Nu nog verzinnen wat ik ermee ga doen.
Uiteindelijk heb ik besloten om voor een makkelijke weg te kiezen in de vorm van een soort lasagne met een lekkere paddenstoelenvulling.
Hoppetee, dat schud ik zomaar uit mijn mouw!
En weer, in het kader van slow food, duurt het weer een hele tijd voordat alles klaar is, je moet er echt de tijd voor nemen, maar dan heb je ook echt smaak.
Voor de paddenstoelensaus (2 personen):
olijfolie
30 gram boter
2 teentjes knoflook geperst
1 ui in snippers
4 portabella's grof gehakt
1,2 dl rode wijn
wortel snippers
tomatenpuree
2 tomaten (niet op de foto) grof gehakt
tijm
peper en zout
De hoeveelheden weet ik nooit zo precies, omdat ik er gedurende het koken weer extra dingen bij doe, maar bij benadering klopt het wel hoor.
De olie en boter smelten in de pan.
Wanneer alles is gesmolten doe je de geperste knoflook, gesnipperde ui en wortel in de pan en roerbakken tot het zacht is.
Daarna de gehakte paddenstoelen erbij en 8 tot 10 minuten doorroeren tot alles zacht is.
Dan veel tijm, peper en zout erbij en de 1,2 dl rode wijn (vergeet zelf ook niet een glaasje te nemen) en dan een hele tijd laten pruttelen op een zacht vuur. Deksel eraf, en af en toe roeren, zodat de saus goed kan inkoken.
Uiteindelijk moet je een romige, stevige saus hebben.
Terwijl de saus stond te pruttelen, besloot ik om ook een paprika te roosteren, voor wat meer kleur op het bord.
Geroosterde paprika met knoflook en pesto
1 rode paprika, gehalveerd en schoongemaakt
1 gesnipperd teentje knoflook
olijfolie
pesto
De twee helften van de paprika insmeren met olijfolie en met de open kant naar boven op een ingevette braadslee. Strooi de snippertjes knoflook over de paprika en zet hem 40 minuten in de oven op 180 graden.
Daarna heb ik de paprika nog gevuld met wat paddenstoelensaus, een mop pesto erop en nog eens 10 minuten in de oven gezet.
Goed, terwijl alles in de oven en op het vuur staat, heb ik de plakken Polenta in gelijke delen gesneden. Zo heb ik per persoon twee plakken, waartussen ik dan de paddenstoelensaus kan doen.
De laatste loodjes.
Als de saus eenmaal dik genoeg is, heb ik eerst een plak Polenta in een ingevette schaal gedaan, daarop een dikke laag saus, en weer daarop de volgende plak Polenta.
Die plak heb ik wat ingesmeerd met olijfolie en dan nog een klein beetje saus erbovenop.
Rond de 20-30 minuten in de oven ook op 180 graden.
Als alles eenmaal uit de oven is, snel nog wat geraspte kaas erover gestrooid en daarna was het smullen!
En het was heerlijk!
De Polenta zelf had niet zo'n heel uitgesproken smaak, maar zorgde wel voor een lekkere 'bite', of een goed 'mondgevoel' op zijn Nederlands.
Die tijd die erin wordt gestoken, dat proef je echt. Alles had een lekkere volle smaak, het was weer genieten. Niet iets om elke dag te maken, maar zeker wel voor herhaling vatbaar.
En er zijn nog genoeg andere variaties om te proberen, dus ik kom er later vast nog wel eens op terug.
Bon appetit!
Arrivederci!
Het lijkt me erg lekker, maar je moet er zeker wel de tijd voor nemen en hebben.
BeantwoordenVerwijderenheel aantrekkelijk geheel. Ga ik zeker een keertje maken!
BeantwoordenVerwijderenNou....dat valt me reuze mee! Als het niet lekker was, had je het dan wel verteld, vraag ik me af??
BeantwoordenVerwijderenHet ziet er goed uit, welke smaak moet ik me er bij voorstellen?
Maar zelf maken, nou nee...is me toch te veel gedoe!!
Groetjes Thea
@Budgetstudent: Tja, het is inderdaad erg slowfood. Dit is ook niet iets wat ik nou elke dag zou gaan doen, maar zo af en toe wat proberen kan geen kwaad.
BeantwoordenVerwijderen@Mama Muis: Moet je wel zeggen of het lekker was he!
@Thea: Natuurlijk zou ik het zeggen als het niet lekker was geweest, ik ben heel eerlijk. :-) De polenta smaakte naar eh... eh... tja, moeilijk te omschrijven. Kaas, omdat dat erdoor zat, maar ook eh... griesmeelpap? In de verte. De meeste smaak kwam van de vulling.