Het nieuwe jaar begint goed, met nummer 25 van de Kleine Fijne Dingen, een jubileum!
Deze keer gaat het over deze rubriek zelf. Want stiekem heeft deze toch meer invloed dan je zou vermoeden.
Neem twee manieren waarop je naar de wereld kan kijken.
1.
Elke dag sla je de krant open en zie je het ene ellendige bericht na het andere. Oorlog, misdaad, discriminatie, milieuvervuiling, onrecht en misère. Je leest alle zure reacties van reaguurders op Internet. Kijkt naar verschrikkelijke beelden op het nieuws, verdiept je in de crisis of milieuproblematiek. . Hoe meer je je richt op al die ellende, hoe erger het lijkt te worden. Waar moet dat heen in deze wereld!? Het gaat bergafwaarts.
2.
Je richt je op de kleine pareltjes in de omgeving. Tussen al het slechte nieuws, zijn de berichten van hoop en een glimlach een welkome afwisseling. Je zoekt leuk nieuws op, kijkt naar grappige filmpjes en leest over de oplossingen van de huidige problemen. Revolutionaire manieren van energie opwekking, een ander economisch stelsel waarbij iedereen baat bij heeft. Er is nog hoop in deze wereld. Dat komt wel goed!
Welke voelt het beste?
Om eens cliché naar voren te brengen:
Alles wat je aandacht geeft, dat groeit.
En zo werkt het ook met deze rubriek. Hoe langer ik me richt op de kleine fijne dingen, hoe meer plek ze gaan innemen. Hoe meer ze deel gaan uitmaken van de gedachtengang.
Je kan de werking vergelijken met een dagelijkse wandeling door een ongerept bos. Als je steeds dezelfde route volgt, vormt zich langzaam een pad. Waar eerst nog alleen maar bladeren en gras en struiken staan, ontstaat een doorgang, en later een klein spoor op de grond. En nog veel later is het een duidelijk paadje geworden door het bos.
Steeds vaker betrap ik mezelf dat ik denk: 'Oh, dat is een mooie voor de kleine fijne dingen!' Steeds vaker merk ik, dat ik meer geniet van allerlei voorvallen die een goed gevoel geven. Alsof mijn antenne voor fijne gedachten groeit, de ontvangst wordt steeds beter.
Denk niet dat ik continue in euforische toestand rondloop, absoluut niet. Een negatieve inslag heb ik altijd gehad, en cynisch doemdenken suddert nog altijd in mijn genen. Maar het neemt steeds minder vaak de overhand, wordt vervangen door positieve dingen.
Er wordt wel eens advies gegeven aan mensen die diep in de put zitten, om elke dag iets op te schrijven, wat positief was. Of waar je dankbaar voor bent.
Het idee is, als je dat lang genoeg volhoudt, je automatisch meer positieve dingen gaat opmerken. En zo worden je gedachten langzaam omgebogen richting de positieve dingen, en niet meer neerwaarts,d e put in.
Zo werkt deze rubriek ook.
Elke week even stilstaan bij iets moois, of meer waardering opbrengen voor schijnbaar dagelijkse gebeurtenissen. Automatisch wordt het onderdeel van je denken.
Het helpt! Echt!