Surprise, surprise

Nou, het was me een Sinterklaas weekendje wel. Dit gaat een lang bericht worden, neem maar wat te drinken en ga er maar eens voor zitten....

Aan de ene kant een erg gezellige en fijne Sinterklaasavond, met een leuke surprise. Plus nog een extra surprise, maar dan niet zo grappig!

Eerst maar de mindere verrassing...

Ik stond in de keuken te experimenteren met het receptje voor pepernoten. Druk balletjes aan het draaien, om ze daarna in de oven af te bakken. Met veel concentratie en geduld was ik bezig. Ik liet me nergens door afleiden. Niet door het gesop van boven, omdat A. de goot aan het ontstoppen was en ook niet door onze kat, die om de een of andere reden gestressed door het huis sjeesde.

Niet veel later werd duidelijk waarom de kat zo vreemd deed, denk ik dan. Toen A. eenmaal beneden was, zag ze het water met flinke druppels uit het plafond komen!!

Neeee! Lekkage!! En niet zo'n beetje ook. Een flinke druppende naad tussen de betonplaten, tot halverwege de woonkamer, plus een aftakking richting de keuken! Grote dikke druppels vielen vrolijk op de leren fauteuils, de houten vloer en op de subwoofer! Aaargh!!

Alles snel aan de kant geschoven, dweilen op de vloer gelegd en daarna snel naar de badkamer om te kijken waar het nou vandaan kwam. Er liepen al allerlei doemscenario's door mijn hoofd. Ik zag ons al de hele badkamer verbouwen, tegels eraf, de badkuip losbreken, o jee! Hoezo positief denken? :-)

We konden via een luikje wel onder de badkuip kijken en ja hoor, de hele vloer eronder was nat. Tja, het enige wat we konden doen was de boel laten uitlekken en het beste hopen. Het leek er niet op dat er een leiding kapot was.

Gelukkig zijn we uiteindelijk erachter gekomen dat er een verbindingsstuk van de afvoer niet goed vast zat, eenmaal vast was er geen lekkage meer. Dankzij deskundige begeleiding van schoonvader.

Poe, dat was wel schrikken zeg. Ondertussen is het bad alweer gebruikt, zonder lekken. Alleen zitten we nu dus met een grote vlek op het plafond. Misschien dat we de verzekering maar eens gaan inschakelen, daar betalen we tenslotte niet voor niets premie voor. Eens kijken of dat gaat lukken.

Dat liep gelukkig goed af dan. Trouwens, de pepernoten zijn tot op zekere hoogte gelukt. Ze smaakten prima, alleen is het jammer dat ik onze aanvullende tandartsverzekering heb opgezegd, want ze waren kei- en keihard!

Terwijl ik juist rekende op van die lekkere, zachte, ouderwetse pepernoten (niet te verwarren met kruidnoten). Blijkbaar heb ik toch iets fout gedaan.

Nou ja, voor de liefhebbers, volgt hier alsnog het recept, misschien dat het jullie wel beter lukt, kan je me meteen vertellen wat ik verkeerd heb gedaan.

300 gram suiker
3 eieren

Alles in een kom gooien en schuimig kloppen.
Daarna er doorheen roeren:

300 gram bloem
50 gram fijngesneden sukade
6 gram kaneel
mespunt peper
mespunt kardemom
mespunt piment
2 theelepels anijszaad

Alles flink kneden tot een glad deeg.
Daarna een nachtje in de koelkast om goed op smaak te laten komen.

Eenmaal de volgende dag leek het deeg best wel hard, maar toen ik er bolletjes van draaide, werd het deeg toch weer zacht. Zo zagen ze eruit, voordat ze de oven in gingen:

In de oven bakken, 15 minuten lang, op 175 graden.

Volgens het recept in een 'matig hete oven', maar ja, wat voor temperatuur is dat dan? Daarom maar gegokt op 175 graden.

Op zich zagen ze er prima uit, toen ze weer de oven uitkwamen:

Ze voelden zacht aan en er was iets vreemds gebeurd met de suiker.

Die kwam tijdens het bakken in druppeltjes uit de pepernoten, om daarna aan de buitenkant weer te kristalliseren. Heel vreemd, zou dat aan de soort suiker liggen? Ik had voor het eerst ruwe rietsuiker gebruikt, misschien was dat niet de bedoeling.

Maar goed, tijdens het afkoelen gebeurde er nog iets met de pepernoten, ze werden dus hard. Keihard! Hm, misschien toch te lang gebakken? Het experiment was dus niet echt helemaal geslaagd. Maar je kan zeggen wat je wil, ondanks het gevaar voor afgebroken tanden, was de smaak wel lekker. Dat was dan weer mooi meegenomen....

En ter afsluiting nog even over de surprise, die was ouderwets gezellig, het was alweer een tijdje geleden. Iedereen had echt zijn best gedaan en er kwamen mooie creaties op tafel. Er was zelfs iemand die zo erg haar best had gedaan, dat ze helemaal vergeten was de cadeautjes in de surprise te stoppen! Die lagen nog ergens thuis in de kast. Hilariteit alom natuurlijk.

Zelf was ik ook aan de slag gegaan, heel wat uurtjes knip- en plakwerk, maar ik was erg tevreden over het resultaat. De auto van Guust Flater.

Dankzij het Internet kan je heel veel ontwerpen vinden van diverse soorten auto's. Zo heb ik dan het ontwerp van een soortgelijke auto gevonden. Toen was het nog een kwestie van het ontwerp op schaal vergroten, uit te printen, overtekenen op stevig papier, knippen, plakken, en verven en voilà!

Ik heb er echt van genoten om het te maken. Het deed me een beetje aan vroeger denken, toen ik graag van die modelbouw dingetjes in elkaar lijmde. Nostalgische gevoelens weer. En een paar avonden fijn doorgebracht op de computerkamer, kachel aan, muziekje aan, de deur op slot (want alles was natuurlijk TOP SECRET!) en lekker fröbelen maar.

Kortom, een geslaagd weekend!
Op wat tegenslagen na dan, maar ook dat is weer goed gekomen.