Toch maar niet over de iPod

Aan het begin van het jaar ben ik fanatiek begonnen om oude cd's te verkopen, om met de opbrengst ervan een iPod te kopen.

En het duurde niet lang of er stond inderdaad een gloednieuw apparaatje te pronken in de kast. Aangesloten op de stereo en de tv. Een hoop cd's de deur uit en een prachtig apparaatje er voor terug.

Tijdens mijn griep heb ik in bed liggen nadenken over een mooi logje over de iPod. Dat het zoveel meer toevoegde dan we gedacht hadden.

Over het opzeggen van de tv-gids. Uitzending gemist kijken. Of kinderprogramma's als Zandkasteel en de Teletubbies. De duizenden online radiostations die we aankunnen, van Chinees tot duitse Powermetal. Over films en YouTube via de tv kijken. Even snel internetten of de mail lezen, zonder de computer aan te zetten. Het luisteren van muziek. Spelletjes. En nog veel meer.

Terwijl ik in bed lag te griepen en een uitgebreid logje aan het verzinnen was, hoorde ik beneden mijn vrouw en kind rondlopen.

Gerommel en geschater. Meezingen en dansen op Cowboy Billie Boem. Het gekletter van de duploblokken over de vloer. De stofzuiger en de fluitketel met het theewater.

En ik dacht bij mezelf:

'Wat zit ik nu te bedenken over een electronisch apparaatje? Over spulletjes? Terwijl de meest belangrijke zaken beneden mij, een verdieping lager gebeuren. Mijn gezinnetje, een warm bed en een thuis!'

Iedereen weet het eigenlijk wel, maar soms moet het weer even doordringen. Even erbij stil staan. Het gaat niet om spulletjes, de economie, de ratrace, voetbal, carrière maken. Maar gewoon basale zaken.

Lekker eten op je bord, een dak boven je hoofd en lieve mensen om dingen mee te delen.

Dus toch maar geen logje over de iPod.