Meedoen aan Earth Hour is prima

Earth Hour is in zes jaar uitgegroeid tot ’s wereld grootste campagne voor de aarde. Door massaal het licht te doven wordt de wereld opgeroepen duurzaam om te gaan met alles wat de natuur ons geeft, zoals water, voedsel, grondstoffen en het klimaat.

Het is goed  dat deze actie veel aandacht krijgt, en dat je de spectaculaire beelden ziet van beroemde gebouwen en steden die zich in duisternis hullen.

Mooi om daar aan mee te doen!

Maar persoonlijk vind ik dat er wel wat randvoorwaarden aan deze actie horen te zitten.

Meedoen aan Earth Hour is prima,

• zolang je beseft dat de kaars die je aansteekt tijdens de duisternis ook een aardolie product is.
• zolang je beseft dat er mensen zijn die zonder electriciteit leven en ontzettend blij zouden zijn met een lichtknopje om het licht uit te kunnen doen.
• wanneer je de verlichting van de Tafelberg in Kaapstad uitzet en je daarna afvraagt waarom je zowieso regelmatig een berg in een zee van licht wilt zetten.
• als je beseft dat er ook veel mensen als kritische tegenboodschap juist expres extra electriciteit gaan verbruiken.
• wanneer je doorhebt dat de grote multinationals die aan deze actie meedoen, al dan niet bewust bezig zijn met greenwashing.

Maar vooral:

• wanneer je het niet bij dat ene uurtje laat en daarna ook actief je levenswijze probeert aan te passen om duurzaam met onze wereld om te gaan.

Draag niet alleen bij aan de actie zelf, maar vooral aan de gedachte erachter!

(Ugh, wat een belerend berichtje eigenlijk. Maar goed, ik wilde het toch kwijt.)

Alles komt terug

Zo, even een korte pauze op de weblog gehad, mijn offline leven was even extra druk! Maar nu si er weer wat tijd voor mijn online leven. Dus tijd voor een nieuw berichtje.

Laatst had ik een filmpje op de weblog gezet, waar een vriendelijke daad van persoon tot persoon werd doorgegeven, om uiteindelijk weer terug bij de eerste persoon te komen.

What goes around, comes around. Wie goed doet, goed ontmoet. Wat je zaait, zal je oogsten. En zo heb je vast nog meer uitdrukkingen die het idee beschrijven.

Hier heb ik een soortgelijk filmpje gevonden, maar dan over hoe slecht gedrag met afval ook weer bij je kan terugkomen!

Moestuin inrichten met Google Sketchup

Zo, we hebben de sleutel binnen van het volkstuinen complex.

Dit weekend gaan we eens kijken wat we er precies mee gaan doen. We hebben al wat plannen, niet zo spectaculair. Geen exotische vergeten groenten, of apart gekleurde groenten of andere aparte dingen. We gaan eerst maar eens beginnen met de basis. Groenten die we altijd al eten.

In ieder geval zo veel mogelijk in de bekende bakken van Square Foot Gardening. Meteen ook maar het boek van Mel Bartholomew over SFG erbij gepakt, om nog eens na te lezen hoe het ook alweer in elkaar stak.

In onze achtertuin staan al twee van die vierkante meter bakken die je bij de Welkoop / Boerenbond kan kopen.

Kijkend naar die bakken vroeg ik me af, hoeveel ik er eigenlijk kwijt kan op ons nieuwe stukje grond.

Ik kan alles wel op een papiertje narekenen, maar ben nogal visueel ingesteld. Dus heb ik me gewaagd aan een poging met Google Sketchup. Een gratis programmaatje waarmee je 3d-modellen kan maken.

Meteen de twee soorten bakken gemaakt die we straks gaan gebruiken:

Daarna in het programma precies de afmetingen van de moestuin ingevoerd en de ligging zo aangepast, dat hij ook echt klopt met de realiteit. Dus noord en zuid kloppen precies.

Daarna kon ik beginnen met schuiven en meten. En zo zag ik redelijk snel hoeveel van die bakken we kunnen maken.

Het leuke van dat programma is dat je ook de stand van de zon kan nabootsen. Zo kan ik precies zien hoe de schaduwen vallen, voor elke dag van het jaar!

Een virtueel tomatenplantje in de bak gezet, en zo zie ik precies of deze een schaduw werpt in de andere bakken.

Lekker inrichten op de computer. Uiteindelijk ligt het ontwerp nog niet vast. Maar we maken in ieder geval minimaal 6 grote bakken erbij.

De overige ruimte kunnen we gebruiken voor opslag van gereedschap enzo, een composthoopje en misschien ook wat bramenstruiken of iets dergelijks, waar we lekkere jam van kunnen maken!

Mogelijkheden genoeg!

Eerst maar eens beginnen met het stukje grond op te knappen.

Stevia

Je hoort het steeds vaker.

Suiker is dodelijk slecht!

De oorzaak van de vetzucht van de mensheid!

Ongecontroleerde bloedsuikerspiegelingen, tandbederf, diabetes, verstopte slagaderen. Het is verslavend, kankerverwekkend!!

Je krijgt er astma van, adhd, hyperactiviteit, migraine. Draagt bij aan dementie, voedselallergie.

Je krijgt er zelfs aambeien van!

Huuuu! V e r s c h r i k k e l i j k!

Aaargh!

Nee, dan dat andere spulletje:

Stevia.

(een zacht vioolmuziekje begint nu te spelen)

Niks chemisch, puur natuur. Een mooi groen plantje. Lekker met de worteltjes in de grond. Beetje groeien. Lekker relaxed.

En daar maken ze dan ook suiker van. Met de naam Stevia. Klinkt ook zo heerlijk onschuldig. Zeg het maar na, toe maar. S t e v i a. Steeeeeeeeeevia. Steeeeeviiiiiiiiiaaaaaaa. Ja goed zo!

Ook zo super zoet. Nog zoeter dan suiker, sterker ook.

En gezond! Niks vreemds mee aan de hand.
Sterker nog, je wordt er gezonder van!

Geen bijwerkingen! Het verlaagt zelfs de bloedsuikerspiegel! De bloeddruk ook!
Bacteriën in de mond kunnen er niet van eten, dus geen tandbederf!

En het bevat geen calorieën! En geen koolhydraten! Wauw, dus je wordt er niet dik van!

En het is antibacterieel! En stikt van de anti-oxidanten!

En als je er een zalfje van maakt, en je smeert het op je gezicht...dan verdwijnen je rimpels!!

(engelenkoor barst los, en komt samen met de vioolmuziek tot apotheose)

Kortom, om een lang verhaal kort te maken:

En duur dat het is! Het mag dan wel 300 keer zoeter zijn dan suiker, maar voor diezelfde prijs heb ik anderhalve kilo suiker in mijn handen. Dat voelt toch wel lekkerder dan zo'n klein potje. Maar ja, die aambeien! Dat moet ik voorkomen! Dan maar wat meer betalen...

Om te beginnen maar eens kijken of ik het kan gebruiken bij het brood bakken...

DKFD #34: Een goed boek

Omdat er de afgelopen periode zo weinig tijd was om eens lekker te gaan zitten met een goed boek, waardeer ik zulke momenten des te meer, dat ik even kan verdwijnen tussen de pagina's van een goed verhaal.

Niets zo fijner dan je neus in een boek stoppen en compleet te verdwijnen in het verhaal. Even alles om je heen vergeten, alleen de beelden in je hoofd van de belevenissen in het boek.

Pas wanneer je opkijkt en je ziet dat er minstens een paar uur is verstreken, zonder dat je je ervan bewust was, dan heb je precies dat gevoel te pakken wat zo fijn is bij een goed boek!

Een boek lezen is best magisch eigenlijk.

Bij de televisie verstrijkt de tijd ook wel, maar worden de beelden voorgeschoteld, het zijn niet je eigen beelden die je ziet. Met wat kunst en vliegwerk als effecten en muziek worden er emoties geraakt, maar het blijft een interpretatie van een ander.

Maar bij een boek, dan lees je wel de woorden van een ander, maar voor de rest vul je alles zelf in. Je geeft er een eigen betekenis aan, je ziet je eigen beelden, je vormt je eigen emoties. Persoonlijker kan het niet worden!

Hoe vaak hoor je wel niet: 'Ik vond het boek beter.'

Nou, precies! Een boek is bijna altijd beter, omdat alles in je eigen hoofd afspeelt, precies zoals je het zelf wilt. Het blijft dichtbij.

Daarom, hoort dit absoluut bij de kleine, fijne dingen.

Een goed boek!

Klik hier voor meer kleine, fijne dingen.

Bliksem in huis

Ieders huis verbergt vele verrassingen en geheimen, je moet er maar net oog voor hebben.

Het is de kunst om de schoonheid te zien in de alledaagse dingen, of beter nog, te zien hoe bijzonder sommige dingen zijn. Dingen waar je eigenlijk niet eens bewust van bent, dat je ze in huis hebt.

Totdat ineens je oog er op valt, terloops kijk je er naar, en dan ... slaat de bliksem in!

Wauw!

En wat zag ik dan? Bliksem! Ik heb letterlijk bliksem in mijn huis!

Meteen de macrolens erbij gepakt en nu zijn jullie er ook getuige van.

Enig idee wat er op deze foto staat?

Toekomstig grootgrondbezitter

Onze twee vierkante-meter-bakken in de achtertuin hebben de afgelopen jaren lekker wat groenten geleverd, zonder al te veel inspanning.

Maar het heeft altijd gekriebeld om square foot gardening wat groter aan te pakken. Alleen liet de inrichting van de tuin dat niet toe.

Totdat tijdens een verjaardag het gesprek op het onderwerp 'volkstuintjes' kwam.

Al die tijd was ik in de veronderstelling dat het ontzettend duur was om zo'n stukje grond te huren. Grond is gewoon duur, en tel daar nog eens onderhoud bij op en bestuur en gebouwtjes en andere zaken. Dat kost toch wel een flink bedrag.

'Nee hoor', werd er gezegd. 'Je bent zo'n 30 euro kwijt.'

Toch wel veel, 30 euro per maand. Zeker als je kijkt hoeveel groenten je daar van kan kopen in de supermarkt, zonder uren werken in de moestuin.

'Eh, nee sorry. Je begrijpt me niet. Dat is 30 euro per jaar!'

Per jaar!?

'Ja, en een gedeelte is ook nog eens borg.'

Dat valt reuze mee!

Dus de volgende dag meteen in de telefoon gehangen. En ondanks de verhalen over een lange wachtlijst, was er toevallig die dag een stukje grond vrijgekomen. Een prachtig stukje om mee te beginnen, met de kans dat in de loop van de tijd er nog meer aangrenzende grond vrijkomt.

Afgelopen weekend wezen kijken en het zag er prima uit. Echt ideaal, netjes bijgehouden, op 500 meter afstand van huis, naast een mooi natuurgebiedje. Met een beetje geluk zie ik straks de ijsvogeltjes voorbij vliegen. Prachtig!

Zestig vierkante meter is een mooi klein stukje grond om mee te beginnen.

Binnenkort krijgen we de sleutel van de toegangspoort. Dan zullen er nog meer berichten volgen over de belevenissen op onze landerijen!

DKFD #33: Bubbeltjesplastic

Wanneer je vaak met marktplaats bezig bent, dan heb je al snel met verpakkingsmateriaal te maken.

Om kwetsbare zaken in te pakken, heb je verschillende manieren.

Degene die ik het meest gebruik is oud papier te verfrommelen en weer uit elkaar halen. Dit doe je dan om het product heen en schuif je het daarna in de envelop. Zo ontstaat vanzelf een luchtige en beschermende laag om het pakje.

Maar het liefst, het allerliefst werk ik met noppenfolie, luchtkussenfolie, bubbeltjesplastic! Er zijn verschillende namen voor.

Handig om in te pakken, maar nog handiger om er helemaal verslaafd aan te raken.

Ik kan het niet laten wanneer ik zo'n stuk plastic in mijn handen heb. Om die bubbeltjes kapot te knijpen tussen duim en wijsvinger. Een voor een.

Pats.
Knap.
Pets.
Pof.

Ahhaah ja, heerlijk!

En let wel, een voor een! Sommige mensen rollen het op en draaien het dan meteen kapot tussen twee handen. Maar dat is zo lui en makkelijk. Zo heb je er geen voldoening aan. Nee, langzaam aan. Stukken beter.

Geen idee waarom het zo verslavend is, of zo lekker. Maar dat gevoel tussen de vingers. Dat zachte kussentje, langzaam de druk opvoeren. En op een gegeven moment zitten je vingers tegen elkaar, maar het kussentje is dan nog niet kapot gesprongen! Dan moet je nog een extra knijpje geven en...

Pop!

En pas nog een andere zeer handige toepassing gevonden in combinatie met onze kleine meid. Echt geweldig. Geef het plastic aan ons (bijna) driejarig meisje en het is stil voor minstens een half uur, of zelfs langer!

Geen geluid meer en je kan op je gemak gaan opruimen, boeken lezen, eten koken, maakt niet uit. Complete stilte, alleen nog maar:

Pif.
Plop.
Puts.
Pats.

Probeer het hier online.

Klik hier voor meer kleine, fijne dingen.

Carnis Anonimus

Er wordt niet zoveel vlees gegeten in ons huishouden.

Om verschillende redenen. Milieu, dierenwelzijn, de bioindustrie en alle misstanden, noem maar op.

Naast allerlei alternatieven voor vlees, of gewoon helemaal geen vlees, ligt er af en toe echt vlees op het bord.

Onze kleine meid, nog totaal onbewust van al het leed en ellende achter het vlees, blijkt een echte carnivoor te zijn. En aangezien we al blij zijn wanneer ze ietwat gevarieerd eet, kopen we af en toe wat vlees. Biologisch, dat dan weer wel!

Kijkend naar het vlees in de schappen van de supermarkt, zie ik alleen maar ondefinieerbare stukjes vlees liggen. Totaal geanonimiseerd.

Alleen dankzij het label op het bakje, kan je nog achterhalen wat voor dier het is geweest. Je koopt geen stukje van een dood dier, maar carnis anonimus. Anoniem vlees!

Mijn gedachten gaan terug naar een bericht op de weblog 'Eetschrijven'. Met daarin een ingezonden brief van een lezer in de krant, waarin ze zegt dat de aanblik, bij een Chinese chef-kok, van een gebraden eend met oogjes en het bekje nog open weerzinwekkend is. Ze snapt niet dat mensen dat kunnen eten.

Maar de stukjes vlees in de supermarkt hebben ook ogen gehad, en een bek. En oren, en haren of veren. Alleen, zonder al die kenmerken, wordt het ineens een stuk makkelijker om het op te eten.

Zonder schuldgevoel of emotie schrokken we het vlees naar binnen. En denken niet aan een dartelend lammetje, de pientere oogjes van een varken, de lodderige blik van een koe of het gezellige getok van een kip. We eten geen dieren, alleen maar stukjes vlees.

Ik kijk naar het vlees in de supermarkt. Naar het kleine Chineesje aan onze eettafel en naar de Chinese keuken in China zelf.

En kom tot een geniaal idee!

We brengen China naar Nederland!

De dingen die we daar hebben gezien qua eten van dieren, zullen zo schokkend zijn voor de verwende Westerse ogen, dat er een hoop mensen spontaan vegetarisch worden!

Wat zou er gebeuren als we voortaan de dieren zo presenteren?
Een duik in ons fotoarchief.

Varkenspootjes en varkensneuzen. Het dier wordt ter plekke in stukken gehakt en verkocht.

Een lekker kippetje gekocht als lunch. Met alles erop en eraan.

De vissen worden levend gekocht of anders van te voren opengesneden en al spartelend uitgestald, om maar te bewijzen dat ze vers zijn.

Of gewoon een bosje levende kippen op de markt kopen.

En waarom alleen maar de bekende dieren eten? Probeer eens wat nieuws!
Een zoekplaatje. Wat voor eetbare dieren zien jullie op deze foto?

Bestelde dieren worden ter plekke voorbereid. En ik weet het nog steeds niet. Is dit een konijn of een kat?

En waarom perse de bekende aaibare dieren eten? Er zijn zoveel andere mogelijkheden!

Zo, niks meer anoniem. Eens kijken of men dan nog net zo graag vlees eet, wanneer men oog in oog staat met het avondeten.

Eet smakelijk!

De vegetarische slager: rauw gehakt

Opeens lag er een nieuw product in de schappen van onze natuurwinkel.

Vegetarisch Vlees!

Pardon?
Vegetarisch vlees?

Is dat geen paradox? Of een contradictio in terminis, om maar eens even quasi-intellectueel over te komen.

Nou nee, het waren producten van de Vegetarische Slager.

Ik had er vaak over gelezen en was er erg benieuwd naar. Maar helaas was er geen verkooppunt in de buurt.

Maar nu wel!

Vlees, maar toch geen vlees. Een 100% plantaardige vleesvervanger, die niet van echt te onderscheiden is. Aldus de vegetarische slager zelf.

Ik stond te popelen om het uit te gaan proberen. Meteen het product 'rauw gehakt' gekocht en in de vriezer gegooid, met het idee om er later iets lekkers van te maken.

Enige dagen later kwam ik 's avonds terug van mijn werk en trof ik mijn geliefde aan, mopperend aan het fornuis.

'Wat is dat voor raar gehakt? Harstikke droog en klef. Het lijkt wel brooddeeg!'

Ze hield de pollepel omhoog waar een grote klont gehakt omheen zat geplakt. Het zag er niet uit.

Uiteindelijk lag het op onze borden en keken we er sceptisch naar. Een grote homp plakkerige rode smurrie.

Onze kleine schoof spontaan haar bord opzij en weigerde om nog te eten. Weg was de geboekte vooruitgang om haar een paar stukjes pasta te leren eten MET saus. Weken aan opvoedingspogingen in 1 klap teniet gedaan!

Ook mijn vrouw proefde met lange tanden en heeft haar bord niet leeggegeten. Weer een slecht voorbeeld voor onze kleine.

Zelf heb ik het wel opgegeten, ik lus tenslotte bijna alles. Maar ik moet wel toegeven, een lekkere gehaktsaus kan je er niet zomaar van maken. Misschien als ik het nog eens probeer, om er een echte bolognese saus van te maken, met melk en rode wijn, veel vocht. Maar ik betwijfel of het dan wel lukt.

Achteraf hadden we het anders moeten aanpakken. Dit gehakt lijkt me beter geschikt voor gehaktballen en hamburgers.

Kortom, ik geef het nog een kans! Ze hebben tenslotte nog meer producten, eens kijken wat we daarmee kunnen.