegooid

Hierin wordt de hele keten van de verpakking meegenomen, vanaf productie van de materialen tot en met de verwerking van afval.

Zelf kijk ik alleen naar het verschil tussen de glazen fles en het kartonnen pak. En dan komt men tot de volgende resultaten:

CO2 uitstoot.
Het kartonnen pak heeft de minste CO2 uitstoot. Dit komt omdat het van papier is gemaakt. De boom waaruit het papier is gemaakt, heeft in zijn leven CO2 opgenomen. Deze komt weer vrij tijdens de verbranding van het karton. Dit levert dus niet direct een bijdrage aan de klimaatverandering.

De glazen fles wordt niet beschreven, maar een grafiek laat zien dat het iets meer CO2 uitstoot dan het kartonnen pak.

Hoeveel energie kost de verpakking?

Hierbij komt glas het beste uit de test, met de voorwaarde dat de fles minstens 15 keer wordt hergebruikt. En doordat we hier in Nederland veel glas recyclen, is dat ook weer energiezuiniger, dan steeds een hele nieuwe fles maken.

Het karton is een verhaal apart. Deze heeft veel energie nodig om te maken, maar omdat het karton later wordt verbrand als afval, levert het ook weer energie op. (Het groene deel van de grafiek) Per saldo kost het dan maar een klein beetje meer energie dan glas.

Uiteindelijk kiezen ze dus voor het kartonnen pak, omdat een deel van de energie wordt teruggewonnen. Plus, het blijkt dat mensen thuis de glazen fles extra afspoelen, voordat ze het inleveren, wat ook een extra milieubelasting oplevert.

Duidelijk toch?

Nou...als ik dan even verder lees, dan vraag ik me af of er nog factoren buiten beschouwing zijn gelaten.

Zo heeft Milieucentraal het over ruimtegebruik. Er is hout nodig voor drankenkartons, dus landbouwgrond voor bosbouw.

Een artikel uit de Volkskrant zegt dat er erg veel water wordt gebruikt bij de productie van melkpakken.

Daarnaast zijn de flessen een stuk zwaarder en kosten dus meer brandstof om te vervoeren. Kartonnen pakken kunnen compacter worden vervoerd. En zijn dus weer efficiënter wat vervoeren betreft.

Pfff. Weten jullie het nog?

Gelukkig lees ik iets in het laatstgenoemde artikel dat misschien kan helpen:

...Hoe vaak een fles meegaat, bepaalt uiteindelijk wie van de twee wint. De onderzoeken hielden ruime marges aan, omdat het aantal keren dat wordt gevuld niet precies bekend is. Bij ongeveer tien tot vijftien keer, zo zeggen de kartonfabrikanten, ontlopen karton en glas elkaar niet zoveel. Dus waarom zou je je druk maken. De milieubeweging stelt echter dat een fles vaker meegaat, wel dertig tot veertig keer, en dan komt glas beter uit de bus. De fabrikanten hielden zich op de vlakte als hierover vragen werden gesteld....

...Het zelftapsysteem, waarbij mensen in de winkel melk uit een container tappen, komt overigens als winnaar uit de bus...

Er is dus een oplossing:

Zo lang mogelijk een glazen fles voor de melk gebruiken en deze zelf vullen met melk op een centraal punt.

Goed, voorlopig houden we het nog bij kartonnen pakken. Maar ondertussen kan het geen kwaad om op zoek te gaan naar een lokale plek voor melk.

Meer daarover een volgende keer.

Genieten van de tuin (2)

Terwijl ze de afwas aan het voorbereiden was, keek A. naar buiten.

'Nou schrijf jij wel zo leuk over de tuin enzo. Dat je geniet van de bloemetjes en de bijtjes. Maar vertel ook maar eens hoe het ECHT zit, op de weblog!'

Hoe het echt zit? Hoezo dan? Ik snapte er niks van.

'Over dat genieten. Misschien moet je maar eens wat realistischer schrijven. Want er zijn dingen waar je helemaal niet zo van geniet. Er is iets wat je al jaren niet leuk vindt aan de tuin. Iets wat ik zelf altijd doe, en jijzelf hebt het misschien maar 1 of 2 keer gedaan sinds we hier wonen.'

Oh, eh. Ah, ja. Het was mij meteen duidelijk, dat het hier nogal erg met een vinger op de zere plek wordt gedrukt.

Maar het klopt wel, er is iets wat ik niet leuk vind aan de tuin. En A. zorgt er altijd voor dat het wordt gedaan. Zij doet trouwens het meeste werk in de tuin hoor, daarom staat het er ook zo mooi bij. En dan kan ik er weer van genieten.

Maar nu gaat het hier om 1 ding: grasmaaien

Vreselijk vind ik dat! Ik heb het nooit graag gedaan, vroeger niet en nu ook niet. En dat gras groeit maar door en een paar dagen later kan je weer aan de gang! En dan die kantjes knippen, gras opruimen, de maaier schoonmaken. En dat de hele zomer door. Bah!

Dus ik geef het toe! Bij deze zijn jullie getuige. Ik maai niet graag gras!

Sterker nog, die ene keer dat ik het ooit heb gedaan, kwamen de buren zelfs naar buiten om te kijken. Het is dat ze geen camera bij hadden, anders hadden ze foto's gemaakt!

Dus, om mijn geliefde een plezier te doen, ben ik het gras gaan maaien. Voor haar.

In de weer met de grasmaaier. Het gras kortgewiekt. De kantjes geknipt. Het gras opgeveegd. De maaier netjes afgeborsteld en weer opgeborgen.

Klaar.

Het zonnetje scheen. Een lekker windje. Vogels in de lucht. De geur van vers gemaaid gras. En de klus was eigenlijk zo gedaan.

Weet je?

Eigenlijk...

Vond ik het best leuk om te doen.

Experiment met de wasmachine

Ik speel al een tijdje met het idee om een apparaatje voor de wasmachine te kopen, de MS 1002.

Het is wel een duur apparaat, maar het principe bevalt me wel. Je sluit het aan op de warm water aansluiting van de ketel (of zonneboiler, dat is nog beter). En op de water toevoer van de wasmachine.

Wanneer de wasmachine water nodig heeft voor de 40 of 60 of 90 graden was, dan zorgt het apparaatje ervoor, dat het water meteen met de juiste temperatuur in de wasmachine terecht komt.

Het voordeel is dan, dat de wasmachine het water niet meer hoeft op te warmen. En dat scheelt weer flink wat electriciteit.

Maar eerst moest ik weten of onze wasmachine wel geschikt is voor de invoer van warm water. Misschien raakt hij wel helemaal van de kaart of kloppen de programma's dan niet meer. Tijd voor een experiment.

Aangezien A. de baas is over de wasmachine, heeft ze deze keer oogluikend toegestaan dat ik in de buurt mocht komen. En heeft ze geduldig aan me uitgelegd hoe alles in zijn werk gaat.

Voor haar is het vanzelfsprekend, maar ik zelf had geen flauw benul van het verloop van een wasprogramma. Maar na allerlei instructies van haar, ben ik geduldig voor de wasmachine gaan zitten.

Twee wassen van veertig graden bestudeerd. Erg he, op een stoeltje voor de wasmachine, starend door het glas naar het draaien van de was. Heel ontspannend moet ik zeggen. Hypnotiserend zelfs!

Maar goed, de eerste wasronde was een normale veertig graden was.

Twee uur later wist ik dat de machine eerst zo'n 18 liter water naar binnen slurpt, om het daarna op te warmen tot 40 graden. Op een bepaald moment gebruikt hij een piek van bijna 2900 Watt om de boel op te warmen.

En verder verbruikt hij nog eens 49 liter om de was weer uit te spoelen en wasverzachter toe te voegen, maar dit gebeurt met koud water, dus is er geen electriciteit nodig om het water op te warmen.

In totaal verbruikte deze wasbeurt 0,70 kWh aan electriciteit.

Tijd voor de tweede test.

Met behulp van een thermometer en warm water uit de kraan, vulde ik een gieter met water dat rond de 40 graden warm was. Wanneer de wasmachine weer water nodig had, goot ik het water uit de gieter, via het laatje voor het waspoeder, naar binnen. In totaal een liter of 15. En daarna draaide ik de watertoevoer voor de machine pas weer open.

De machine nam zelf nog een beetje extra water erbij en ging aan de gang. Ik zag aan de energiemeter dat hij nog heel even flink wat stroom verbruikte, het water was nog niet warm genoeg.

En verder verliep alles prima volgens het programma, niets aan de hand.

Het uiteindelijke verbruik van electriciteit was verrassend:
De wasbeurt kostte 0,32 kWh aan stroom!

Een besparing van 55 procent!

De test was een succes!

Wanneer we het apparaatje aanschaffen, levert dat ons dus minimaal een besparing van 55% aan energiekosten per wasbeurt. Toch netjes. Grote kans dat we er voor gaan.

Natuurlijk kan je ook overwegen om een nieuwe wasmachine te kopen. Eentje die zuiniger is dan ons 14 jaar oude beestje. Maar het staat ons erg tegen om een goede wasmachine weg te doen, zonde van het materiaal en het milieu. Dan liever een kleiner apparaatje, dat later ook nog eens gebruikt kan worden bij een eventuele nieuwe wasmachine.

Natuurlijk kunnen we ook elke keer gewoon hannesen met een gieter en warm water, maar nee, een beetje luxe en gemak willen we wel blijven behouden.

Experiment geslaagd, op naar de volgende stap, het MS 1002 apparaat.

Even aan de slag met de weblog

Beste lezers,

Ik ga even fröbelen met het uiterlijk van de weblog. Het kan zijn dat je allemaal rare dingen ziet, of misschien werkt het niet meer.

Maar het komt goed. Als het goed is.
Hoop ik.

Ik ben nog niet klaar. Ik ga later nog wel verder.
Is het iets?

Eerste oogst uit de moestuin

Gisteren hebben we voor het eerst geoogst uit onze kleine moestuin en meteen lekker ervan gegeten.

De oogst was 150 gram raapsteeltjes.

Eindelijk raapsteeltjes!

Vorig jaar waren het alleen de slakken die hebben genoten van de groente, maar deze keer waren wijzelf aan de beurt.

Ik heb de grootste plantjes eruit geknipt en ik zag dat er nog veel kleine blaadjes over waren. Dus grote kans dat het vakje binnenkort weer vol staat met een tweede lichting raapsteeltjes.

We hebben er een lekker simpel gerecht van gemaakt.

Stamppot raapsteeltjes

Nodig:

• aardappelen
• raapsteeltjes
• melk
• klontje boter

De aardappelen gaar koken.
Ondertussen de raapsteeltjes in wat kleinere stukken snijden.

Wanneer de aardappelen gaar zijn, afgieten en stampen maar.
Een klein stukje boter erdoor doen en lekker smeuiig maken met de melk.

Daarna de pan terug op een klein vuur en de raapsteeltjes erdoor roeren.

Op smaak brengen met peper en zout.

Smakelijk!

Genieten van de tuin

Af en toe besef ik weer waarom ik deze weblog in het leven heb geroepen. Hij heet niet voor niets 'De Kleine Dingen'. De naam herinnert mij eraan dat ik niet continue met milieu, de planeet redden of andere grootse idealen bezig moet zijn. Kleine dingen zijn goed genoeg.

Daarom stond ik vandaag in de tuin en keek rustig rond.

Terwijl boven me, hoog in de lucht, de gierzwaluwen al druk rondvliegen, herrie makend met hun schril geluid, kijk ik hoe de dingen ontluiken in de tuin.

De Blauwe Regen laat al goed haar prachtige kleuren en bloemen zien. De hele pergola is begroeid met de mooie bloemen en er komt een duidelijke zoete geur vanaf. Ik ruik het al van flinke afstand.

En ook de manden met viooltjes zijn in korte tijd ontploft tot een bonte kleurenpracht.

En natuurlijk kijk ik hoe de SFG bakken erbij staan. Het lijkt erop dat de tomaat het gaat overleven, na de vrieskou. En ook de broccoli maakt nog kans.

En zo te zien gaan we ook een mooie aardbeienoogst tegemoet.

Ja, de tuin staat er mooi bij. En ik vind het leuk om er af en toe een mooie foto van te maken.

Mijn oog valt op een beestje op het raam. Ieks! Wat een grote mug is dat! Wat is dat voor beest? Zoiets heb ik nog niet gezien. Althans, niet zo bewust. Maar nu, met het oog gericht op de kleine dingen, bekijk ik het beestje met bewondering.

Toch nog even opgezocht wat voor beestje het is, daar is een mooie site voor, waar je redelijk makkelijk kan determineren. De soortenbank.

Het gaat om een Maartse Vlieg, een aparte benaming want oorspronkelijk is het een mug.

Moet je nu eens zien hoe leerzaam het kan zijn, gewoon in mijn eigen tuin!

Misschien dat ik de volgende keer een tuinsafari ga houden. Op zoek naar allerlei beestjes in de tuin en dan kijken wat het allemaal voorstelt. En er natuurlijk mooie foto's van maken.

Ik kan bijna niet wachten!