Ikke ga voor de Italiaanse koiken proberen te maken, ene Polenta. Isse receptia vanne Italia, vanne vroeger. Va bene? Eh?
Ikke kreeg inspiratione del weblog 'Grow for it', mette cucina Italiano et fotografia bueno, capiche?
No capiche? No? Ikke beter praten in Hollandia? Prego, prego.
Vooruit dan, in het Nederlands, dat is toch wat makkelijker he. Ik werd dus geinspireerd door een log over Polenta, een oud Italiaans recept. Ik heb het ook al eens in een kookboek zien staan, bij ons op de boekenplank, en was toch wel nieuwsgierig hoe dat zou smaken.
Daarom heb ik een poging gewaagd, maar of hij nou zo goed is gelukt...ik betwijfel het.
Dit is voedsel in de categorie: 'langzaaaaaam voer', oftewel 'slow food'. Niet even snel klaar te maken, maar een gerecht waar je de tijd voor moet nemen.
Het gerecht is een klassiek Italiaans recept, niks pasta of pizza, dit is hard-core Italiaans!
Stel je voor, zo'n oud Italiaans Bertolli-vrouwtje, gebogen over een pruttelende ketel boven een houtvuur. Dampen stijgen op, en je ziet haar roeren met een gigantische houten lepel in een gele pap. En maar roeren, en maar roeren, en maar roeren. Ondertussen in heftige discussie met andere oude Italiaanse vrouwtjes, die driftig sausen aan het maken zijn, met aan hun rokken minstens 10 kinderen, jengelend.
Dit was vroeger armeluis-eten, voor de arme Italianen. Maar tegenwoordig schijnt het heel erg in te zijn en kan je er best wel lekkere dingen mee maken. Dus laat ik dat maar eens proberen!
Men neme (voor 2 personen):
100 gram maisgriesmeel
0,5 liter water
wat melk
bouillonblokjes of -poeder
een lage bak of schaal
Verder had ik nog wat oude kaas geraspt om erdoor te doen
Eerst het water aan de kook brengen en een lekkere bouillon ervan maken. Wanneer alles kookt, giet je voorzichtig de maisgriesmeel erbij, ondertussen goed roeren met een garde om klontjes te voorkomen.
En daarna roeren met een houten pollepel. Steeds dezelfde richting op.
En blijf maar roeren. Gewoon door blijven gaan. Niet stoppen.
Op een gegeven moment vond ik het er al erg snel droog uitzien, dus had ik nog wat aangelengd met melk.
En nu werd het moeilijk, want volgens het recept moet je blijven roeren, totdat de polenta loskomt van de wand van de pan. Maar ja, hoe ziet dat eruit? Geen idee. Dus ik doe maar wat.
Roeren. Na 20 minuten roeren, zag het er zo uit:
Maar ja, het komt nog niet echt los van de wand he. Het was nog steeds een dikke soep.
Dus nog maar doorgaan met roeren. Gelukkig heb je hier maar 1 hand voor nodig, met mijn andere hand kon ik de telefoon vasthouden, dus heb ik wat telefoontjes gepleegd. Wie zegt dat mannen geen twee dingen tegelijk kunnen doen?! Ha!
Na 30 minuten roeren:
Hm, de twijfel slaat toe. Is dit nu al goed of niet? Het begint al een stuk vaster te worden, maar toch nog wel plakkerig. Doorgaan of stoppen? Nou ja, de meeste recepten zeggen dat je minstens 45 minuten moet roeren. (Je leest het goed ja). Dus we gaan nog even door!
Gelukkig had ik ook goeie muziek op de achtergrond, dus ik vermaakte me prima.
Na 45 minuten:
Hm, dit is wel erg klonterig. Misschien had ik beter kunnen stoppen bij 30 minuten. Ik moet er tenslotte ook de kaas nog doorheen doen!
Eenmaal de kaas er doorheen geroerd, was het 1 bonk stroeve, plakkerige pap. Niet echt de bedoeling volgens mij. En ik had spierpijn van het roeren. (Kantoorarmpjes he)
Het lukte ook niet echt om de polenta netjes in een schaal te laten lopen. Het ging meer van "PLEMPF".
Het is dus de bedoeling dat er een gladde brij in de schaal moet liggen, maar eh. Tja, echt glad is het niet. Dus heb ik er maar een lepel bij gepakt, nat gemaakt en daarna de boel verdeeld en glad gestreken, zodat het er enigszins acceptabel uitziet.
Hm, niet echt een goede versie van Polenta vrees ik. Nou ja, dat is het leuke van experimenteren, altijd een verrassing wat eruit komt. Als het maar smaakt!
Daarna in de koelkast gelegd om op te stijven. Dan kan ik later gaan bedenken wat ik ermee ga doen. Misschien wel grillen, of gewoon bakken in de pan. Of een soort lasagna maken.
Daar ga ik maar eens een nachtje over slapen. Dit spul blijft wel een tijdje goed in de koelkast.
Later meer!
(en tips zijn altijd welkom natuurlijk)
Nou zeg....daar krijg je idd een lamme arm van!! 45 minuten pfffff...kan dat niet anders??
BeantwoordenVerwijderenWeet nu al dat ik daar nooit aan zal beginnen, maar ik wacht in spanning het vervolg af!!
Groetjes Thea
Ik heb geen tips,helaas. Volgens mij had je die extra melk er niet bij moeten doen. Dan had je niet zo lang hoeven roeren. Ik hoop dat het lekker is, want het zou wel zonde van de tijd zijn wanneer het ook nog eens niet te eten is.
BeantwoordenVerwijderenGr. Lege Zakken Vrouw
@Thea:
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, ik had er ook een lamme arm van! Ik wel gelezen dat er ergens automatische polenta roerpannen waren, maar om die aan te schaffen voor zo'n experiment, dat is wat te gortig...
@Lege Zakken Vrouw:
Gelukkig was het lekker. Die melk schijnt ervoor te zorgen dat er een mooi korstje op komt, wanneer je de plakken bakt in de pan. maar ik denk dat het me ook veel roeren had gescheeld ja.