Chinese 10 schatten soep

Ik denk terug aan 2005, toen we een reis door China maakten.

Ergens onderweg van de ene plek naar de andere kwamen we aan in een klein stoffig restaurantje aan de kant van de weg. Het was er niet druk, de meeste bedrijvigheid was in de keuken. Daar werd vlees gehakt en met een bijzondere handigheid werden er verse noedels gedraaid, het was alleen al mooi om naar te kijken.

Daar hebben we een heerlijke soep zitten eten en hier volgt (ongeveer) het recept voor die soep.

Chinese Tien schattensoep.

Die tien schatten slaan op de hoofdingredienten die erin zitten. Maar aangezien onze voorraadkast wat minder gevuld was, is het deze keer een acht schattensoep. Net zo lekker!

Volgens mij maakt het niet echt uit wat je erin stopt, als het maar lekker pruttelt.

De hoofd ingredienten:
(voor 3 personen ongeveer)

200 gram Chinese kool
2 teentjes knoflook
300 gram garnalen
noedels
Paddestoelen (kastagne champignons)
300 gram stevige tofu
2 wortels
3 lente- of bosuitjes

(in het oorspronkelijke gerecht zit ook nog spinazie en varkensvlees)

gemberwortel (poeder)
sesamolie
sojasaus
zout
kippenbouillon
Chinese rijstwijn
zonnebloemolie

Eerst ga je van te voren de garnalen marineren. Die doe je in een bakje, tesamen met een paar eetlepels rijstwijn, wat zout en gemberwortel. Ikzelf heb er poeder overheen gestrooid, maar je kan natuurlijk ook verse plakjes gebruiken.

Terwijl de garnalen zo'n 20 minuten aan het marineren zijn, ga ik verder met de andere ingredienten.

Je kan trouwens ook, naast de garnalen, eventueel vlees in blokjes snijden en marineren in sojasuas en sesamolie. Maar goed, niet in dit recept.

De Chinese kool lekker grof snijden.
De knoflook plat drukken met het mes.
Daarna in de pan wat olie verhitten en daarin de kool en de knoflook even fruiten.
Een eetlepel rijstwijn erdoor doen en even doorroeren.
Daarna de kippenbouillon erbij doen.
Ik heb zelf zo'n 1,5 liter gebruikt, maar je kan natuurlijk varieren, het is maar net in hoeveel soep je zin hebt.

Alles zacht laten koken op een laag vuur. En ondertussen kan je de rest van de ingredienten gaan bereiden.

De tofu heb ik even laten uitlekken en daarna in blokken van zo'n 2 - 3 centimeter gesneden.
En verder de bosuitjes in stukjes gesnedem, als ook de twee wortels in kleine plakjes.

Je kan diverse soorten paddestoelen gebruiken voor dit recept, maar zelf vind ik kastanje champignons heel erg lekker.

Leg de alle groenten in de pruttelende soep, de wortels, bosuitjes, champignons en tofu.
Nog niets roeren, gewoon alles apart in de pan en laat het zo'n 20 minuten pruttelen.

Terwijl de soep aan het pruttelen is, heb ik de mie erbij gepakt. Ik heb eiermie gebruikt, maar je kan ook andere noedels gebruiken, glasnoedels, of gewoon vermicelli, dat gaat net zo goed.

En ook de garnalen kan je alvast uit de koelkast halen en klaarzetten om door de soep te doen.

Na 20 minuten gooi je de garnalen er doorheen en ook de noedels.
Even voorzichtig doorroeren en verdelen en dan nog een keer 5 minuten laten pruttelen.

En dan is de soep klaar!

Lekker heet opdienen en slurpen maar.
Smakelijk!

Op huizenjacht

Af en toe ga ik op huizenjacht.

Dan trek ik het hele land door, op zoek naar het ideale huis, precies zoals we het zouden willen hebben. Ik kom overal, van Limburg tot Groningen, en zie allerlei huizen, van opknappers tot statige villa's.

En allemaal vanuit mijn luie stoel natuurlijk, gewoon op Funda.nl

En nee, we zijn helemaal niet van plan om te verhuizen, maar het is wel een erg leuke oefening. Gewoon voor de gein je ideale huis invullen en kijken wat er uit komt.

En eerlijk gezegd, dat kan best nog wel eens meevallen!

Mijn invullijstje:

• maximaal 150.000 euro
• vrijstaand
• minimaal 3 kamers
• een perceel groter dan 500 vierkante meter
• woonoppervlak van minimaal 100 vierkante meter
• een tuin
• een cv ketel (anders krijg je huizen zonder verwarming)

Het resultaat: 41 woningen

Waarvan een hele stapel vakantiewoningen en woningen net over de grens in Duitsland.

Ook veel opknappers. Hele mooie huizen, maar dan wel voor iemand met twee rechterhanden. En tja, zoals je misschien wel weet, als er mensen zijn met twee rechterhanden, dan is er ook iemand die dus twee linkerhanden heeft. Nou ja, dat ben ik dus.

Maar toch, uiteindelijk zitten er leuke tussen!

Een woning van 149.000 euro in 't Zandt, Groningen, met een flinke tuin en een superruime leefkeuken.

Een zeer sfeervol huis in Drenthe, Eexterveenschekanaal. Grote tuin, veel hout, speelse indeling voor net geen 150.000

Hm, erg interessant!

Maar uiteindelijk ga ik toch voor Wildervank, Groningen. Een groot vrijstaand herenhuis met 960 vierkante meter grond.

Het ziet er niet zo idyllisch uit, maar er is 1 groot voordeel, je kan er een dubbel huis van maken! Dan zouden we de ene helft kunnen verhuren bijvoorbeeld, dat maakt het wel erg aantrekkelijk.

Alleen, dan moeten we wel verhuizen naar Groningen. Zo'n 200 kilometer verderop. Dat is toch wel een eind weg. Ook al hebben we toevallig wel wat binding met Wildervank, maar toch.

Die stap zouden we beter kunnen nemen wanneer we wat ouder zijn, kinderen uit huis, niet meer gebonden aan een baan, zeg maar, wanneer we zo'n 65 jaar oud zijn dus!

Nou ja, dat duurt nog even. Maar de essentie van deze oefening is het besef dat mooi en landelijk wonen helemaal niet zo'n groot prijskaartje hoeft te hebben. Maar dan moet je er wel wat voor over hebben op andere gebieden. En de vraag is dan ook, hoe ver wil je daarvoor gaan?

In ons geval dus zeker 200 kilometer ver van familie en vrienden. Nou nee, dat zouden we niet willen, nog niet althans.


Stel dat ik een soortgelijk huis in Brabant wil hebben, dan kom ik op een huis van bijvoorbeeld 450.000 euro in Waalre. Dat is wel dichterbij, maar eh... die prijs he. En dat is nog aan de goedkope kant! Het kan ook voor 695.000 euro! Pfoe!

En dat is dan uiteindelijk weer de moraal van het verhaal: Het is prima zoals het nu is!

Gewoon tevreden zijn met wat je hebt, dat geeft rust en een prima gevoel.

Wat een rondje Funda niet allemaal voor je kan doen...

De moestuinkriebels

Ja ja, stiekem begint het weer te kriebelen. Nog even en het geweld barst weer los in moestuinland, dan mogen de zaadjes weer de grond in en voor je het weet is het weer smullen geblazen uit eigen tuin.

Eerst ga ik dus nog snel de nieuwe bakken van de Boerenbond installeren in de tuin. Gewoonlijk stel ik zoiets wel eens uit, maar nu gaat dat niet, want het moet op tijd klaar zijn om te beginnen met planten!

Ondertussen heb ik binnen al een paar dingetjes voorgezaaid:

Tomaten en broccolli.

En verder ook nog wat koolrabi en prei.

En precies volgens het principe van Square Foot Gardening. Geen honderduizend preien op een rij, zodat we straks in de zomer een overschot aan prei hebben, of sla, of wat dan ook. Gewoon 4 preitjes in een pot. We houden het simpel en overzichtelijk.

Die koolrabi is trouwens erg leuk, althans, de zaadjes dan. Ik denk dat dit wel de mooiste zaadjes zijn die ik tot nu toe heb gezien. Het lijken wel mini-paaseitjes! Mooi glimmend blauw, prachtig gewoon. En dan te bedenken dat daar dan zo'n lekker knolletje uitkomt, het is echt wonderlijk.

Ik heb ook maar meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om alle zaadjes maar eens overzichtelijk in een bakje te doen.

We hadden nog ergens een oud bakje voor wasmiddel staan. Dat was een prima grootte voor het doel. Ik heb tabblaadjes gemaakt met de maanden erop. Onderverdeeld in een plant- en in een oogstgedeelte. Zo zie ik in 1 oogopslag welke zaadjes er in welke maand moeten worden gezaaid.

En zoals je misschien wel op de foto ziet, is Maart echt de drukste maand!

En wanneer het in de grond zit, dan verhuis ik het zakje naar de maand waarin er ongeveer geoogst moet worden.

Nu maar eens kijken of dat systeem ook goed werkt. Ik heb er zin in!

Energie metingen

Ondertussen heb ik weer wat energie zitten meten, dat is toch wel een heel werkje hoor. (En ik moet er maar net zin in hebben.)

Ik heb ondertussen zo'n 46% van ons energieverbruik verklaart, maar er ontbreken nog een hoop dingen. Zoals de koelkast en de vriezer, dat zijn toch ook wel grootverbruikers, denk ik zo.

En verder moet ik ook veel schatten. Hoe vaak zit ik achter de computer? Hoeveel uur per dag en hoeveel dagen in de week? Dat is dan maar een beetje natte vinger werk, maar goed, het gaat om een richtlijn.

Toch zijn er een paar verrassende dingen uitgekomen:

De allergrootste verrassing tot nu toe: De Modem!
Dat apparaat staat dag en nacht aan, dat moet wel, want onze telefoon loopt via de mode. En aangezien we ook 's nachts bereikbaar willen zijn voor noodgevallen, zetten we deze dus niet uit.

Het verbruik van onze modem: 200 kWh per jaar!
Dat is een ruime 10% van ons jaarverbruik! Daar ben ik toch wel van geschrokken. Wie had dat gedacht, zo'n klein apparaatje en dan zoveel stroom verbruiken, zal ik het wel goed hebben gemeten? Ik denk het wel eigenlijk.

Tot nu toe is de wasmachine onze grootverbruiker met 220 kWh per jaar. Net geen 12 % van ons energieverbruik. Daar zouden we nog wel op kunnen bezuinigen door misschien op lagere temperatuur te wassen.

Ik heb ook, naar aanleiding van een reactie op een vorig bericht, gekeken naar het verbruik van de deurbel. Maar dat is echt verwaarloosbaar. Het wattage was niet eens meetbaar. Ik heb voor het gemak 1 Watt genomen, dan kom je op zo'n 8 kWh per jaar uit. Dat is nog niet eens 0,5% van ons jaarverbruik. Het loont niet echt de moeite om daar energie in te steken om hierop te besparen.

Ook verrassend was de stofzuiger. In totaal 39 kWh per jaar, zo'n 2% van ons jaarverbruik. Maar de verrassing zat hem vooral in de verschillende standen van dat apparaat.

Er zitten 6 standen op onze stofzuiger en hoe hoger de zuigkracht, hoe hoger het verbruik!

stand 1 - 390 Watt
stand 2 - 483 Watt
stand 3 - 544 Watt
stand 4 - 699 Watt (deze gebruiken we het meest)
stand 5 - 837 Watt
stand 6 - 846 Watt

Dus wanneer we voortaan de stofzuiger een standje lager zetten, besparen we een kleine 25% op het totale verbruik. Nou is dat nog niet veel, maar toch he, alle kleine beetjes helpen.

En zo meten we vrolijk verder, volgende keer weer meer.

Gezien, gehoord, gelezen: Verandering (2)

De vorige keer zag je een handig schema over hoe je gelukkig kan worden door iets te veranderen. Dat zag er natuurlijk wel erg makkelijk uit. Was het maar zo gemakkelijk!

Maar veranderingen aanbrengen in je leven, dat is nog niet zo simpel. En pas zag ik in de documentaire 'Recipes for disaster' een prachtige omschrijving over verandering.

Het ging om de volgende woorden:

Recept 5: Hou vast aan wat je hebt.

Er zijn veel betrouwbare verslagen van het gedrag van passagiers op een zinkend schip.
Eén eigenschap is kenmerkend. De passagiers stappen niet meteen in een reddingssloep. Ze wachten. Vaak tot het allerlaatste moment.
Dit komt door het volgende.
Als we de keus hebben tussen het bekende en het onbekende, kiezen we vaak voor het bekende. Ook als het de slechtste keuze is.
Dit geldt vooral als de boot langzaam volloopt. De lampen branden en de hutten zijn nog warm. Er is geen haast om in de reddingssloepen te komen. De mensen rationaliseren: 'Is het echt wel zo dat het schip gaat zinken? ZIjn we echt wel veiliger in de reddingssloepen? De bemanning repareert het lek vast wel. De kapitein zegt wel wat we moeten doen.Iemand komt ons helpen.'
Maar uiteindelijk moeten we kiezen.

Prachtig omschreven, ik herken er in ieder geval erg veel in.

En daarnaast is de documentaire ook nog eens erg de moeite waard om te bekijken. Maar daar schrijf ik een andere keer wel over.

Je kan hier wel alvast naar de trailer kijken:

Waar komt de prei vandaan?

Ik probeer al een tijdje een weekmenu aan te houden, waarbij we van tevoren nadenken wat we de komende week gaan eten. Ik zoek wat leuke gerechten bij elkaar en daar baseren we onze inkopen op. En dat werkt prima.

Zo had ik ook een gerechtje uit de Allerhande, preitaart. Heel lekker, we hebben er goed van zitten smullen.

Maar het gaat me om het volgende, ik had het recept uitgeknipt, en terwijl de boel in de oven stond, las ik op de achterkant van het recept het verhaal van de preiteler. En de volgende woorden verbaasde mij:

...Om de prei een goede start te geven, worden de zaadjes gezaaid in het warme, zonnige klimaat van Marokko en Spanje....()...In Marokko en Spanje groeit in twee weken een klein stekje, dat vervolgens naar het Nederlandse Herpen wordt getransporteerd. "Wij herplanten de plantjes hier in de zandgrond, zodat de prei kan uitgroeien tot een stevige stronk...

Ja zeg! Hallo!

Denk je een Hollands product te kopen, zitten er stiekem toch nog een hoop foodmiles aan verbonden. Op het bordje van de prei stond gewoon 'Nederland'. Ik sta er van te kijken, ik zou denken dat prei een oer-Hollands product is, makkelijk het hele jaar rond te telen, winterprei en zomerprei. Waarom moet Marokko hier tussen zitten?

Nu ben ik maar een simpele consument, misschien snap ik het niet helemaal, maar ik blijf het erg vreemd vinden, al dat geschuif met ons eten. Met de nodige energieverspilling en milieuvervuiling die ermee gepaard gaat. Maar aan de andere kant, wat is beter? Invoeren met vrachtwagens en boot via Marrokko, of opkweken in een verwarmde kas? Daar weet ik te weinig van helaas. Misschien moet ik dat maar eens opzoeken.

Ik moet er naar raden, maar ik kan maar aan 1 reden denken waarom de prei in warme landen wordt opgekweekt. Kostenbesparing. Zodat de prei lekker goedkoop in de winkel kan liggen. (Of men er meer aan kan verdienen.) Of zou de prei er beter van gaan smaken? Ik betwijfel het.

Juist om redenen als deze, probeer ik zoveel mogelijk lokaal biologische producten te kopen. Ook al is dat wat duurder, ik heb het ervoor over.

Men probeert vaak de goedkoopste groenten te kopen, maar deze zijn dan ook goedkoop met een reden. Misschien bespaart het wat geld in de portemonnee, maar uiteindelijk betaal je alsnog de meerprijs in de vorm van gezondheidsrisico's, gifgebruik, uitputting van de grond, olieverbruik, energieverspilling, het verdwijnen van lokale sterkere rassen door monocultuur, ga zo maar door.

Wat zit het toch allemaal raar in elkaar eigenlijk. Zelfs van de normale groenten op ons bord weet ik dus amper waar het vandaan komt. Toch eens vragen binnenkort wanneer ik boodschappen ga doen in de Natuurwinkel. Eens kijken of zij me kunnen vertellen waar hun prei vandaan komt. Ik ben benieuwd.

Dit is trouwens wel een hele mooie kans om me eens te gaan verdiepen in het zelf planten van prei, laten groeien in ons eigen mini-moestuintje.

Dan weet ik 100% zeker wat voor weg deze groente heeft afgelegd.

Ik heb al drie zakjes met zaad klaarliggen, voor zomer, herfst en winterprei. Nu maar hopen dat het gaat lukken.

Gezien, gehoord, gelezen: Verandering

Brood, vogels en de tuin

Zo, dat was een lekker weekend, al zeg ik het zelf.

Het hoeft absoluut niet ingewikkeld te zijn, om een fijn weekend te hebben. Kleine dingetjes zijn meer dan genoeg om een fijn gevoel te krijgen.

Zoals een prachtig, heerlijk geurend zuurdesembrood!

En tijdens het ontbijt kijk ik naar buiten en zie daar allerlei vogels achter in de tuin, eten van de vetbollen en broodkruimels. Er zijn nooit veel verschillende soorten te zien, een pimpelmeesje, koolmeesjes, een roodborstje, wat merels en duiven.

Maar deze keer zat er een aparte snuiter tussen. Dus verrekijker erbij en het vogelboekje. Bleek het een kramsvogel te zijn! Woehoe! Een nieuwe gast in de tuin dus.

(foto is van Wikipedia, niet van mij)

En verder hebben we een bezoek aan de Boerenbond gebracht, op zoek naar een leuke aanbieding in verband met onze moestuin.

Ik heb vorig jaar al flink geproefd aan Square Foot Gardening en dat beviel me prima. Alleen schipperde ik nog met vakjes in de tuin, ik kon niet overal goed bij, dan is het wat handiger is om de vierkante bakken te gebruiken.

Laat de Boerenbond die nou net kant en klaar in de aanbieding hebben!

Ja, ik weet het. Het kan allemaal veel goedkoper, gewoon hout bij de Praxis halen, of gratis bij de stort. Dan scheelt het vast wat euro's. Maar toch, dan maar iets meer betalen voor het gemak en meteen aan de slag met tuinieren. Ik ben niet zo heel erg van de knutsel.

Dus hebben we lekker zitten nadenken over de inrichting van onze tuin en uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat we al een prima tuin hebben, daar hoeft niets aan veranderd te worden. Ideaal!

De rest van de tijd lekker aangerommeld in huis. De boekenkast doorgespit, 38 boeken opzij gezet voor op marktplaats, en dat is pas de eerste schifting, er komen er vast nog meer.

Zitten spelen met de zelf geimproviseerde lightbox voor foto's en dat werkte prima.

Nu dus even wat foto's van boeken gemaakt, maar later probeer ik er iets anders mee, andere onderwerpen. Ik ben benieuwd of dat gaat lukken.

Nou ja, verder gewoon aangename dingen gedaan. Gezellig gegeten bij de schoonouders, nog een mooie film op tv gekeken, gewerkt aan een mooi verhaal voor op de adoptielog en nu, tijdens dit schrijven staan er weer 2 broden te bakken in de oven. Een knus thuisweekend.

En dadelijk met nog natte haartjes van de douche gezellig Carcassonnen met mijn geliefde!

Ik zeg:
Dit weekend is geslaagd.

Energie besparen: Close-in boiler (deel 2)

Mijn vorige bericht over het besparen op de energiekosten van de close-in boiler riep heel wat reacties op. En daar zaten heel wat nuttige opmerkingen tussen, dus dat verdient een vervolg.

Ik beschreef toen een apparaatje, een thermostop, waarmee je de boiler kon aanzetten met een druk op de knop, en wanneer het water dan de gewenste temperatuur had bereikt, schakelde de boiler helemaal uit, tot de volgende druk op de knop. Op die manier wordt er niet onnodig water opgewarmd.

In de reacties kwamen er drie alternatieven aan bod, allemaal goeie tips, dus doe er je voordeel mee.

• Maak gebruik van de knop op de boiler zelf. Deze kan je op nul zetten. Wanneer je gaat eten, draai je de knop om, zodat het water heet genoeg is tegen de tijd voor de afwas. Tien minuten nadat je heet water hebt genomen, draai je de knop weer op nul.
  (met dank aan jabevi)
  
• Maak gebruik van een stekkerdoos met zo'n rood verlicht knopje. Even van te voren aanzetten, warm water gebruiken, klaar, dan knopje weer uit. Een stuk goedkoper dan zo'n thermostop.
  (met dank aan Lexje)
  
• Als je die boiler toch als veredelde waterkoker gebruikt, waarom dan niet gewoon een waterkoker gebruiken? Je warmt 1,5 liter water op en vult aan met koud water om een goede temperatuur te krijgen. Heb je nog meer warm water nodig, dan warm je nog een keer 1,5 liter op. Bespaart ook nog eens ruimte in je keukenkastje.
  (met dank aan Lies, Geldover)

Allemaal nuttige tips om je de aanschaf van zo'n thermostop te besparen. Of om het eens zonder zo'n close-in boiler te proberen.

Tja, ik heb zo'n thermostop al aangeschaft. Ik zou hem kunnen verkopen op Marktplaats en een van de bovenstaande methodes kunnen gebruiken.

Maar ik ken mezelf. Als ik eenmaal een knop heb ingedrukt of omgedraaid, en hij schakelt zichzelf niet uit, dan wil ik hem wel eens vergeten en dan staat het apparaat zich alsnog voor niets op te warmen en energie te verbruiken. Dus wat dat betreft bevalt het principe van de thermostop me wel.

Ik heb wel serieus gekeken of we de boiler zouden kunnen vervangen door een waterkoker.

We hebben nog een exemplaar in onze keuken staan en aangezien ik toch dingen aan het meten ben in verband met energieverbruik, heb ik meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt.

Eerst het verbruik van de boiler, 10 liter water opwarmen, van helemaal koud tot aan de gewenste warmte. En daarna de waterkoker gevuld met 1,5 liter, het maximum van ons apparaat.

Het resultaat:

Boiler verbruik: 0,3 kWh voor 10 liter (0,03 kWh per liter)
Waterkoker verbruik: 0,15 kWh voor 1,5 liter (0,1 kWh per liter)

De boiler verbruikt wel meer energie, maar verwarmt wel efficiënter dan ons waterkokertje. (Kan best per merk verschillen).

Daarnaast is de boiler ook nog goed geïsoleerd, waardoor het lang duurt voordat die 10 liter echt flink is afgekoeld, dus we kunnen er een tijd mee vooruit. En mochten we nog een keer willen opwarmen, dan zal hij de tweede keer minder dan 0,3 kWh gebruiken, omdat het water nog redelijk warm zal zijn.

Het voordeel van de waterkoker is weer, dat je maar een kleine hoeveelheid water opwarmt en meer hoef je ook vaak niet te gebruiken. Wat je over hebt, kan je warmhouden in een thermoskan.

Ik denk dat het in onze situatie per saldo maar weinig verschil maakt. We blijven lekker ons boilertje gebruiken, maar ondertussen zijn er dus wel een paar goede tips bijgekomen.

Doe er je voordeel mee en iedereen bedankt voor de reacties.

Een award van Lege Zakken Vrouw

Elke dag spit ik een hele bubs weblogs door, op zoek naar interessante en leuke artikelen.

Dit doe ik natuurlijk wel efficiënt met een RSS-reader, zodat ik niet alle logs moet doorspitten, maar alleen maar die weblogs die ook echt een nieuw bericht hebben geschreven.

Anders was ik echt uren per dag kwijt! Met zo'n reader gaat dat een heel stuk sneller.

En zo was ik dus met mijn dagelijkse rondje bezig, toen ik op de weblog van Lege Zakken Vrouw las, dat ik een stokje krijg doorgespeeld!

Ze vertelt 7 dingen over haarzelf en daarna nomineerde ze 7 andere weblogs. En wie stond daar helemaal aan het einde van het lijstje? Op nummer 7? Ikke! Dus nu is het mijn beurt. Waarvoor hartelijk dank natuurlijk.

Nou, eens kijken, 7 dingen over mezelf. Eens zien. Eh...pfoe, dat valt nog niet mee. Goed, dus:

1. Ik zit er aan te denken om een stripboek te gaan maken
2. Ik moet echt gaan afvallen! Echt! Veel! Nu!
3. Voor degene die het nog niet weten, we zijn bezig met adoptie uit China
4. Ik zou best wel zelfvoorzienend willen leven
5. Ik wil teveel en moet vanalles en dat zou ik graag anders zien
6. Ik ben heel rustig en beschaafd, maar ben gek op horror en stevige muziek
7. Ik kan allebei mijn duimen uit de kom laten schieten
   

Zo! Gewoon even wat uit de losse pols. Er zijn natuurlijk veel meer dingen die ik zo over mezelf zou kunnen vertellen, maar we laten het hier maar bij. Ik vind dat ik sowieso al heel wat openbaar maak zo op het Internet, dus dat is meer dan genoeg.

Nu is de taak om 7 andere weblogs te nomineren, maar als ik het zo bekijk, dan zijn alle weblogs die ik lees al genomineerd door weer andere. Anders raken we in een eeuwige spiraal van allerlei awards en stokjes over en weer, dus ik laat het hier maar bij.

Maar iedereen die dit leest; je bent bij deze genomineerd om ook 7 dingen over jezelf te vertellen, dat kan je mooi in de reacties achterlaten.

Ik ben benieuwd!

Goh

Op mijn andere weblog had ik ooit gekscherend geschreven dat ik helderziend was. Dat vond ik wel grappig, maar nu begint het spooky te worden.

Misschien ben ik wel helderzienderder(der) dan ik eigenlijk besef!

Zie hier een tekeningetje dat ik ooit in 1990 heb gemaakt:
(klik voor een grotere versie)

En zie hier een bericht uit de Telegraaf!

Vrouw merkt niets van mes in nek

MOSKOU - De 22-jarige Julia Popova uit Moskou was op weg naar huis toen ze opeens werd belaagd door een overvaller. De Russische was zo in shock dat ze helemaal niet doorhad dat de man ook nog eens een mes in haar nek stak.

Het wapen was slechts enkele millimeters verwijderd van haar ruggengraat.

Maar liefst 40 minuten liep ze verder. De vrouw merkte pas dat er iets aan de hand was, toen haar ouders haar geschrokken wezen op het wapen in haar nek. De ambulance was een kwartier later ter plaatse...()

Ik zeg: Dit is eng! Huuu!

Hmmm, ik had toen ook het gevoel dat ik ergens in de toekomst de loterij zou winnen, zou het dan toch....?

Droommap: Het Noorderlicht.

Ooit was ik er heel dicht bij.

Tijdens een vakantie in Oost-Canada wilden we kijken of we een kano konden huren om wat rond te peddelen. Daar hoorde ik mensen met elkaar praten, die net terug kwamen van een kampeertocht met de kano.

"Beautiful trip, we went up North. Even saw a glare of Northern Lights. You might see them, if you're lucky."

Dat zou wat zijn! Dat staat hoog op mijn lijst. Het Noorderlicht! Als ik dat toch eens kon meemaken.

Uiteindelijk hebben we die kanotocht niet gedaan en ook geen Noorderlicht gezien. Maar ik was er dichtbij!

Voor degene die niet weten wat het Noorderlicht is:

Aurora Borealis, dat is de Latijnse naam. Het is een natuurverschijnsel wat rond de polen van onze planeet afspeelt. Poollicht is misschien een betere benaming, omdat het zowel rond de Zuid- als op de Noordpool plaatsvindt.

De zon stoot elektrisch geladen deeltjes uit, die vliegen door de ruimte alle kanten op, ook richting onze planeet. Die deeltjes komen terecht in het magnetische veld van de aarde en worden zo afgebogen richting de polen. En daar botsen ze op zuurstof- en stikstof atomen, waarbij energie vrijkomt, in de vorm van licht. Poollicht!

En daar is het dan te zien, hoog in de lucht, als gordijnen en stralen van kleurrijk licht. Soms statisch, soms bewegend, van kleur veranderend. Het moet een zeer indrukwekkende lichtshow zijn.

En daarom gaat dit natuurverschijnsel in mijn droommap:

Ik wil ooit het Noorderlicht zien!

Is de kans groot dat ik dit ga meemaken? Misschien wel.

Eerst moet ik er voor zorgen dat ik een beetje dichter in de buurt van de Noordpool kom. Kandidaten zijn dan bijvoorbeeld IJsland of het Noorden van Scandinavië, Alaska, Noord-Canada, nou ja, hoe dichter bij de Noordpool hoe beter.

En dat moet tijdens een heldere, koude winternacht zijn. Zomers wordt het niet donker, dan zie je niks. Het allerbeste is dus tijdens de winter, om middernacht bij een heldere lucht, zonder felle maan. En het liefst met veel zonne-activiteit. En voor de komende jaren schijnt er weer veel meer activiteit verwacht te worden, blijkbaar zitten we aan het begin van een gebruikelijke 12 jaarlijkse cyclus, waarin de activiteit van de zon weer begint toe te nemen.

Al met al is het wel te doen!

Ik ga het nog niet opzoeken, maar ik hou het in mijn achterhoofd. Absoluut.

Om het allemaal te visualiseren, een filmpje.

Het uur van de waarheid

Na zo'n berichtje over chocolade en lekkere toetjes ben ik toch eens goed gaan nadenken. En misschien dat mijn altijd krapper wordende broeken er ook wel wat mee te maken hebben. Of het feit dat ik best veel bloezen en t-shirts heb, maar dat er steeds minder lekker zitten.

Ik denk dat het tijd wordt om weer eens geconfronteerd te worden met harde cijfers. Meedogenloze, emotieloze, keiharde, gloeiende cijfers. Getallen die niet kunnen liegen, die ongenuanceerd vertellen waar het op staat. Kortom, het is tijd voor...


het uur van de waarheid

Dus ben ik met trillende knieen naar het schavot gelopen, voorzichtig erop gaan staan. Mijn ogen stijf dichtgeknepen in een vlaag van niet willen weten. Om de confrontatie uit te stellen, dat moment waar het allemaal om gaat.

Ik open mijn ogen, maar nog steeds zie ik niets, omdat mijn handen voor mijn ogen zitten. Ik durf niet. Ik moet mijn vingers bewegen, ik zie het licht tussen mijn vingers schijnen, steeds verder uit elkaar. Mijn blik richt zich naar beneden, langzaam. Mijn adem stokt, ik beslis om me over te geven aan het komende oordeel. Mijn handen verdwijnen opzij, ik kijk naar beneden...

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

(het oordeel: 18,3 kilo te veel in bezit, u hoort nog van ons)

Chocoladebakjes met mousse

Dit berichtje had ik al een tijdje klaar staan, voor tijdens de kerstdagen. Maar ja, we hadden even wat anders aan ons hoofd.

Ondertussen is Kerst alweer ver achter ons, maar dat wil niet zeggen dat dit berichtje niet meer actueel is, je kan het toepassen wanneer je maar wilt! Dus bij deze, een lekker receptje om mee aan de slag te gaan in de keuken' niet al te ingewikkeld, maar toch net apart genoeg om het speciaal te maken.

Zo had ik een toetje gemaakt met drie onderdelen:

- een borrelglas met hangop en een bodempje honing / likeur / walnoot
- een plakje chocolademousse
- chocoladebakjes gevuld met mousse

Vooral dat laatste gerechtje vond ik leuk om te maken, lekker kliederen met chocolade. En aangezien ik daar foto's van had gemaakt, zet ik het recept ook op de weblog. Een niet-alledaags leuk toetje, wat er leuk uitziet en vooral lekker is!

Chocoladebakjes gevuld met mousse.

Wat heb je nodig?

1 pure chocoladeletter (nog over van Sinterklaas)
een bakje om de chocolade in te smelten
papieren muffin bakjes
een theelepel

Het is de bedoeling dat we de binnenkant van de papieren bakjes gaan bekleden met chocolade. Smelt de chocolade au-bain-marie of in de magnetron. Tot het lekker smeuïg is.

Daarna besmeer je de binnenkant van de bakjes met chocolade. Dit kan je doen door een paar theelepels gesmolten chocolade erin te scheppen en uit te smeren. Of je gooit er chocolade in en houdt het bakje daarna op de kop, maar wel zo draaien dat de chocolade overal komt.

Zet daarna de bakjes in de koelkast, zodat de chocolade hard wordt.

Daarna smeer ik nog een tweede keer chocolade in het bakje en concentreer ik me op de opstaande randen. De chocolade zal nu wel sneller stollen omdat de bakjes nog koud zijn van de koelkast.

Daarna zet ik ze op de kop in de koelkast, zodat de chocolade niet naar de bodem zakt, maar op de randen blijft, zodat je een bakje krijgt met dikke wanden. Dan breekt het niet zo snel.

Terwijl de bakjes hard staan te worden in de koelkast, heb ik een lekker mango-mousse gemaakt. Je kan de bakjes natuurlijk ook met andere dingen vullen, de grens ligt bij je eigen creativiteit!

Daarna de mousse in de bakjes gegoten en een dag laten opstijven in de koelkast.

En voila! Klaar!

Nu moet je alleen nog de papiertjes er voorzichtig afpeuteren, zodat je gasten dat straks niet hoeven te doen. Dan kunnen zij zich concentreren op het leeglepelen en opeten van de chocolade.

Ik heb helaas geen foto's van het eindresultaat, maar al zeg ik het zelf, het zag er mooi uit.

O ja, mocht je nog gesmolten chocolade over hebben. Niet weggooien, maar snel wat fruit erin dopen en laten drogen in de koelkast. Heerlijk!!

Deze kok heeft nog lekker zitten smullen.
(kijkt voor de zoveelste keer bedenkelijk naar zijn figuur)

Smakelijk!

Powerwolf in Kerkrade

Zoals ik al eens in het begin heb gezegd, ik schrijf deze weblog om mezelf er ook aan te herinneren wat ik allemaal leuk vind, over dingen die me een goed gevoel geven.

En daar kunnen wel eens dingen bij zitten, die voor mij heel erg leuk zijn, maar waarbij anderen zich eens goed achter de oren krabben en me met zo'n meewarige blik zullen aankijken. En denken:"Wat mankeert die jongen eigenlijk?"

Dit berichtje gaat over zo'n moment.

Afgelopen zaterdagavond heb ik een gezellige tijd doorgebracht met zo'n 100 andere bezoekers in een obscuur cafeetje in Kerkrade, waar een al even obscuur bandje optrad, genaamd Powerwolf.

Dit is een Duitse hardrockband, met hele goede stevige muziek (let op: smaken kunnen sterk verschillen) en veel show op het podium. Heerlijk over de top, met geschminkte gezichten, rare rituelen, en gewoon lekker tekeergaan op het podium.

Voor de niet-kenners onder de lezers, dit lijkt een erg duistere band met allemaal liedjes over bloed, demonen en meer van die dingen. Maar dat is vooral show, je moet er een beetje doorheen kunnen kijken om die vage grens te zien tussen parodie en muzikaal vakmanschap.

Zie het volgende filmpje als voorbeeld.



Ta, ik geef het toe, dit vind ik mooi, vooral het langzame begin, ik kan er niks aan doen.

Maar weet je wat het meest opmerkelijke van deze avond was?

We raakten in gesprek met de vriendin van de zanger en dat was me toch een aardige vrouw!

Ondanks haar afwijkende kleding kwam ze erg vriendelijk en zachtaardig over. En dan vertelt ze dingen over de bandleden, die je totaal niet achter ze verwacht.

Bekijk ze nog eens goed, zo geschminkt, die woeste blik in hun ogen. Gevaarlijke gasten, zou je denken.

Maar dan vertelt ze dus dat een van hen een leraar is. De zanger heeft een klassieke opleiding en zingt ook in musicals en opera. En weer een ander werkt met verstandelijk gehandicapten. En weer een ander is even vrij, omdat hij net vader is geworden.

Dit zijn gewone mensen!

Onder dat uiterlijk vertoon zitten mensen die, net als ik, geluk nastreven, die een fijn leven willen hebben. Deze muziek is gewoon een bijbaantje voor hen, naast hun normale baan.

Dat is zo mooi van de metal scene. Ik maak het zo af en toe mee, vanaf halverwege de tachtiger jaren en steeds word ik weer getroffen door de kameraadschap, het respect voor elkaar. Mensen worden in hun waarde gelaten, hoe ze ook eruit zien. Het mag er dan agressief uitzien, maar er is geen agressie. Wel veel 'ruigheid', maar verder komt iedereen voor hetzelfde: genieten van muziek. We delen allemaal hetzelfde doel en dat kweekt saamhorigheid.

Dus een wijze les die ik voor mezelf hier kan leren, ik moet me minder laten leiden door uiterlijkheden. Want dat wil ik toch nog wel eens doen. Terwijl uiterlijk niet veel zegt, het gaat er vooral om wat er zich aan de binnenkant afspeelt en hoe je anderen behandelt.

Maar goed, dat is allemaal vanzelfsprekend.

Nog even nagenieten van wat meer muziek, op deze link vind je alle filmpjes.

En nog eentje om het af te leren.

Energie besparen: Close-in boiler

In onze keuken hebben we warm water via een close-in boiler. Echt een ideaal apparaat. Bij een ketel moet je vaak een hele tijd wachten voordat er water uit de kraan komt, bij een boilertje hebben we meteen heet water uit de kraan.

Maar toch kleeft er een flink nadeel aan. Want een boiler probeert het water continue warm te houden op een vastgestelde temperatuur. Dus ook om 4 uur 's nachts, wanneer we lekker in ons bedje liggen te slapen. Met een hoop onnodig energieverbruik als gevolg.

Zo'n close-in boiler moet je toch zuiniger kunnen maken?

Dus heb ik er eerst een tijdklok opgezet. Nu werkt de boiler van 9 uur 's morgens tot 9 uur 's avonds. Dat bleek genoeg te zijn, vroeger of later hadden we zelden behoefte aan warm water. Dat ging prima.

Maar toch bleef het kriebelen. Want nog steeds werd er onnodig water opgewarmd.

Toen heb ik er een energiemeter op gezet. Nog wel dat apparaat wat helemaal niet zo goed blijkt te meten, maar vooruit.

Wat bleek, in die 12 uur verbruikte het apparaat 660 Watt! En dan was er alleen maar een klein afwasje gedaan, dus veel warm water werd er niet gebruikt.

Even rekenen:
660 Watt per dag, maal 365 dagen = 240 kWh per jaar, minimaal.

Meer dan 10% van ons jaarlijkse energieverbruik! Waarvan een groot deel onnodig dus.

Eigenlijk zou hij pas water moeten verwarmen op het moment dat we het ook echt nodig hebben. Zoals een gewone waterkoker eigenlijk, je drukt op een knopje en hop, even later heb je heet water.

Laat er nou net zoiets zijn voor close-in boilers:

Een thermostop.

Dit apparaat sluit je aan op de close-in boiler, gewoon de stekker van de boiler in de thermostop, en die weer in het stopcontact doen. Wanneer je dan warm water nodig hebt, druk je op het bijbehorende knopje.

De boiler gaat het water opwarmen en zo'n 10 tot 15 minuten later heb je heet water en schakelt de boiler uit. Totdat je weer op het knopje drukt.

Het vergt wel even een gedragsverandering. Je hebt niet meteen warm water beschikbaar, maar daar valt prima mee te leven. We drukken gewoon op de knop wanneer we beginnen met eten en tegen de tijd dat we klaar zijn, is het water warm voor de afwas.

En wat is nou een kwartiertje wachten? In die tijd kan je best even andere dingen doen.

Het apparaat aangeschaft bij de Groene Energiewinkel voor 38,70 euro en we doen er al een hele tijd mee en het bevalt ons prima.

Die 38 euro klinkt duur, maar het is het geld waard. Volgens de website bespaar je zo'n 250 kWh per jaar. Ik weet niet wat de prijs van energie precies is, maar met een schatting van 0,22 cent per kWh, kom je al op 55 euro aan besparing!

En die 55 euro besparing komt elk jaar terug. En met een stijgende energieprijs zal de besparing alleen maar groter worden.

Dus mocht je een close-in boiler hebben, denk dan eens aan dit handig apparaatje.