In 24 uur een middel tegen bladluizen

Terwijl de bladluizen zich tegoed doen aan de rozenknoppen, broei ik op mijn oorlogsplannen. Diep gebogen over de blauwdrukken, stel ik een strategie op om die levensgevaarlijke bladluizen het hoekje om te helpen.

Ik hoor ze nog steeds gniffelen. En ze beginnen nu ook al van die irritante liedjes te gillen.
'Een bossie! Een bossie! Een bossie dooie roooozen!'

Ik zal ze! Het besluit staat vast, chemische oorlogsvoering! Maar wel op natuurlijke basis! Dat dan weer wel.

Dankzij de Mijmeringen van Annemiek van Deursen heb ik een prima wapen in handen om ze eens en voor altijd te elimineren! Yes!

Het recept voor een anti-bladluis middel

1.
Begin met een uitstapje naar de dichtstbijzijnde frietzaak. En vraag of ze daar nog lege 10 liter emmers kunnen missen. met deksel.

Toen ik vertelde dat ik ze nodig had om bladluizen te vernietigen, kreeg ik er meteen twee! Voor het dramatisch effect, kies ik nu de BLOEDrode!

2.
Pluk met gevaar voor eigen leven een hoop brandnetels en ris de bladeren er van af. Doe ze in de emmer.
Ik ben gestopt toen de emmer zo'n driekwart vol was.

3.
Voeg een handvol groene zeep toe

4.
Zet de grootste pan die je hebt op het vuur en breng 10 liter water aan de kook.
Giet dit hete water in de emmer. Wees voorzichtig!

5.
Roer alles goed door elkaar, deksel erop en 24 uur laten inwerken.

De volgende dag

Zo, het heeft nu een dag lekker kunnen trekken, tijd voor de laatste stap.

6.
Giet alles door een vergiet, zodat je alleen het vocht overhoudt en de brandnetel in het vergiet achterblijft.

7.
Zoek een mooie fles of pot uit om het spul in te bewaren.

8.
Aanbrengen met een kwastje of plantenspuit.

Ik ben zeeer benieuwd!!

Bladluisjes....joehoe!! Ik heb wat voor jullie!
Mwoehahaha!

Bloemen plukken is leuk!

Eerst op zoek gegaan naar een mooie plek waar nog onbedorven bloemetjes staan. Geen hondepoep, kattenplasjes of uitlaatgassen. Gelukkig hoeven we daar niet ver voor te lopen.

En daarna gezellig met het hele gezin bloemetjes plukken!

Kijk! Hier! En daar! Kom mee! Dit bloemetje! En die! En die!

Echt, als je eens iets leuks wilt doen, waar zowel de kleine als de volwassen kinderen ethousiast van worden....ga plukken!

En waarom eigenlijk?
Nou, hierom.

Binnenkort meer!

Gedroogde appeltjes en banaan

Af en toe is het lekker om te knabbelen op een stuk gedroogd fruit. Een gezonde manier van snoepen.

Je hebt ze in allerlei vormen en maten: knapperige appelchips, gedroogde mango, rozijntjes of in een melange van allerlei soorten fruit.

Heel lekker, maar ook heel duur. Vooral als je de biologische versie koopt, dan betaal je toch best een pittige prijs.

Maar gelukkig kan dat goedkoper, door het vooral zelf te maken!

Tot voor kort droogde ik appelschijfjes in de oven, maar dankzij een recente tip in de reacties is er nu een net zo goede, maar vooral goedkopere methode.

De tip:

De appelschijfjes op een stok rijgen en dan boven de (hout)kachel hangen. Werkt perfect!!!

(met dank aan cieltje)

Zo gezegd, zo gedaan:

Rijg schijfjes appel en schijfjes banaan aan een sateprikker en droog ze boven de kachel. Met behulp van wat lege doosjes, hangen ze precies boven de radiator en worden ze automatisch gedroogd, aangezien de kachel tijdens de koude periode toch nog aan staat.

Dat bespaart in ieder geval aan electriciteit, wanneer je ze in de oven droogt.

In het begin vulde de kamer zich met een lekkere zoete geur, zo heb je meteen een soort natuurlijke luchtverfrisser.

Onder het toeziend oog van een paar magneetbeestjes werden de schijfjes fruit droger en droger. En na een dag of 5 waren ze geschikt voor consumptie.

Ik had gehoopt dat ze ook knapperig zouden zijn, maar dat lukt niet echt. Misschien dat zoiets een andere techniek vereist.

Maar ze smaakten heerlijk! De smaak is erg intens, aangezien het vocht uit de schijfjes verdwijnt, maar de suikers wel achterblijven. Vooral de banaan was heerlijk.

Een heerlijk zoet en gezond tussendoortje, en ook goed te gebruiken bij toetjes of als garnering bij gerechten.

Voor herhaling vatbaar!

Gemak uit een pak (2)

Zoals ik vorige keer schreef, zocht ik een alternatief voor smaak uit een pakje, zonder allerlei toevoegingen en E-nummers. Lekker makkelijk, snel wat smaak kunnen toevoegen bij wat macaroni bijvoorbeeld.

Het allerbeste alternatief voor smaak uit een pakje

Het allerbeste alternatief voor zo'n pakje is natuurlijk alles vers toevoegen. Gewoon groenten snijden, koken, roerbakken, kruiden erbij, laten pruttelen en indikken. En dan als saus op de pasta scheppen.

Zo doen we het ook bijna altijd, maar de complexe factor hierbij is onze kleine, zij is extreem purist en minimalistisch ingesteld! Geen grote stukken groenten! En liefst kale pasta. En dan is het handig om even iets bij de hand te hebben, om snel wat gezonde smaak toe te voegen aan de pasta.

En niet alleen voor onze kleine, maar ook voor de momenten van lui zijn en geen zin hebben om uitgebreid te koken.

Het andere alternatief

Dus moeten er handzame porties zijn, lang houdbaar en makkelijk toe te passen. Na enig denkwerk, komt er al snel een mogelijkheid in zicht:

IJsblokjes!

Dat lijkt handig, kleine smaakbommetjes in de vorm van ijsblokjes. En hoe meer smaak je wilt, hoe meer blokjes je kan toevoegen aan het eten. En redelijk makkelijk te maken.

Hoe maak je smaakblokjes?

1. Verzamel ingredienten
Allerlei ingredienten verzameld die we kunnen gebruiken voor de pasta smaakblokjes.

olijfolie
tomaten
knoflook
ui
prei
wortel
paprika
kerrie
paprikapoeder
peper
gemberpoeder
laurier
cayennepeper
bieslook
bladselderij
majoraan
oregano
tijm
basilicum
groenten bouillon poeder

Alles zoveel mogelijk biologisch en vers.

2. Hak de ingredienten zo klein mogelijk

Alle ingredienten zijn in de keukenmachine gegaan en zo klein mogelijk gehakt, zodat je een korrelachtige substantie hebt. Het ziet er niet zo smakelijk uit, maar dat geeft niet. Als de smaak maar lekker is!

3. Verhitten en laten inkoken.

Alles in een steelpannetje gedaan met olijfolie. Al roerend alles flink verhit en even laten pruttelen. Eventueel wat water toevoegen om aanbranden te voorkomen. En natuurlijk even proeven of het wel een beetje smaakt!

4. Afkoelen en in de vorm scheppen.

Wanneer de brij (want zo ziet het eruit) wat is afgekoeld, met een lepel in een ijsblokjesvorm doen. Nog even laten afkoelen en daarna in de vriezer.
En voila! Kleine porties, rechtstreeks beschikbaar uit de vriezer.

Nu nog een keer toepassen wanneer we pasta gaan eten, zodat we kunnen zien en vooral proeven of het een goed alternatief is.

Lijkt dit iets? Of zou het nog anders en beter kunnen volgens jullie?

Experiment: Zelf Yoghurt Maken (3)

De zelfgemaakte yoghurt was heerlijk, lekker opgegeten, met knapperige cruesli er door heen. Heel simpel, maar dat is ons favoriete toetje.

Maar toch had ik zin om nog een stapje verder te gaan. Om van die zelfgemaakte yoghurt een wat exclusiever toetje te maken.

Dus heb ik een linnen theedoek in een vergiet gelegd en daar de yoghurt in gegoten.

En daarna, zoals je ook ouderwetse hangop maakt, de doek opgehangen aan de kraan, zodat al het vocht eruit kan lekken. Een halve dag lang was meer dan genoeg.

Dit kan je trouwens ook met gewone yoghurt van de supermarkt doen, het resultaat is vergelijkbaar!

Het resultaat was een heerlijke en superstevige, dikke yoghurt. Het leek wel kaas! Je zou het zo kunnen uitsmeren op je brood. Hm..dat brengt me weer op ideeën.

Maar goed, deze keer hebben we er een lekker toetje van gemaakt.

• Een appel in kleine stukjes gesneden.
• Wat gewelde rozijntjes erbij.
• Honing er door geroerd.
• Kaneel eroverheen.
• Goed mengen.

Tenslotte alles bestreken met een laag heerlijke zelfgemaakte hangop yoghurt.

Hmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm!!!!

Experiment: Zelf yoghurt maken (2)

Het experiment is gelukt!

We hebben heerlijke yoghurt gegeten. Het zag er prima uit en hij rook zurig, zoals de meeste yoghurt ruikt. Maar wanneer we ervan proefden, smaakte het absoluut niet zuur, eerder heerlijk romig en zoet!

De thermoskannen hebben ongeveer een dag lang gestaan, voordat ik de yoghurt eruit wilde halen. Ik dacht dat zo even eruit te gieten, maar dat viel tegen, het bleef gewoon in de thermoskan zitten!

Maar ook daar hebben we een oplossing voor, naast bakpoeder is er nog een ultiem consumindergereedschap:

De Flessenschraper!
Of de Likker, zoals wij hem noemen.

En zo hadden we ineens een bak yoghurt, ietwat klonterig en het was zelfs na 24 uur nog steeds niet afgekoeld, zo goed blijft het op temperatuur in de thermoskan.

De boel snel in de koelkast gezet om helemaal af te koelen en op te stijven. En het heeft die avond niet lang geduurd, de yoghurt was al snel op.

Voor herhaling vatbaar dus!

Experiment: Zelf Yoghurt Maken

Nu ik een adresje heb gevonden voor superverse melk, kan ik weer een volgende stap proberen. Zoals Theresia in een reactie al aangaf, probeer ik om er eens yoghurt van te maken.

Dit is het eerste gedeelte van het experiment, zelf yoghurt maken.

Hiervoor gebruik ik het volgende:

1 liter superverse volle melk
twee eetlepels volle biologische yoghurt

twee thermoskannen van 0,5 liter
een pannetje
een garde
een thermometer

Bij de automaat waar ik de melk heb gehaald, lag ook een stencil om mee te nemen, met daarop een methode om dus lekkere volle yoghurt te maken. Laten we die maar eens proberen dan.

Omdat het verse (rauwe) melk is, moet deze eerst worden gepasteuriseerd. Anders hebben schadelijke bacterien vrij spel, wanneer de melk straks lekker aangenaam warm is. Dat is prima voor de melkzuurbacterien, maar ook andere, schadelijke, bacterien hebben dan vrij spel. Die gaan we dus eerst onschadelijk maken.

1. Dus eerst de melk tegen de kook aanbrengen, maar niet laten koken.
2. Daarna de melk laten afkoelen tot een graad of 45.
3. Af en toe roeren, anders krijg je zo'n velletje op de melk. Ieks!
4. Wanneer de melk op temperatuur is, 2 dikke eetlepels volle yoghurt toevoegen.
5. Goed mengen met behulp van een garde.

Nu is het de kunst om de melk zo lang mogelijk warm te houden, zodat de bacterien in de melk de tijd krijgen om alle lactose in de melk om te zetten naar melkzuur. Daarom giet ik de warme melk in een thermoskan. (Ook eerst even steriliseren voor de zekerheid.)

De thermoskannen dicht en daarna allebei in een ietwat voorverwarmde oven gezet. De klep dicht en lekker een nachtje laten staan. De oven staat gewoon uit, ik hoop dat het zo lang genoeg warm blijft.

En nu maar hopen dat er dus yoghurt zal ontstaan! Ik ben reuze benieuwd. Morgen zullen we het zien of het experiment is gelukt. Helpen jullie mee duimen?

Zelgemaakte waterijsjes

Pffff, het is zo ontzettend warm!

Wat is het dan fijn om even lekker verkoeling te vinden in de vorm van een frisse ijslollie.

We hebben ooit van die waterijs vormpjes gekocht, en de laatste tijd worden ze goed gebruikt om de lekkerste ijsjes te maken. Heel makkelijk eigenlijk. Het scheelt afval, geld en energie, want je hoeft niet steeds naar de supermarkt om ijsjes te kopen. En de vormpjes gaan jaren mee.

En daarnaast kan je de ijsjes precies maken zoals je zelf wilt. Het is leuk om te experimenteren met verschillende smaken.

Vorige keer hadden we wat oude peren, die te zacht waren geworden, gepureerd en daarna met een scheutje sinaasappelsap erdoor ingevroren. Heerlijk!

Deze keer hebben we als experiment het sap uit een blikje ananas als ijsje ingevroren. Iets minder gezond, maar het was een heerlijk fris ananasijsje, we hebben er van genoten.

En zeg nou zelf, dat ziet er toch lekker uit?

De mogelijkheden zijn eindeloos. Vruchtensap, koude thee, diksap, noem maar op.

Je giet het in de vormen, laat het een dag in de vriezer staan en de volgende dag kan je al genieten van je zelfgemaakte waterijs.

Hebben jullie nog suggesties voor lekkere smaken of recepten?

Zelf kaarsen maken

Aangezien we vanavond in het donker zitten, vanwege Earth Hour, is het natuurlijk makkelijk om wat kaarsen bij de hand te hebben. Zo hebben we toch nog een romantisch lichtje in de buurt.

Daarom is dit een prima kans om eens wat kaarsen te gaan maken!

We hebben deze donkere avonden best wel veel kaarsen laten branden, maar ik vond het altijd zo zonde, dat er zoveel van overbleef. Voor mijn gevoel gooiden we de helft van de kaarsen na gebruik in de afvalbak, dat kon toch vast wel anders?

Daarom hebben we alle resten van de opgebrande kaarsen apart bewaard. Het was een hele stapel, zoals je wel op de foto kan zien. En nu is de tijd om er weer nieuwe kaarsen van te maken.

Hoe maak ik een nieuwe kaars van oud kaarsvet?

Benodigdheden:

• Een oud pannetje
• Een oude pollepel
• Stukken oud kaarsvet in stukjes gebroken
• Lege melkpakken
• Kaars Lont voor kaarsen van ong. 8 cm
• Sateprikkers of kleine stokjes
• Speld
• Plakband
• Bakpapier

Eerst gaan we de lege melkpakken voorbereiden, dit worden de mallen waar we straks het kaarsvet in gaan gieten.

Eerst prik je met een speld een kleine gaatje in het midden van de bodem van het melkpak. Daarna rijg je de lont door het gaatje. Let er wel op dat het gaatje smaller is dan de dikte van het lont, dan zit het er strak in en loopt er geen kaarsvet uit.

Daarna moet het lontje worden strakgetrokken, zodat hij straks mooi midden in de kaars gaat zitten. Bindt het uiteinde van de lont aan een stokje, leg deze dwars op het melkpak. Trek daarna de lont strak via de onderkant en plak het uiteinde van de lont vast aan de bodem met een plakbandje.

Zo, het melkpak is nu klaar, dan kunnen we straks het kaarsvet erin gieten. Maar eerst moet de oude stukjes kaars gesmolten worden.

Verwarm de pan au bain-marie. Zorg dat het water niet te warm wordt en roer zachtjes door de kaarsen. Langzaam zie je dat de stukken kaars steeds meer gaan smelten en kleiner worden. En uiteindelijk is de pan dan helemaal gevuld met vloeibaar kaarsvet.

Het is belangrijk dat het water niet gaat koken, anders verbrandt het kaarsvet en gaat de boel stinken. Ik heb het water flink warm laten worden en daarna het vuur op de kleinste stand gezet, wel op de grootste pit. Dat schijnt prima te werken.

Wanneer alle kaarsvet is gesmolten, is het tijd om het in de mal te gieten. Doe dat echt heel voorzichtig, want het kaarsvet is gloeiend heet!

Zorg dat de lont netjes in het midden zit en zet daarna het melkpak opzij, zodat alles kan afkoelen en stollen. Het is wel aan te raden om af en toe even een tik tegen het pak te geven, zodat alle luchtbelletjes naar boven schieten, dan zitten er straks geen gaatjes in de kaars.

Ga hetzelfde te werk voor eventuele andere kaarsen.

Na een aantal uren is het kaarsvet voldoende afgekoeld en stevig. Ik heb ze laten afkoelen bij kamertemperatuur. Misschien dat het sneller gaat in de koelkast, maar ik had het gevoel dat geleidelijk afkoelen beter zou zijn.

Nu is het tijd om de mal eraf te halen. Dat gaat heel simpel, met een schaar knip je een stukje in het melkpak en daarna scheur je voorzichtig het karton er van af.

Nog even de lont goed op maat knippen en zo heb je ineens twee mooie kaarsen. Helemaal zelf gemaakt van oude restjes kaars!

Helemaal in de geest van Earth Hour. Verlichting zonder stroom verbruik, en gemaakt van afval, met behulp van mallen, ook van afval, dus weinig verspilling.

En dan is het vanavond lekker genieten van mooi kaarslicht, van onze eigen zelfgemaakte kaarsen. Dit bevalt zo goed, dit wordt een vast ritueel!

Fijne avond allemaal, geniet ervan.

Lavendel drogen

We hebben een grote lavendelstruik in de tuin staan, die zorgt ervoor dat we een lekkere lavendelgeur in onze neus hebben, wanneer we op het terras in de tuin zitten.

Vooral in de warme zomer is het genieten, dan zit de struik vol met hommels en wat bijen, druk aan het snuffelen tussen de bloempjes. Heerlijk om een tijdje te kijken naar alle bedrijvigheid.


Elk jaar wordt hij groter en groter en steeds snoeien we braaf de takken en gooien deze gewoon in de groenbak. Behalve dit jaar!

Deze keer oogsten we alle bloemetjes, om de paar dagen halen we wat takken eraf. (Anders is hij zo snel kaal.)


De bloemetjes gaan in een paar schalen en worden te drogen gelegd op de zolder. En wanneer dan alles door en door droog is, tja, dan moeten we nog even kijken wat we ermee gaan doen. Misschien van die geurende builtjes maken voor in de klerenkast, of thee, zou dat gaan?


Daar schrijf ik wel weer over, wanneer het zover is.