De Kleine Dingen (REDUX)

Ik ben deze weblog begonnen om wat bewuster in het leven te staan.

En dan vooral wat de positieve dingen betreft. Te genieten van 'De Kleine Dingen', als herinnering dat ik me niet moet laten meeslepen door de ratrace in onze maatschappij. Maar juist stil moet blijven staan bij de eenvoudige, simpele dingen. Aandacht geven voor wat goed voelt, wat geluk brengt. Genieten van dromen, de dingen om me heen.

Dat ging prima, nog steeds.

Eigenlijk heb ik daar geen weblog meer voor nodig. Met twee jonge kinderen word je vanzelf op een lager niveau getrokken! Op kniehoogte en door kinderogen is de wereld fascinerend, eenvoudig en wonderbaarlijk. Een voorrecht om mee te maken!

Maar alles leuk en wel, als volwassene zie je naast de kleine dingen, ook de wat grotere dingen. Hoe de wereld in elkaar steekt, en vooral, op wat voor zieke manier onze wereld eigenlijk in elkaar steekt. Financieel, milieutechnisch, politiek, klimaat, noem maar op. En dan kan je heel hard proberen om te genieten van al die kleine dingen, maar dat is ontzettend moeilijk, wanneer je het grote plan bekijkt, het overkoepelend totaalbeeld.

Een voorbeeld:

De Kleine Dingen:
Ik geniet heerlijk van een prachtige zonnestraal, die schijnt op een klein bloemetje in een weiland. Ooooh, prachtig, kijk die dauwdruppels op de blaadjes! Hoe dat glinstert!

En daar! Een gezellig dik hommeltje zoemt door de lucht, op weg naar een lekker bloempje. En hoor de vogeltjes! En volgens mij hoor ik daar een lammetje in de verte! Zo'n schattig bolletje wol! Zoooo lief!!

Het is lente! Ik wil huppelen! Jaaa! Zie mij springen van genot, woehoe! Prachtig!!

En al springend en hupsend, bloemetjes strooiend en dansend verdwijn ik aan de horizon...

De harde realiteit:
Zonnestraal? Veel te warm voor de tijd van dit jaar! Elke maand wordt er wel weer een record gebroken, het klimaat wordt warmer en warmer!

En dat bloemetje in de wei, alleen maar paardenbloemen! Het enige wat nog enigszins wil bloeien op deze gigantische lap monocultuur, compleet volgespoten met veel te veel mest!!

Hommeltje? Hommeltje?!? Leuk, maar waar zijn de bijen?? Ze zeggen dat de mensheid gedoemd is om onder te gaan zonder de bijen, nou daar hoef je de bijen niet voor uit te roeien hoor, de mensheid is vakkundig genoeg om de hele planeet om zeep te helpen, veel efficiënter!!

En mekkerende lammetjes?? Pure wolfabriekjes! Geen dier, maar een productie middel! En dat geldt ook voor koeien, kippen, geiten noem maar op. Eerst volledig uitbuiten, en daarna met veel dierenleed slachten. En dan opgevreten worden, als aanbieding gekocht in de supermarkt, door miljoenen gedachteloze, slobberende, vretende, allesverslindende, verwoestende consumenten!!!

Een pikzwart toekomstbeeld voor onze Moeder Aarde. Ook Zij wordt volledig door ons uitgebuit, geplunderd, kaalgevreten en verwoest. Alleen is nu de vraag nog, wanneer wordt Ze geslacht? Of is dat ook al gebeurd en zijn we aan het vreetfestijn begonnen? En wanneer nemen we de laatste hap en is het afgelopen?

Een ding is zeker, er zal geen toetje meer zijn na deze copieuze maaltijd!!!!

AAAAARRHHHHGGGHH!!!

(even rustig, diep ademhalen, goed zo, ga maar zitten, het komt goed, ruuustig maar.)

...

Dus...

Toch maar een doorstart van deze weblog. Het gaat nog steeds om de 'Kleine Dingen', maar anders nu.

Niet meer om me bewust te laten genieten van al dat kleins (nou vooruit, toch wel een beetje dan). Maar ook om bewuster te zijn van het grotere geheel. En mijn invloed op dat grote geheel.

Wat is mijn rol als consument in de huidige wereld? Waar heb ik invloed op en waar niet? Dat wil ik in beeld hebben. Wat is mijn voetafdruk? Een groen spoor van blote voeten? Of alles platgestampt door mijn modderbruine stappers? Of is er een middenweg? Moet ik met ALLES rekening houden? Kan dat? Of ben ik rijp voor het gekkenhuis na een paar pogingen?

We zullen het zien.

Hoe dan ook, ik heb het schrijven gemist, de weblog.
Het is fijn om weer terug te zijn!