Af en toe bekijk ik de boontjes in de tuin, of er nog exemplaren hangen die geoogst kunnen worden. En natuurlijk controleer ik dan ook op ongedierte. En zo zag ik al snel aan de blaadjes en de slijmsporen dat er weer wat slakken hadden huisgehouden.
Maar ja, vindt maar eens zo'n slak. Vaak zijn ze overdag nergens te vinden, hebben ze zich verstopt in duistere hoekjes of onder blaadjes op onbereikbare plekken. Ik zeg jullie, die slakken zijn slim en geniepig wanneer het op verstoppen aankomt! Het bewijs wordt zo geleverd...
Zo zag ik dus deze halve boon, klaar om geoogst te worden. Zeker nog goed genoeg om voor de helft in de pan terecht te komen, de andere helft is dus al door slakken opgepeuzeld. Maar goed, het slechte stuk snijden we er wel af.
Maar wat zag ik? Eenmaal dichter bij de boon aangekomen, bekeek ik hem eens goed, wat zat daar nou voor iets vreemds aan de binnenkant van de boon?
Yes! De slak! Hij dacht even slim te zijn om zich te verstoppen in de boon zelf, maar daar trapt deze meneer dus niet in! You can run, but you can't hide! Ha!
Hij is echt piepklein, een jonkie nog, maar genoeg honger om de helft van een grote sperzieboon op te vreten. Wat dat betreft zijn slakken echt een verschrikkelijke plaag voor onze tuin.
Bekijk hem nog maar eens goed, het is de laatste keer dat jullie hem zien. Vanaf nu brengt hij de rest van zijn leven door in de groene klikobak, op weg naar de Grote Composthoop, alwaar hij vredig zal terugkeren in de kringloop van het leven.
Goed, 1 slak vernietigd. Nog maar een stuk of 100 te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten