Gelezen in
de Genoeg van okt/nov 2009 - artikel uit
Z, Amsterdams Straatmagazine.
De echte crisis
Vrijbuiter Patric Hartwig woont met zijn hond Grizly in een tent op een gekraakt stukje bosgrond tussen Sloterdijk en Spaarnwoude. Onlangs ontvingen we de volgende brief van hem, waarin hij in een mengeling van Nederlands en Duits zijn afschuw over het huidige tijdsgewricht uitspreekt.
Alle mensen in Amsterdam reden over de crisis. De banken hebben niet meer zo veel geld, de rijken zijn niet meer ganz zo rijk en de armen krijgen deze jaar geen verhoging op de uitkering. Also is de crisis niet zo heel erg want het draait alleen maar weer om geld.
Was ik echt een crisis vind, en die gaat schon langer, is de verschrikkelijke Tatsache dat de mensen in die stad elke dag meer den respect voor zichzelf en den anderen kwijtraken. Het begint met achteloos weggegooide rommel op straat en entwickelt zich verder toe achteloos wegduwen van zwakkeren mensen. En met de tijd beseft niemand meer dat hij alleen nog maar de dag van gisteren achteran rennt.
Als ik een jongetje war gaf het nog redelijk veel "echte mensen". Ook fruher gaf het grote crises maar de mensen hebben minder gejankt en meer elkaar geholpen. Allen tezamen hat de mens heel veel aangekund.
Nu zit het anders. De meeste mensen zijn halve zombies, zij kunnen niet meer vrolijk zijn en op straat kijken ze niet meer nach een ander. Alleen, alleen. Alleen voor de job, alleen voor het geld, alleen voor de macht. Dat is die echte crisis. Maar ten slotte staat elke mens ergens alleen voor God en ook de rijkste is alleen maar nur een naakte mens. Ook in die stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten