DFKD #6: De geur van boeken

Ik heb een tik.

Ik ruik. Snuif. Sniffel. Aan alles.

Ik kan er niets aan doen. Als ik iets in mijn handen heb, grote kans dat ik er dan even aan ruik. Vaak onbewust, soms bewust.

Vooral de laatste tijd ben ik me er meer van bewust, aangezien we een klein meisje in huis hebben, dat alles nadoet wat wij doen. Ze houdt ons een spiegel voor. En zo viel het me op dat ze ineens aan allerlei dingen ruikt. Sokken, de pot pindakaas, een glas water, de yoghurt, voorleesboeken.

Vooral dat laatste is erg belangrijk. Boeken. Beter nog, de geur van boeken!

Kleine momenten van gelukzaligheid.

Het moment dat er een oud boek uit de boekenkast wordt gepakt. En voorzichtig wordt open gevouwen. De pagina's zijn al wat gelig, af en toe een verdwaald ezelsoortje. En voordat er begonnen gaat worden met het lezen, komt de neus even richting het boek.

Die geur. Hmmmm.

De geur van oud papier, beduimelde pagina's. Platgedrukte zilvervisjes, verstopte boekenleggers. Namen geschreven aan de binnenkant van de kaft. Ezelsoren. Vette vingers. En vooral ook de geur van de verhalen zelf. Een wereld waar je al lezend terecht komt.

En niet alleen de boeken zelf geuren lekker. Ook boekenwinkels. Vooral met een afdeling tweedehands. Neem zo'n 'De Slegte', waar rijen en rijen boeken staan. Daar hangt toch die specifieke geur, dat is echt genieten.

Als ik nadenk welk boek het lekkerst ruikt in onze collectie, dan kom ik op een paar boeken.

Een oud exemplaar van De Kleine Prins van Antoine de Saint-Exupéry
Een hele reeks jaren 60 en 70 sciencefiction boekjes.
Een doos op zolder vol met Wipneus en Pim's.

Zo is het dubbel genieten.
Genieten van een mooi verhaal.
En genieten van de heerlijke geur van het boek zelf.

Klik hier voor meer kleine fijne dingen.