Kiva

Op de vele weblogs die ik zo volg zie ik steeds vaker een woord opduiken...

Kiva.

Kiva? Ja!

Dat is Swahili, en het betekent 'overeenkomst' of 'eenheid'. Althans volgens de verklaring op de site van Kiva.org.

Maar het is niet alleen een woord, het is vooral ook de naam van een organisatie die zorgt voor microkredieten voor diverse mensen over de hele wereld. En dat klinkt heel goed.

Deze organisatie heeft een website opgezet, die mensen zoals jij en ik in contact brengt met ondernemende mensen in de armere landen. Deze mensen willen graag een goed bestaan opbouwen, ontsnappen uit de armoede, zodat ze hun kinderen naar school kunnen sturen. Of ze leveren een positieve bijdrage aan de gemeenschap als boer of taxichauffeur of leraar of noem maar op.

En wat doen wij dan?

Heel simpel, wij lenen geld aan die mensen. Let wel, wij LENEN geld. Deze mensen sluiten een lening af bij een lokale MFI (Micro Finance Institution), zodat ze bijvoorbeeld een eigen zaakje kunnen beginnen of een extra koe kunnen kopen. Hierdoor verdienen ze zelfstandig geld, krijgen meer inkomsten. Wij stellen het geld beschikbaar via die MFI, uiteindelijk lossen ze de lening weer af. En hebben wij ons geld weer terug.

En dan kunnen we datzelfde geld weer uitlenen aan een ander, die zo dan ook weer een betere toekomst kan opbouwen.

Ik hoor jullie al denken:

Geld LENEN aan iemand? Daar zijn toch banken voor?

Niet voor die mensen. Ze hebben geen onderpand, geen vast of een te laag inkomen, zodat ze niet terecht kunnen bij reguliere banken. Die beginnen daar niet aan omdat het te kleine kruimeltjes zijn, te veel risico en niet winstgevend genoeg, en, denken ze, die arme mensen betalen hun lening toch nooit terug.

Maar dat bleek niet zo te zijn.

Muhammed Yunus bijvoorbeeld heeft een eigen bank opgericht in Bangladesh, de Grameen Bank. Hij verleende microkredieten aan arme, hardwerkende mensen en werd erom uitgelachen.

Maar hij hield vol en later bleek dat maar liefst 98% van de mensen hun lening netjes terugbetaalden. Sterker nog, zijn bank werd een succes en in 2006 kreeg hij zelfs de Nobelprijs van de Vrede voor zijn inspanningen. Yumus wordt ondertussen gezien als de grondlegger van microfinanciering en tegenwoordig kom je de term steeds vaker tegen. Kijk maar naar de fondsen die banken opzetten of naar prinses Maxima, die druk bezig is met promotie van microfinanciering.

En denk trouwens niet dat het alleen voor arme landen is bestemd, zelfs in Nederland kan je als startende ondernemer al een microfinanciering krijgen.

Het idee spreekt me wel aan. Heel erg aan zelfs. Om verschillende redenen.

Je ziet welke mensen je helpt met de lening, wat ze willen, wie ze zijn, alles wordt mooi in beeld gebracht en je wordt op de hoogte gehouden. Uiteindelijk krijg je je geld terug (er is natuurlijk een risico) en dat kan je weer opnieuw inzetten.

Het doet een beroep op de zelfstandigheid van de mensen zelf. Ze krijgen het geld niet zomaar in de schoot geworpen, ze gaan er ook echt mee aan de slag. Zelf voedsel verbouwen, in plaats van het krijgen van zakken met rijst. Zelf een waterpomp installeren en beheren, in plaats van Westerse bedrijven die dat voor hun doen.

Plus, als je het over "De Kleine Dingen" hebt, dan past dit helemaal in het plaatje. Met kleine bedragen goede dingen doen!

Ik heb ineens het idee dat ik persoonlijk iemand kan helpen. En dat heb ik niet snel bij een reguliere instantie, waar je geld in een grote pot verdwijnt en waar je van moet afwachten wat ermee gebeurt. Het is persoonlijker geworden.

Ja! Wij gaan ervoor!

Ondertussen is er al een Paypal rekening geregeld en hebben we een account aangemaakt op de Kiva website. Nu nog even wachten totdat alles aan elkaar is gekoppeld en dan gaan we aan de slag!

Ik ben benieuwd.

En ook bedankt aan iedereen die over Kiva heeft geschreven op hun weblog! Dankzij jullie weet ik van hun bestaan af, dus dat is wel fijn.

Ik hou jullie op de hoogte...