Het gevaar van aanbiedingen

Ik heb een knopje in mijn hoofd.

Een heel vreemd ding eigenlijk. Het heeft niet echt een functie, en ik kan hem zelf niet aan of uit zetten. Het heeft eerder een eigen willetje eigenlijk. En ik weet pas wanneer het knopje is ingedrukt, op het moment dat het te laat is. En dan is de schade al geleden.

Ik kan het misschien het beste uitleggen met een voorbeeld uit de praktijk:

We gaan fijn aan de wandel, even een frisse neus halen. We lopen al snel de wijk uit en ondertussen praten we over vanalles en nog wat. Over het switchen van hypotheek, over zuiniger leven, over minder prullaria, over het genieten van de kleine dingen, over sparen en besparen. Allemaal in het thema van consuminderen.

Op een gegeven moment komen we bij het plaatselijke tuincentrum en gaan we kijken naar de kerstshow. Heel mooi opgezet, een compleet dorp met van die kitscherige kersthuisjes, allemaal lampjes, draaiende dingetjes, muziekjes. Treintjes rijden rond, sterrenhemels, kunstsneeuw. Prachtige poppetjes, lieflijke tafereeltjes. De kerstman sjeest rond op een sleetje. Tingeltangel geluidjes, klokjes geklingel. Knipperende lampjes.

Die lampjes, weerspiegeld in mijn grote, ronde, glimmende ogen, waarmee ik alles sta te bewonderen. Ik word weer teruggezogen naar mijn kindertijd, waar ik mezelf als klein mannetje met een kartonnen doos zie spelen. De doos is een huis, met ramen erin. En als ik er een lichtje inzette, scheen dat mooi naar buiten, door de ramen. Op de achtergrond speelde 'Stop the cavalry', lichtjes in de kerstboom op de achtergrond. De geur van dennenaalden. Een veilig, warm gevoel in mijn buik…

'Hee, die huisjes zijn in de aanbieding.'

Huh?

Met een klap sta ik weer terug in de realiteit. Aanbieding? Huisjes? Waar?

En waarachtig! Daar stonden ze, een stuk of wat huisjes, Charles Dickensstijl. Met van die lampjes erin, die door de raampjes naar buiten schijnen! Zoals vroeger! Met sneeuw erop! En aanhangbordjes, en lantaarntjes! En frutseltjes! Ja!

Hebben!!!

Al snel sta ik met twee huisjes in mijn hand. Maar ja, die kan je zo wel neerzetten, maar je moet er toch wel wat entourage bij hebben. Dus eens kijken. Wat boompjes, poedersneeuw. Van die ouderwetse lantaarntjes met echte lampjes erin. En wat poppetjes, leuke tafereeltjes. Oh, zoveel keuze. Misschien hebben we wel een uur staan kijken en zoeken naar leuke dingen. Het was zo veel! En niks daarvan was in de aanbieding! Maar ja, het hoort er wel bij, anders staat dat zo kaal, alleen die huisjes. Dat kan echt niet!

Voor we het wisten stonden we buiten, met twee grote gevulde tassen met dozen en heel wat euro's lichter. En we moesten nog wat kilometers terug lopen, met die tassen in de hand. En het was koud. En het begon al donker te worden.

Wat was er gebeurd?

Het ene moment hadden we het over consuminder praktijken, het volgende moment lopen we met volle tassen richting huis, die voordelige aanbieding met alle entourage met ons meezeulend.

Ja precies!

Dat knopje! Dat vermadelijde geval!
(Let wel, het is dat knopje he, het is absoluut niet mijn eigen schuld he, het is dat knopje!)

Me toch weer laten meeslepen door een aanbieding, waardoor ik dingen kocht die eigenlijk niet echt nodig waren. En meteen ook maar wat dingen erbij gekocht en zo dus toch weer stukken duurder uit ben dan de bedoeling was…

Zijn er meer mensen met zo'n knopje? Vast wel.

Maar!

Denk niet dat ik er spijt van heb, want ik geniet er echt elke dag van. En dat nog vele toekomstige Kerstmissen lang. Dit was een goede koop, echt.

Telkens weer kijk ik er naar, geniet ik van de huisjes, gluur naar binnen, door de ramen. Bekijk hoe de lantaarns in de straat hun licht op de gevels van de gebouwen werpen.

Hoe de lantaarns worden aangestoken door de lampenman, die voorzichtig op het laddertje staat met zijn gloeiend kooltje om het gaspitje in de lamp te laten ontbranden.

Hoe mooi het dorpje erbij ligt, en even kijken of de burgermeester achter zijn bureautje zit in het gemeentehuis.

En kijk! De meubelmaker is bezig in zijn zaak, hard aan het werk. De ramen zijn een beetje beslagen van al de inspanning, maar je kan hem nog net zien!

Ja, echt genieten hoor. Kerstsfeer ten top en daar hoort natuurlijk ook een kerstboompje bij, die netjes wordt opgetuigd. Ik geniet er iedere keer weer van.

Mooi hoor. En steeds zie ik hoe het licht uit de ramen, vierkantjes maakt op de muren. Hoe de witte sneeuw het gele warme licht reflecteerd.

En dan krijg ik weer dat warme gevoel van binnen.
En hoor ik zachtjes op de achtergrond....

Lum a-lum a-lum lum lum a-lum a-lum lum lum lum a-lum lum
(a-lum a-lum)
Wish I was at home
for Christmas.....