Chemische rotzooi op het lichaam smeren, hoe stop je er mee?

Oke, laten we een experimentje doen.

Een visualisatieoefening.

Stel je het volgende voor:

Je staat in een grote fabriek, waar ze chemische stoffen maken. Poeders, vloeistof, gas, noem maar op. Je krijgt beschermende kleren aan, van die gele rubberen handschoenen, een maskertje voor en zo'n plastic bril om je ogen te beschermen, haarnetje.

Voor je, op tafel, staan buisjes met onbekende substanties, gefabriceerd in deze grote fabriek. Je weet niet precies wat er in zit, maar je weet wel, dat sommige inhoud van de buisjes schadelijk kan zijn voor je gezondheid. En sommige ook weer niet zo schadelijk.

Er zitten poedertjes in de buisjes, die hoogst waarschijnlijk invloed hebben op de hormonen in je lichaam. Andere vloeistoffen zorgen er voor, dat je een grotere kans op Alzheimer krijgt. Weer andere crèmes zijn schadelijk voor je huid, of je krijgt allergische reacties.

En o ja, door gebruik van deze stofjes heb je trouwens ook een grotere kans op kanker.

Kies willekeurig wat stofjes, roer alles door elkaar tot een papje. Niet knoeien! En doe het in een potje.

Klaar?

Okee, doe je masker af en smeer het papje nu op je gezicht.

Toe maar. Smeer maar op je gezicht.

Niet?

Maar als ik er nu een lekker geurtje door doe? En dan mag je het onder je oksels smeren!

Nog niet?

Rotzooi op mijn lijf.

Groot gelijk! Ik zou het ook niet doen, daar zo in die fabriek. Ik ga toch geen schadelijke, chemische troep op mijn lijf smeren?!

Maar...toch doe ik het. Elke dag. Chemische stoffen, waarvan ik eigenlijk geen flauw benul van heb, hoe schadelijk ze voor me zijn. Ik smeer ze direct op mijn huid!

Deodorant.
Douchegel.
Shampoo.
Zonnebrandcrème.
Body lotion.
Handcrème.

Vergeet ik nog iets? Vast wel.

En dan laat ik even allerlei andere chemische troep buiten beschouwing, die we op onze huid krijgen via de verfstoffen in onze kleding bijvoorbeeld, of via voedsel, of inademen of wat dan ook.

Irrationeel gedrag

Wat een raar gedrag van mezelf eigenlijk.

Ik weet dat het schadelijk is. Ik weet dat ik een verhoogde kans maak op allerlei narigheid. Ik weet dat er weinig natuurlijks aan is, aan die chemische producten. Ik weet het allemaal, ben me er bewust van.

En toch doe ik het. En velen met mij.

Aan de ene kant niet gek, de bedrijven die deze producten verkopen, geven miljoenen euro's uit aan reclame en andere tactieken, om er voor te zorgen dat wij die producten kopen. Je moet sterk zijn om dat media- en informatiebombardement te kunnen weerstaan.

En sommige producten zitten dankzij die tactieken zo vast verankerd in ons collectief geheugen, daar kan geen gezond verstand tegenop. Denk maar aan pasgewassen baby'tjes, ruik eens aan hun nog natte haartjes. Wat ruik je dan? Aan welk product denken we dan?

Vaak begint het met een 'Z' en eindigt op 'witsal'!

Hoe kan dat toch? We kunnen toch denken? We zijn toch rationele wezens? Als we zien dat het slecht is, dan laten we het toch staan? We zijn toch slim genoeg om daar mee om te gaan?

Nope!

Ook al zien we het graag anders, we zijn helemaal geen rationele wezens. Een groot gedeelte van ons gedrag wordt bepaald door emoties, instinct, impulsen, ons onderbewustzijn. Daar zijn mooie boeken over geschreven, ik kom er nog wel eens op terug.

Maar hoe kan ik dit dan doorbreken?

Moeite doen

De grootste stap is misschien al gezet. Ik ben me er bewust van, nu is er nog maar 1 ding nodig: actie ondernemen! Gewoon doen!

En nee, dat is niet makkelijk, ik zal er moeite voor moeten doen. Maar dit is toch ook wel de moeite waard? Het kan toch geen kwaad, wat meer 'moeite doen'? Een stukje gezonder, wat minder schade voor het milieu, misschien ook wat vriendelijker voor de portemonnee. Dat is die moeite wel waard.

Dus, opstropen die mouwen, aan de slag!

Volgende stap in het verduurzamen van de persoonlijke verzorging:

Deodorant!