Die appelschijfjes zijn ondertussen allang opgepeuzeld, gewoon uit het vuistje. En ze smaakten heerlijk, maar eigenlijk was het de bedoeling dat ze geserveerd zouden worden bij een lekker gerecht, dat ik ergens in een nummer van Landleven had gevonden.
Ik ging enthousiast aan de gang met dat gerecht, en het begon met het kloppen van eierdooiers, kaneel en appelsap in een schaal, die weer boven een pan met kokend water werd gehouden.
Een gewoon gezond nadenkend persoon neemt dan zo'n metalen schaaltje, lekker stevig, licht, makkelijk te hanteren. Maar ik ben dan wat minder verstandig en nam dus een glazen schaal, zette die op de pan met kokend water en begon doodleuk met een electrische mixer de boel te kloppen.
Dat ging even goed, totdat....
KNAL!
Echt, met een scherpe knal schoot er een flinke barst door de schaal. Of eigenlijk, niet eentje, maar veel meer barsten! Gelukkig sprong hij niet uit elkaar en bleef alles netjes in vorm, maar toch, ik schrok er behoorlijk van.
En ondertussen liep de inhoud uit de schaal, in de pan met kokend water. Niet echt een succes. Zonde van de schaal. En ook van de lekkere saus!
Echt een fijne schaal, want ik gebruik hem voor van alles, salades, brood kneden, zuurdesem maken, enzovoorts. Maar dat is nu dus voorbij... snif.
Plus, ik zat ook nog eens met een hele hoop eiwit te kijken, dat zou later nog in het gerecht worden gebruikt, maar nu niet meer.
Maar niet getreurd, ik heb een noodplan wanneer het een overschot aan eiwit betreft:
Schuimkoekjes!!
Voor iedereen die niet weet wat je met een hoop eiwit moet doen, volgt hier het recept:
Nodig:
4 eiwitten
200 gram suiker
De 4 eiwitten stevig stijf kloppen in een kom, en wanneer dat klaar is, klop je er langzaam de suiker doorheen, zodat je een dik, stevig beslag krijgt.
Dan doe je alles in een spuitzak en maakt een mooie vorm op een bakplaat met bakpapier bekleed. Je kan ook gewoon wat neerkwakken met een eetlepel, maar zo'n spuitzak geeft er een wat meer professioneler tintje aan.
Daarna de bakplaat in een voorverwarmde oven schuiven op 110 - 130 graden.
Dan 70 tot 100 minuten laten bakken, het beslag mag een klein beetje rijzen en moet een lichte kleur behouden.
En zo ziet het er dan uit, al bakkend in de oven:
En ze zijn zoooooo lekker.
En zooooo slecht voor je tanden en je lijn. Maar goed.
Ik zag het maar als troost voor het verlies van de schaal. Dat maakte het toch weer een beetje goed.
Oh, wat jammer van die mooie schaal. Maar een goede aanleiding om zo'n degelijke au bain-marie inzet bij de ikea te gaan halen! Ik rommel zelf altijd met een steelpan in een grotere pan. Niet ideaal.
BeantwoordenVerwijderenDie schuimpjes zien er heel smakelijk uit... jummie.
ah leuk, dat wil zeggen dat je van de nood een deugd hebt gemaakt bedoel ik. Zien er errug lekker uit die koekjes!
BeantwoordenVerwijderen@Frugal Living: Grappig, niet zo lang geleden stond ik inderdaad met die schalen van de Ikea in mijn hand, maar bedacht toen dat ik niet zo heel vaak deze techniek gebruik, dus heb ik ze mooi laten staan. :-)
BeantwoordenVerwijderen@Mama Muis: En ze waren zo op! Natuurlijk ook uitgedeeld, maar toch, ze knabbelden lekker weg.