DFKD #2: Het ruisen van populieren

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren
traag door oneindig laagland gaan,
rijen ondenkbaar ijle populieren
als hoge pluimen aan den einder staan.

Populieren zijn hele speciale bomen. Ze hebben namelijk bladeren, die zo los aan hun bladsteeltje zitten, dat ze al bij het minste zuchtje wind gaan trillen. En een hele hoop van die blaadjes bij elkaar, maken een flink ruisend geluid.

Prachtig is dat. Fietsend door het Brabantse platteland heb je een grote kans dat je je ineens op een lange doorgaande weg bevindt, met aan weerskanten hoge populieren.

Stop dan, en doe je ogen dicht, en luister.

Hoe de bladeren fluisteren, dan weer zacht, dan weer heel hard, op het ritme van de wind. Dat is zo'n machtig geruis, het omhult je helemaal. Zeker wanneer er een stevige wind staat, kan het overweldigend klinken.

Het geruis van populieren is mijn typisch 'fietsen-in-de-zomer-geluksgevoel.'

Sta er maar eens bij stil, en luister naar wat ze te zeggen hebben...

Klik hier voor meer fijne kleine dingen.